Bir Dünya Yanılsaması...

Matematiği hiç sevmedim. Güzel Sanatlar okumam da bu yüzdendir. Küçükken babama şöyle bir soru sormuştum. Önümüzde minik bir küre dünya vardı. Küre dünyadan daha büyük bir lego adamı da elimde tutuyordum. İçinden çıkamadığım şu soruyu, babama sordum.

”Şimdi astronotlar, uzaya gidiyor ya” (Lego adam küre dünyadan uzakta, havada)
“Sonra iniyorlar ya dünyaya” (Lego adam, kendinden küçük dünyanın üzerine ayak basar. Yanlız tam düz duramaz.)
“İnince, bak düz duramıyor ki Baba.. Dünya eğer yuvarlaksa..? Biz nasıl düz duruyoruz o zaman Babaaa ?”

Babamın ne cevap verdiğini inanın hatırlamıyorum. Umarım zekamdan kuşkuya düşmemiştir. Ama şimdi bu hikayeyi düşününce bile, o zamanki inancımı hala yitirmediği görüyorum. Dünya gerçekten düz ve sandığımızdan küçük bana göre, İnsanlar dünyadan daha büyük ve hepimiz yere eğri basıyoruz , en fenası hiçbirimiz düz durmuyoruz aslında..



Hayatta düz bana göre. Osvaldo Cavandoli’nin yarattığı, çizgi üstünde yaşayan, bir la linea çizgi adamıyım sanki.. Kimsenin bilmediği bir dil konuşuyor, yine de anlaşılıyorum sanki onun gibi. Beni çizen “Yaratıcı” önüme bir merdiven çiziyor, gülümsüyorum, tam adım atacağım, merdiven canavara dönüşüyor, kızıyorum. Tüm o hayat çizgisinde dümdüz yaşıyorum onun gibi. Hissettiklerimin, yaşadıklarımın matematiği yok. Geride kalanlar çizginin diğer ucunda kaldı, ileridekileri bilmiyorum, şu an- şu çizgi yığını canavar ile boğuşmam lazım. Yaratıcı çizerime kızıyorum, savaşıyorum, canavar kolumu ısırıyor. Bir bakıyorum kolum çizgisiz, yok. Kafamı kaldırıyorum, ”abara ramamramaa ”.. diyorum sinirlenerek...

Yazar

Sanırım gözlerimin kamaşması yansıma ve yanılsamadan ibaret.... Hayat üzerine çizgi çekilip doğru açıdan bakılınca daha küçük gözüküyor gözüme yada büyüyorum hangisini kabul ederseniz işte...

Durduğunuz nokta bir batağın içinde olduğunuzu da vurabiliyor yüzünüze bazende bataklıkta serinlediğinizi hissetmenin hazzını yaşatıyor size... Bu yanılsama sanırım...

Ellerime kara kalem alıp çizdiğim her karakterin birde gölgesini düşürmek istiyorum bazen nedensiz... nedense resimde tek karakter olsun istemiyor bilinç altım, yaşadığım yanlızlıktan bıkmış olsa gerek, aslında her insan çift demek için inatla brde gölge ekliyorum tüm resimlerime... soluk olmasınada aldırmadan üstelik...

Hayat yanılsamadan ibaret, açtığınız göz bir gün kapanacak, ve inadına eğri baacaksınız dünyaya, inadına altta kalıp üstü hayal edeceksiniz... Durduğunuz yerinde bir yanılsama olduğunu unutarak koşacaksınız aynalara; sizinle aynı düzlemdeki eğri, belki boşluğa 90 derece dik aynalara tek düzlem (düzde kalan) sizmişiniz gibi bakacaksınız...

Yanılacaksınız!