R!

Dilerim:
Başucunda teklemeyen bir saat, bilincinde keskin bir ışık ve ruhunda bir battaniye dursun. Yerde hep, seni istediğin yere götürecek bir çift terlik olsun. Karanlığın kısa sürsün, ılık olsun. Tünel olmuş olsun, aydınlığa çıksın. Güneş her gün doğudan gelip, gözüne girsin. Girsin ki, seni yeni bir şeye uyandırsın. Her gece, içinde güzel masallar...

“Bu hayat kimin gerçekten? Sanki bu hayatı, bütün bu işleri bir “bitirsen” rahat edip dinlenecekmiş gibi yaşamıyor musun sen de? Patlayana kadar tıkıştırıyorsun hayatı ağzına. Sonra bünye kusmaya başlayınca..



Bir hayat insanın kendi hayatı olsa bu kadar yorabilir mi sahibini hakikaten? Kimse kendi hayatını yaşamıyor muhtemelen. Bu, en iyi ihtimalle...

Unuttuğum bir çürük gibiydin, arasıra kendini hatırlatan, inceden sızlatan, tüm gece uyutmayan.
Sanki seni çektirmeye kıyamıyordum, bana zarar verdiğini bile bile orda dur istiyordum; varlığını bileyim, sen bazı bazı hatırlat. Dişimin sızısı gibi oturdun içime.
Uzun zamandır yoktun.
Sonra birden bir gün çıkageldin, sahi neden geldin?
Senden kurtulmak için...