0
Çok yorulmuştuk.
Kendimizi yeterince özgür hissetmiyorduk.
Söyleyecek yeni kelimelerimiz cümlelerimiz vardı.
Aramızda konuşup güldüğümüz herşeyi televizyona taşıyamıyorduk.
Dünya değişiyordu.
Gazeteler de yetmiyordu.
Biz geleckete ne olacağını görüyorduk.
Özgür hissetmiyorduk kendimizi diyelim yeterince.
Serseriliğimizi ele veremiyorduk.
Çok iyi çocuklar olmuştuk nicedir.
Hayatkırıklıklarımız ve hayallerimiz vardı zulamızda.
Gölgemizi seviyor, akşamüstü günbatımlarında söylediklerimizi birileri de duysun istiyorduk.
Bir meselemiz vardı hayata dair.
Küçük insanların büyük hikayeleri tam anlatılmıyor gibi geliyordu
Dünya buydu sonuçta.
Farklı dillerden farklı insanlar vardı hayatımızda.
Hala hırslıydık belki(artık bu neyin hırsıysa!)
Hayata bir katkımız daha olsun istedik.
Bu ülkenin gençlerine ulaşan kısa ve kestirme bir yol diye düşündük.
internet gelecekti ,biz o gelmeden gelelim istedik.
Çok heyecanlı ve gözlerimiz parıl parıldı.
Çalışmayı seviyorduk istemesek de.
Manyaktık belki.
uyanık ya da...!
Bizim konuştuğumuz dili olduğu gibi gösterebileceğimiz bir yer olsun istedik.
Egolarımız mı büyüktü yoksa?!
İnandık.
Kaybedecek birşeyimiz yoktu.
Kaybetmeyi göze almadan kazanamazdık.
Eğlenceliydi.
İlginç bir fikir gibi geldi.
Ne bileyim kurduk işte
bir halt yedik!
