bu konuya 6 yanıt verildi

[tusiana]

gerçekten anlamıyorum ... insanalar nasıl uzun bir süre kızgın kalıyolar.. öfkeleri nasıl oluyoda bitmek tükenmek bilmio.. sinirleniolar konuşuyolar konuşuyolar daha çok sinirleniolar ve sonra bu böle devam edio... öfke kin vs bunlar aslında ne kadar boş şeyler ve uzadıkça uzuyolar aynı zamandaa hayatımızdan çalıyolar...
acaba insanalrın kızıp 10 dk sora normale döneceii günler gelicek mi dersiniz

[id]

gelcek gelcek ben çalışmalara başladım bu konuyla ilgili en yakın zamanda sonuç alcaz

[albashara]

valla ben bir tatlı söze kananlardanım hala...Bazen onları tebrik edesim geliyor m kendilerini daha iyi koruyorlar zannımca dünyaya
Hep bir parça çocuk kaldım malesef

[duygusuz]

bu içten gelen bir şey, yanan yanan ve sönmek bilmeyen bir ateş...yandıkça kızışan...kin...öfke...öfkenin kaynağı mekandan uzaklaşmadıkça sakinleşmek zor...emin ol kızgınlıkları geçmeyen, kini dinmeyen bir insanın ya kapatamadığı bir hesap vardır ya da öfkesinin kaynağı yakınındadır.......
bu öyle bir şeydir ki evet bilirsin hayatından çaldığını, içini yıprattığını, kan kırmızı ruj sürmüş cadı tırnaklı bir eldir o kin, mideni deşer içine girer...kazır.....delik deşik eder o parmaklar içini.... kin öyle bir şeydir ki, öfkeyi besler....öfke de kini....birbirini besleyen bir döngü...hiç bitmeyen... ama bitmemesinden bu duygu sahibi memnun, hayatını tüketse de memnun, tüketmese de...aptal bir tutkudur kin ve öfke....ateşler dağlar içini, su görmek istemezsin!......

[FreeyounG3426]

kızgınlıklar... hiç bitmeyen kızgınlıklar... neden hiç bitmezler.. çünkü insanların gözünü öfkeler hırslar kaplamış. biri diğerine kin güdünce diğerinin hiç aklında olmamasına rağmen oda ona kin beslemeye başlıyor... zincirleme bir duygudur kin.. ne varki, artık herkes birilerine karşı kin besliyor. birilerinden nefret ediyor... kimse tanıdığı herkesi sevmiyor sevmek zorunda değil belki ama neden sevmek hiçin zerre kadar çaba yok.. ama gözünün üstünde kaşın var türün den kinler fazlasıyla çok... kin insanın kendi kendinin gözünü kör ettiği onu kötülüğe sürükleyen ona fazlasıyla zarar veren tıpkı bir virüs gibi içten içe kemiren ve kanser gibi büyüyen fakat tek ilacının yine insaın kendi elinde olan bir duygudur.... keşke duygusuz olsak depimizde bole şeyler yaşamasak...

[tusiana]

bncede keşke duygusuz olabilsek

[Lavinia]

kendi adıma konuşacak olursam kolay öfkelenen biri değilimdir.Öfkelenmişsem genelde sebeb olan kimseden ya da ortamdan uzaklaşıp sakinleştiğimi anlayınca konu üzerinde düşünmeye başlıyorum.Her zaman yapıcı oluyor bu benim için.Ama ortamı terkedemezsen işte o zaman tam bir felaket oluyor çünkü çok sivri bir dilim ve ukala bir yapım var çok kırıcı oluyorum.Sonrada vicdan azabı duyuyorum çok kötü bir duygu.
Öfkelenmek çok insanca ,önemli olan kişinin kendi kendini sakinleştirecek yöntemler bulması bence o zaman bitmek bilmeyen öfkelerimizden kurtulabiliriz diye düşünüyorum