Yağmurdan olsa gerek bu acemiliğim,elbet biter geri dönüşü olmayan geçmişim,elbet rüzgara karışır aklım. Sonunda söyleyeceklerimle beraber unuttuklarım ve beni anlayan yok mu dediğim,yağmurlu bir günde üstüme düştü Orhan. Bu suskunluğun sebebi de acemiliğim,bir çok kez olduğu gibi tırnak içerisine alınmış sözlerle '' Belkemiğime tehdit kürsülerde çokça sigara için öğrencilerden tarih okuyup,gittikçe tarih olan;geldikçe geçmiş,gittikçe gelecek olan ama hep olmadığı yerde duran,durupduruken Yılmaz ERDOÐAN'ın şiiriyle durmayacağı tutan benden selam '' dediği gün haddimi aştığımın farkına vardım. Artık susma zamanı sevgili günlük,sadece susacağım,umur sözcüğünü uzatıyorum son kez izninle,umurumda bile değilsin.
Bazen insan yanılabiliyor.
Yanıldığımı kabul ediyorum.
İnsan olmayı becerebilmek mi asla!. Yaşayabilmek,denediğimiz en büyük yanılgı. Bu lafa bayılıyorum. Hele bunu şifaen insanların yüzüne haykırdığında suratlarındaki o aptal, ifade alimlerin ortasında cahil sükutu ile pişkin-pişkin bakan profilleri getiriyor ki gizimde. Bu duyguyu ne kadar çizebilirim sana bilmiyorum sevgili günlük. Ve antatılamayacak bir yanılga da insan... Saygılar özü hak eden insanlara.
Unutma ki ne kadar malzemen varsa betimde,o kadar çelişkisin beyinlerde...
Herkesin farklı anlam katmadığı yerde umudum. ( Tırnak içerisine almam gerekir galiba ) Sesebini bilmiyorum ama ben de insanım.
Atılı suçlamaları kabul etmeme lüksüm yok. Maneviyatımın seyrinde yalnış yere çizilmiş ayak izlerim ve başkaca duygularım. İsyanım sana değil hakimim. En güzel rüyamdan beni uyandıran aşivimdeki belgelerin mağduriyetine ezik bırakan mecburiyet zoruma gidiyor. Sen yazarsın. Ben çekerim. Olacağı da küsürsüz ödeme emri,maliye ve sizin aranızda gidip-gelmelerim,başkaca da diyeceğim yoktur. Ayrıca son sözüm de değildir. Son sözümü,aleyhime vereceğiniz karar sonrası yüzünüze yad edeceğim,edepsiz kelimelerle bitireceğim.
Benim için gittiği yere kadar sözü o karardan kalkıp,gittiği yerin tesciliyle bu muallaktan da kurtulurum ki söyleyeceklerimi şimdiden düşünmeye başladım bile. Saygılar özümüzdeki hakimlere...
Gözüme sigara dumanı kaçtığı günleri özledim desem,bunun içinde bir pişkanlık çıkar mı olric?
Olric:İlk okuyuşta çıkıyor sahip!. Tekrar okuduğumda ise pişmanlığını düşündükçe pişmanlık duyuyorum.
Demek ikinci okuduğunda da pişmanlık çıkıyor olric.
Olric:
Sahip! 
0
