bu konuya 37 yanıt verildi

[BucuK]

sonsuzluk hayali

iki ayrı paraleldik
her şeyimiz bir, iki ayrı bir…
ama yalan yok bir’olmayı çok istedik
ve bir o kadar da sevdik
tamam en azından sever gibiydik…
ayrılma korkumuz olmadı hiç;
zira bir başka sayıya bölünemezdik
cesurduk;
elimizde hiçbir şey yoktu
hiçbir şey kaybedemezdik
ta ki kendimizi kaybedinceye dek
ama her şeyi en başından nasıl kestirecektik?...
o zaman hayattan umudunu kesmiş iki birdik,
sakin bir limana hasret iki yitik…
hiç olmayacak zamanda iki paraleli kesiştirmiştik
hey hat!... kitapları utandırdık biz, fizikçilerle alay ettik
ama zordu, sonu yoktu
paraleller ancak sonsuzda kesişirdi,
yine de denedik
sonra mesafeler girdi araya, sonsuzdan biraz daha yakın,
aşmaya cesaret edemedik…
hatırla, o mesafeyle dalga geçercesine nasıl da sevişirdik…
her gece ateşimizle yanar, her güne birlikte uyanır
ve her sabah kavuşmayı dilerdik…
ama o mesafeyi aşmaya bir türlü cesaret edemedik.
dedim ya sonumuz yoktu ama bir şey de kaybedemezdik
öylece ve sadece denedik.
ama yalan yok sevdik,
tamam en azından sever gibiydik…
ışık hızını aşıp sonsuza az kala boğuk bir ikindi bir’leştik,
her şey yalandı ya da yanılgı,
çünkü daha sonsuza gelmemiştik
sonra ve yine mesafeler girdi araya
bilmediğimiz bir şeyi bekler gibiydik
nereden geleceğini bilmeden…
hatırla, o bilinmezlikle dalga geçercesine nasılda sevişirdik…
her gece ateşimizle yanar, her güne birlikte uyanır
ve her sabah kavuşmayı dilerdik…
son haddi bu yaşanılanlar,
artık o mesafeleri aşmayı göze alabilirdik
bir ışık yılının, ışıksız ve yağmurlu bir gecesi yine bir’leştik
-katışıksız üç gece iki gün -
yinede aynı bir olmayı beceremedik,
istemedik de
sade bir bir’leşmeydi denediğimiz
sonra her şeyden vazgeçtik,
zira sonsuzluk hayaliyle sonsuza kadar gidemezdik.

[BucuK]

dinle dedi biri
diğerleri dinler gibiydi
bana baktı, sen de dedi
taş kesildim o an
tabi diyebildim ancak “tabi...”
“insan” dedi biri
o “onlar… bunlar… şunlar…” devam etti
“peki hayat” dedi biri
o kendinden bahsedercesine emindi
“aşk” dedi biri, kızararak
o görmediklerinden dem vurup söylendikçe söylendi
ben atıldım hemen
“ben” dedim peki
o yalanı ortaya çıkacak çocuk gibiydi
denemedi değil ama beceremedi
büyük harflerle yineledim “ben”i
kaşlar havada, garipsedi önce ve öylece bekledi
“ben” dedim dedikçe o ürperdi
ben dedim yine, puntolar iri iri tabi,
diğerleri de dikkat kesildi
“ben” dedim “bilinmezim”, elbette bilemeyecekti
suspus ve yüzünde garip bir telaşa… öylece dinledi
biraz önce konuşan adam nerde
o da anladı sonra herkes her şeyi nerden bilecekti?

[tusiana]

" “ben” dedim “bilinmezim”, elbette bilemeyecekti "
on3bucuk


bilinmezdim evet!
herkesin herşeyi bildiğini sandığı bir dünyada
kaybolmuştum belki tozlu raflarda
belkide bilinecek kadar büyümemiştim henüz!
farkı var mıydı doğmamış olmakla tükenmiş olmanın
her ikiside hiç değil miydi hayatta...
beilinmezdim ben evet ..
tercih meselesiydi belki...
o bir hiçti denmesindense
gözü yaşlı boynu bükük bilinmektense
belki hiç bilinmemek çok daha iyiydi...

tusiana...
01.03.2009
1.50




bucuk yüreğine sağlık çok beğendim şiirini.. yine kendi çapımda bişiler ekledim elimde diil

[BucuK]

yüreğine sağlık tusiana,
anlam olarak pek bi bütünlük olmadı ama çok beğendim yazdıklarınızı, ailecek hayranınızız zaten efem

[tusiana]

teşekkür ederim ya anlam bütünlüğü olamadı malesef aslında olsun istedim ilk başta ama sen okadar güzel anlatmışsınki zaten senin şiirinin bütünlüğünü ve ahengini bozmak istemedim söylenmesi gerekenler söylenmişti benim baktığım yerden gerisi kalabalık olurdu bende beni en çok vuran cümleyi şeçtim ve yeni bi konsepte geçtim

Bu mesaj tusiana tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 01.03.2009 - 22:17

[BucuK]

teşekkürler efendim, yüreğinize sağlık

[BucuK]

her şey bitti denilen anlarda daha çok koyuyor adama
unutmuşsundur; yavaş yavaş alışmaya da başlamışsındır hatta onsuzluğa
hiç ummadığın anlarda birini ya da bir şeyi görmek seyahat ettirir ya zamanda
en çok da o zamanlarda koyar aslında

hani beraber oturmuşsunuzdur, ilk kez elini tutmuşsundur o parkta,
bir yaz boyu beraber yürümüşsünüzdür, en güzel şiirlerini okumuşsundur o sahilde ona,
ya da eve bırakırken öpüştüğünüz o sokak başı var ya...
hah ölümlerden ölüm beğen işte oralardan geçtiğin anlarda

birini görürsünüz ya da, tanımazsınız önce, 'o tanıştırmıştı ya...'
ya da bir ortak dostunuz yanınızda göremeyince sorar da kelimeler düğümlenir ya boğazına,
yok, bitti, demeye gücün yetmez de yine de konuşmak zorunda kalınca
işin yoksa saklanacak bir sözlük arkası ara...

bazen ona ait bir nesne ya da bir ses dahi yeter kahrolmana
bir mektup, bir sanduka veya bir toka,
ya da boktan bir şarkı yeter, her şeyi başa sarmaya,
diyeceğim o ki; unuttum desek de sadece unutmak yetmez kimi zamanlarda


karalama

Bu mesaj on3bucuk tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 05.03.2009 - 01:57

[BucuK]

farazi

ahh o zat zamanında aklıma gelseydi...
belki de yan yana olacaktık şimdi
her şeyi paylaşıyor olacaktık, kim bilebilirdi ki?
aynı evi, aynı ekmeği-suyu ve dahası aynı hayali
hayırlısı dedim önce, yeni yeni anlıyorum içime sindiremediğimi
hayal ettikçe kırıklar batıyor sanki
acıdıkça da ahh diyorum ahh!.. zamanında o zat aklıma gelseydi...
aynı evi paylaşıyor olacaktık şimdi
aynı ekmeği-suyu ve dahası aynı hayali
ya da olur ya hiç görmezdik birbirimizi
olur olur, istemeyebilirdik pek tabi...
hayırlısı diyelim, yaradanın hikmetinden sual olunmaz ki
hem, bu kadar hayrın arasında sorsam şimdi, adama nankör demezleri mi?



bir de saçmalamanın sınırlarında
'rın

rın kötü bir şey herhalde
ya da ne bileyim, değildir belki de
ya 'rından yola çıktım da öyle...
hani derler ya iyi zamanlarda:
şimdi iyi güzel de peki ya 'rın?
-öyle sonsuz kuşkuyla...-
üstelik farkına varmamışken daha iyi olmanın...
o zaman son ya da sonra
aynı örnekten bahisle, kötü son da olabilir aslında
hani derler ya en mutlu olduğumuz anlarda:
şimdi iyi güzel de peki ya 'rın?
-öyle söver gibi bir tavırla...-
tadını çıkaramışken daha mutlulukların...

[BucuK]

hamuş
karalayıp iz bırakmamak adına, silip bütün senli hayalleri
bir gecede yırtıp yaşanmamış boş sayfaları, başka bir geceye de gömerek kalemimi
ve bir daha yazamayacak kıvamda kırıp ellerimi
kan kırmızı bir susma vaktidir şimdi...

tek damla acı dökmeden yanaklarıma, sıka sıka dişlerimi
ve o acıyla bir kenara kaldırarak sabaha çıkma niyetimi
bir yanımı baba hayali bırakıp kimsesiz çocuklara, piç gibi ortada bırakarak diğerini
sahipsiz bir susma vaktidir şimdi...


tik Tak
kulağını büküp dursun diye öğütler verecekken yeniden kurmuşum
en az yirmi altı saat daha akacak zaman, bu saatten yok kurtuluşum
oysa önce o, sonra da zaman duracak ve başlayacaktı yokoluşum
beklide şimdiye kapanmıştı gözlerim ve yavaş yavaş da çekiliyordu sıcaklığım
yazık...en az yirmi altı saat daha nafile hava tüketip toprak üstünde yer kaplayacağım...


lain
sen, en büyük günahım
güzel sandığım günlerin sahibi, oysa en büyük pişmanlığım
sen, tek şeysin, kaçarak kurtulamayacağım,
ve ne yazık ki dünya dursa da günah olup adının yanına yazılacak adım.

sen, en büyük günahım
iki dünyamı mahveden kadın, katiyen en büyük ahmaklığım
aklıma geldikçe kafamı yumruklayıp tanrının affına sığındığım
bil ki dünya döndükçe adına lanet okuyacağım!..

Bu mesaj on3bucuk tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 23.09.2009 - 12:43

[BucuK]

saçmalıkta sınır yok ya


ışığa ne kadar alışırsan karanlık da o kadar zor gelir

saat dört suları, gelmeyen gece nihayet göz kapaklarımın üzerinde
sanırsın tonlarca yük var uyku kisvesiyle
garip... gelmedimi hiç gelmez meret geldiğinde de maşallah, ziyadesiyle...

halbuki on dedimi uyumalı insan, ancak su içmeye kalmalı bu vakitte ya da çişe
kalktığında da en sevdiğini görmeli yanı başında, yastığın diğer ucunda ya da masaüstünde duran güzel bir tebessümde
sevinç parıltıları saçmalı ona baktığında ve aydınlatmalı geceyi mahmur gözleriyle
yatağa döndüğünde de mutlu yatmalı yine ve mutlu uyanmalı yeni güne

yahut, nemelazım hiç uyanmamalı bu saatlerde
kendini bulmalı temiz bir uykuda belki de güzel bir düşte
yanyana, elele, belki daha da yakın siyah beyaz bir filmde
belki de sade bir uykuda, koyu siyah ruhsuz bir dinginlikte

velhasıl kelam; insan hiç uyumamış olmamalı, dingin, dinç ve mutlu olmalı bu ve böyle vakitlerde
lakin unutmamalı yine de; her mutluluk bir o kadar dozda acıya gebe
üstelik karanlık daha da ağır gelir ışığa alışan gözlere...


kimsenin düşünmediği bir düşperest

gerçekleşmeyen son hayalim olmayacak bu biliyorum, ama bir son diyebilirim.
rüyalara vaatlere ahitlere ve bir şeyler için çabalamaya
başlangıç olarak son verebilirim bu boşunalığa
hiçbir şey olmazsa hayal kırıkları da olmaz en basitinden acı da&...

sevdiğim bütün saatlerimi kırabilirim mesela, son verebilirim boşuna geçen şu zamana
sonra benimle birlikte büyüyen çocukluk hayallerime:
babama, kızıma, geçmişime ve hiç gelmeyen geleceğime
hiçbir şey yapamazsam -en temizinden- son veririm bu nafile hayatıma
her şey aleyhimde nasılsa çıkmaz bir engel olacak da...


çakırkeyf

hiç içmedim, hatta sadece bu yüzden öbür taraf için biraz umutluyum
ama kim-ne olduğu önemli değil anlarım içenin halinden
az çok kış geceleri boş sahillerde vardır oturmuşluğum

hep gelmesi gerekendir ama hiç gelmeyendir bahsedilen,
hep o bahsedenler, içip bekleyenlerdir ve aslında içmek en başka ifadesidir umutsuzluğun
ve dahi beklemekten bıkmış hayatların ölüme susuzluğunun

çok misafir olmuşumdur o kısır muhabbetlerine, kisvem yabancı çocuktu, bazen akıl alınan
bütün cümleler uluorta söylenen bir küfürle orta yerinde bölünür, dağılır, biterdi
az terbiyelisinin kahretsin idi sözü "bakmaya dahi kıyamadığının ardından"
ben küfretmezdim, çerezlerinden çitler boş mevzularında ahkam keserdim ve gariptir hepsi her zaman bana hak verirdi

içmek için bir şey diyemem de, içenler iyi olurlar genelde
bana sorarsan haksız da değiller içmekle
daha dün söyledi biri:
"ulan belediye!...
madem içmek yasak, sebepsiz s... gitmelerde yasaklansın park ve bahçelerde!
haksız mıyım yabancı çocuk sen söyle"

[BucuK]

ka ra la ma bir ki üç dörtttt


sabaha çıkma yasağı: kıyamet

karanlık en ufak ışığa bile kök söktürüyor, bu kez kalmaya epey kararlı
ay çoktan kaçtı geldiği yere, sokak lambaları karanlık saçıyor aksine; göz bebekleri hakir, zerre ışığa hasret.
çıt çıkmıyor sokaklardan, yetinmeyen kulaklar siyah kilitli, zannım kötü bir haberden alacaklı,
yalnızca bir fısıltı dolaşıyor bütün evreni: “bu kıyamet..”
ölüler şuanda yeniden diriliyor olmalı
iyi ve kötü ayırt edilecek nihayet!...


çekilmez olan geceler çekilirken

sokak lambaları söndümü tamam.
enazından bitecek bu gecelik uykusuzluk cezam..

bir müddet ne lamba ne güneş ışığı, karanlık en görkemli halini alır
ta ki siyah perdeler güneşin kılıç darbeleriyle aralanıncaya dek
çekilmeye başlar artık çekilmez olan karanlık
tıpkı insanın son nefesi, öyle derin, öyle ağır ağır..


büyük laflar arasındaki büyük uçurum

bir süre sonra aklı başına geliyor insanın ya da başının içerisinde bir akıl olduğu.
ve bir yerde durup geriye bakası gelmiyor mu..
ya kaybettiklerini uğuruna harcadıklarını karşı kefelere koyası..
anlıyor ama neden sonra; ahmaktan ağır bir sıfatın karşıladığını durumunu

bir süre sonra aklı başına geliyor insanın ya da başının içerisinde bir akıl olduğu.
ve bir yerde durup bütün yerlerin sahibiyle yüzleşesi gelmiyor mu...
ya saymakla bitmeyecek çokluktaki günahlarını hatırlayası...
anlıyor ama neden sonra; asıl amacının önüne aptaldan da aptalca dünya amaçlarını koyduğunu


zoraki yaşamak

keşke tanımasaydım seni...
şimdiye çoktan kıymıştım bu cana, çoktan kapanmıştı hesap defteri,
olmazdı belki de bir şeyleri düzeltmek için yaşamak isteği...
çoktan ölürdüm çoktan,
hiç olmazdı sebepsiz gelen fakat hiç gitmeyen şu hafakan nöbetleri...

keşke tanımasaydım seni...
olmazdı belki:
geçmişte duymak bile istemediğim sesini ses vermeden dinleme gariplikleri,
her işe, üstelik olmayacağını bile bile, giydirmek senli kisveyi
ve dahası, yaşamak aklımın köşesinden bile geçmeyen şu hayata katlanma zahmeti...

sen olmasaydın emin ol olmazdı hiçbiri...

yine ve milyon kere keşke tanımasaydım seni!

[BucuK]

gel-me, geleceksen

gece yarısı gel, geleceksen, herkesin sustuğu vakitte,
ya da mühim bir bekleyiş esnasında, hani nefeslerin tutulup ses tellerine değemediği
yahut Wilde’nin kaleminden çıkıp, bürünerek ‘hiçbir şey söylemeyeceği zamanı bilen karaktere’
ne konuşsan yetmeyecek çünkü suskunluğumu iyileştirmeye...



11-12-09 03:30

[BucuK]

saç-ma-la-ma


-sıcak yatağımdan beni soğuk sokaklara çeken o vesvesenin peşindeyim...

en sevdiğim sokağın, Kunduracılar'ın, en sevdiğim saatlerini arşınlıyor kunduralarım,
kahve tonlardaki cadde ışıklarının kokulu buğusu siyah vitrin camlarında
ve telvesi yapış yapış kaldırımda; yürüdükçe yollu bir kadının sakız sesi yankılanıyor adeta
kahverengine dönen dönem kunduralarım daha bir ağırlaşıyor, çirkeften yoruldum farkındayım
-renksiz haritaları andıran gökyüzü altında, baştan ayağa kızıl bir kadından cak cuk kaçıyorum siyaha

emperyalden sahile inmek niyetindeyim,
köşe başlarını tutmuş polisler gibi bekleyen anılar bir bıraksalar...
işte işte, bir holden çıkıyor gençliğim, yanımda büyük bir hata, çok sonradan farkedeceğim...
birbirine karışan adımları Haspi Palace istikametinde, anlaşılan orada sabahlayacaklar...
-ahh Haspi, kirli beyaz çarşaflarında bırakıp gençlik arzularımı, minibüs durağı manzaralı o otuz santimlik balkonunda sigara içmelere doyamadığım

köprü başında çocuk eşyaları satan dükkanın vitrininden evli bir çift edasıyla içeri bakar halde yine biz...
cebimde taşıdığım yegane çizimime güzel bir hayat hayal etmekteler
o anda isim soracak birine tereddütsüz ışıl'ın ailesi diyebiliriz
ne var ki o hayale hiçbir zaman erişemeyecekler...
-inanmazsın, şimdi şu köprüyü geçen halim evlat edinmeyi düşündüğümüz o çocuklardan farksız

merdivenlerin dibindeki Emperyal'de ilk ve son defa Hacı'nın bed sesine tanık olan babam ve abim, yanlarındaki o çocuk da benim..
bunlar, yeni bir hayata hayattan yalıtılarak atılacak olan iki çocuğun son özgür günleri
sonrasında o denli özgür olmayı hiç görmemiş olmayı çok istedim,
görmeseydim, sonraki yedi yılımınhiç görmediği bir şeyin tekrarına olmayacaktı özlemi
-fazla anının gelecekteki karşılığının çok özlem olduğunu o yaşta nerden bilecektim

az ilerde, Reis'te tiryaki yıllarım, Sotka'daki evden sigara içmek için çıktığım gecelerin bir soluk durağı...
hep kış geceleri giderdim, kimseler olmazdı, ben de öyle sessiz gecelerini severdim
beklide yalnızlıktan, yalnız olduğu zaman insan daha bir seviyor yalnızlığı
bir kupa kahveyi ucuca eklediğim üç sigaramla bitirip hemen dönmeliyim
-merak mı, güvensizlik mi artık bilmem ama babamın araması an meselesi...

artık merak eden kimsem yok, Ganita açık olsa, her köşesinde bir anıma hesap vermek pahasına, oraya da çıkabilirdim..
neyse ki en önce onlar kapatıyorlar, sahilin karanlığına en çok onlar katkıda bulunuyorlar
belki de haklılar, 'yağmurda bile dışarıda oturan müşterilere bende sekiz saatten fazla tahammül edemezdim'
'üstelik gelenlerin çoğu üniversiteli, bir kuruş bahşiş de vermiyorlar'
-yağmurda dışarıda oturan üniversitelilerin garsona hak vermeleri aklıma gelince, hâlâ her halimle gülerim

o günkü gibi 'gizli' çıkışından kaçıp Ganita?nın, üçüncü nüshayı bırakacağım, yalancı bir sinir harbiyle, abisine
mahcubiyetin büyük yanlışlara açılan gönül alma kapısından,
teselli etmek için verdiği söz gömlek cebimde, gidecek ama ertesi geceyi birlikte geçirmek kaydı ile
o geceyi de soluksuz bekledim, üstelik bu gece gibi gözümü zerre kırpmadan
-ilk ihanetini öyle tattım, başka bir erkeğe -abisi de olsa- kollarımın arasından seni seviyorum mesajı bıraktı o gece


-sanırım vaktim geldi, kapatıp gözlerimi dünyevi olan her şeye, ufak ufak gidebilirim artık yirmi üç yıldır heran gitmeyi tasarladığım o yere...


27-12-2009 02:20

Bu mesaj on3bucuk tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 04.01.2010 - 23:59

[_RomantizmA_]

uuuuvv büyüdün haaa.. 12 yaşındaydın elime düştüğünde... Hayatın dik durmak için bizi sırt sırta verdiğinde 12indeydin... Çok çektin, çok çektim... İman etmek şarttı, ettik...

Günler zafere gebe!


Özlendin hepsi o...

[YıldızTozu]

ne kadar yeteneklisiniz ikiniz de! ne kadar güzel yazmışsınız! ben de yazabilseydim keşke...

kajmeran varmış eskiden burlarda... (yok nereden bileceğim, kargalar söyledi)

[BucuK]

saç ma la dım


ikinci el sokağı

eskinin çömlekçisi, kaç zamanın kirli kadın pazarı, şimdi ise tütüncülerin zabıtadan korunaklı tek muhiti
muhitine münhasırmış satıcı da, korunaklı, tek kalmış üstelik.
çok aradım, tiryakisi bilir diyor her sorduğum, tutup bir tiryaki de denk gelmiyor iyi mi...
zaten oldum olası utanarak geçtim buradan, öyle dediğime de bakmayın toplasan iki üç seferlik...

işte çift yönlü trafik tabelalarını andıran beyaz bıyıkları tütün tonlarla bezeli bir “moruk”
ben diyemem, demedim de yine, kendi tipi bağıra bağıra öyle diyor.
tütüncünün yerini herkes unutsa sanki bir tek o bilecek...
sormaya yeltendiğim anda dikkatim yine bıyıklara kayıyor, tesadüf bu ya zaten ok doğru yönü gösteriyor.

tek kelime konuşukluğumuz olmadı belki ama “muruk”, bir selamı ziyadesiyle hakketti
karşılık bulmasa da selamım, ayaklarım yorgunluğunun karşılığını buluyor
ipince esmer bir oğlan, moda tabirle “son mohikan” bizimkisi
tepesindeki kalabalık saçlarından biraz fazla, yüzü ise uzun sakallarıyla daha bir gür, izdihamı çağrıştırıyor

envayi çeşit tütün var tezgahında, üstelik herkese açık, her gelen denemek için sarıyor bir tane
konuşulanları duyacaktınız, değme yorumcular su dökemez ellerine…
yorumları kimin sardığı belli olmayan tiksinç bir sigarayla dinledim,
-burada olduğuma aldanmayın- ben sarmayı bile bilmem; tatmak için başka ne yapabilirdim?

makinesi de varmış, hem de on lira; bir tutam bitlis’le hemen denedim
daha bir keyifli asıldım bu kez, solu korku uçuğu soğuk morlarla
yine yok, sohbetin yanında mı sönük kalıyor ne, hangisini denediysen zevk almayı beceremedim
o kadar deneyip almamak da olmaz tabi; Allah’tan anlayışlı çıktı bizim oğlan da, bağladık işi üç paket “maviş bulgara”

üç kiloluk siyah bir poşete sarıp sarmaladı, yasak da hani, daha yasak bir şeymiş gibi
paketi alırken sağa sola bakıp paltomun altına sakladım
bir çoğu anlayıp tebessüm etti, hatta bazısı abartıp tiryaki sarı incilerini bile gösteri
bu da sohbetin ücreti olsun, sonumuz meçhul, giderayak hiçbirinize borçlu kalmayayım...

[_RomantizmA_]

Allah işini rastgetirsin...

Herşey gönlünce olsun... Tekrar tekrar hayırlı olsun...

[_RomantizmA_]

.
.
Ona ait bir nesne, bir ses dahi yeter kimi zaman da,
Bir mektup, bir sanduka veya bir toka...
Ya da boktan bir şarkı yeter herşeyi başa sarmaya.
Diyeceğim o ki; Unutum desek de, sadece unutmak yetmez kimi zamanlarda...

(t) on3bucuk

---------------------------------------------------


On3buçuk'tan çaldım...

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 13.06.2010 - 00:37