bu konuya 114 yanıt verildi

[_RomantizmA_]

Mavi olma arafesi...



Nisan yağmurları oluyor hayat, nisan yağmurları sonrası berraklık... Dingin, alabildiğine, olabildiğince, pembeye bulanmış bir mavi hayat.. Toprak kokusu, gökyüzü, güneş, serin, sıcak, PEMBE, MAVİ...

Huzura yakın yerlerde buluyorum gökyüzünü, göğe yükşelişlerde unutuyorum ne varsa siyah adına, siyah adına ne varsa yükselişlerde basıyorum üzerine, ve "dönmemek üzere geriye"
-koşuyorum.
Yağmur sonrası Maviler'de işte hayat. Toprak kokusu renginde, toprak kokusu tadında, toprak kokusu hafifliğinde, toprak kokusu huzrunda, o derece beyaza yakın, o kadar iç içe huzurla ama en çok MAVİ...

Renkler çarpıyor yüzüme, ruhumu sakinleştiren renkler... Beyaz bir tual, iç içe geçmiş bir pembe bir MAVİ. Kelimeler kadar Mavi, hece kadar, harf kadar, var kadar Maviler çarpıyor yüzüme.. Pembelerle buluşuyorum...

Ve artık biliyorum en ana rengin MAVİ olduğunu, biliyorum huzrun MAVİ'yle anlatılabildiğini, tüm renklerin MAVİden doğduğunu artık biliyorum...

ceplerimde Maviler saklıyorum huzurunda duran kırmızılara inat, siyaha inat...

[_RomantizmA_]

28 Mart:
Dilimde adının haykırışına şahit oluyorum... Bir tutan SEN sunuyorum gökyüzüne, bir tutam BEN... Avazım çıktığı kadar BAÐIRIYORUM... Gizlediğim herkesin yüzüne çarpıyorum O VAR!
-Duyul-ma-lı-SIN...

29 Mart:
Delilik... Sabahın erken saatleri Doğubayazıt. 7:30 Yol arefesi. Erzurum sevdiğim şehir... SEN olmaya koşuyorum.
-Kalbim!
Kaleler saklıyor BİZ'i...
-VAR-DI-K!

Gecesi büyüklerin mutluluğuyyla huzur buluyor beynim...
-Soruluyorsun!
Cevaplarım kesin ve net!
-O VAR!

30 Mart:
Dönüşler yine SANA. saatler koşturuyor farkına varamıyorum... Yolculuk...
-SENDEN
-SANA!

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 02.04.2009 - 16:18

[Rabbit]

iyiki mutlusun ya

[tandem]

hayran kaldım yazılarına söylendiği kadar mükemmel..

[Muziçko]

sen gelme buraya anemonem ben hayranım zatenn iki hayran bi kefeye sığmaz

[tandem]

hem çağırıyorsun hem oku diyorsun hemde gelmee
yazdım bunu bi köşeye..

[_RomantizmA_]

Bahar-ı Ömrüm...

Bahara özlem gençliğim, satırbaşları SEN olan bir hayat seriyorsun önüme, cennet kapıları oluyor her yolun sonu. Sonsuzluk sıkıştırıyorum sigara paketi sığdıramadığım ceplerime. Geriye dönük haykırışlar oluyor çatık kaşlarım, avaz avaz SEN çarpıyorum zamanın yüzüne, avaz avaz BİZ...

Kayıp umutlar yakalıyorum dağbaşlarında, bağbaşlarında olamanın, zirvelere varmanın keyfine erişiyor çocuk ruhum...
-SEN Oluyorum!

-Sterliçya!..
Ruhuma bağışladığın ölümsüzlük aydınlatıyor ömrümü.
Nisan yağmurları yakalıyorum dilimle, Rüzgarı hissediyorum,
-His-Set!

Modası geçmiş hüzünlerimi toparlıyorum, şehir çöplüğüne atılması gereken acılar dolduruyorum pek yeni olmayan bir valize. Gidişini taşıdığım valize dolduruyorum SEN-SİZ zamanlarda büyüttüğüm çığlıkları;
-Kulaklarım yırtılıyor!

Adınla başlayan satırlar oluyor hayat...
Yeni bir senaryo...
Yine bir senaryo.
Pembe-Mavi renklerle yazıyorum bu kez.

-Renkler!
Gözlerimi kamaştırıyor yarattığın gökkuşağı evren. Evrende TEK olma-dığımı düşünüp bağırıyorum.
Nefes açma egzersizlerim oluyor ismin.
-Duyuyorsun musun!?
-EVAAA!

[_RomantizmA_]

Aşka susamış sol yanıma enjekte serum... Hayata yüklediğin anlamı çözmenin keyfine varıyorum. Serum sonralarının uyku tadında dingilinliğini yaşadım...
-Sterliçya!..

-Bir yer var!
Pembe mavi huzur tablolarıyla süslü koridorların loş ışıkları altında çocukca muzipliklerde koşmak istediğim bir yer var. Düşüreceğim, parçalayacağım tablolara aldırmayacağım bir yer... YORUM-lanmaya gerek bırakmadığın çizgilerde YORUL-u-YORUM. Hastalıklardan muzdarip bir hayatın orta yerinde doktor bekleme arefesindeyim... 24. sıra...

-Bir yer var!
Pembe-mavi bir deniz... Dingin sessiz zamanlarda uçabileceğim bir yer var biliyorum. İçerisinde bulunduğum cennet resimlerine ŞİZOFRENi denilip köşeye itilmenin cam kırığı kesiciliğinde parçalıyorlar aklımı. "Deli" tuhaf kelime, "delirmek"te öyle... Zamanlar ötesinden aşıp gelen yıldızlar besliyorum parmak uçlarımda, delirdi damgası yememek adına kelimelerimi YUT-u-YORUM.

-Bir yer var!
Çekinmeden kelimler edebileceğim zamanlar... Hiç bir cümleye anlam yüklemeyeceğim, hiç bir gizli anlama yer olmayan bir yer var. Uçuk turkuaz pembeliklerle bezeli "masmavi ağaçlar"ın gölgesinde huzur uykusuna uzanabileceğim hayal ötesi bir yer. Kulağıma fısıldadığın rüzgarlar saniyeleri aşmama yetiyor. Ya sonrası; 60 saniye, 1 dakika, saat, gün, hafta, ay, yıl, ertesini takip eden kısa uzun çizgilerle bezeli tablolar yoruyor göz bebeklerimi...

-Bir yer var Sterliçya!..
Adına aşk demekten çekinmeyeceğim, ruh hastalıkları polikliniklerinin olmadığı, antidepresan baygınlığı vermeyen, uyku ilaçlarına yer olmayan bir yer var. Gözümün önünde cennetten resimler, cennete armağan resimler eşiliğinde sonsuzluk İLAHİSİ; O'nun sesi... Kulaklarımın kör gözleri çiçek açtı haberiniz YOK! 24 desibel...

-Bir yer var...
Güneş ışımlarında girlikliklerin olmadığı, zamanın saatlerden anlaşılmadığı "tımarhane güzelliklerinde" bir yer var. kalp kası egzersizlerinin gereksizliklerinden yola çıkılıp kurulduğu ilahi bir alan, ilahi bir merkez, ilahi bir tat...Bir yer VAR, "normal"in "delilere özgü" olmadığı kitap arkası özetlerini temize çekebileceğiniz bir yer... Yüzünüze vurduğumda zamanın pastel renklerinin iz bırakmadığı, kırışıklık besleme korkusunun, doğum ölüm kelimelerinin tüyleri ürpermediği küçük boylu, küçük mavi-pembe akıllı insanların kanat takındığı bir yer

-Kapama gözlerini Sterliçya!...
-( D ) ÜŞ-ü-YORUM!
-Bana TUT-UN!

[_RomantizmA_]

15 Nisan...
Taşan nehirlerin sularından bahsetmek üzere koşturuyorum zamana karşı... Vakitler sana "Kala"larla hesap edilirken, zamanın olmazları araya giriyor, ertelenmiş hissediyorum...
-Hissizleşiyorum!

Bir başka maviydi dünya bugün... Her yanına ben bulaştırdığını görmek mutlu ediyordu ve bu mutluluğu sonsuza dek anlatmak arzusuyla savuruyordum elimde ne varsa BİZ olmaya engel surlara.
-Küçüktüm!
-YıkamadıM...
-KÜÇÜLDÜM!

Sesinden dinliyordum yeniden dünyanın en kutsal ilahisini, BEN diyiyordun, "BEN DEDİM AYKUT" diye çınlıyordu sesin evrende. Baharın geldiğinin müzdecisi olarak... Huzrun pembe-mavi sokaklarında çağlayana dönüştüğümü, salgıladığım adrenalinin ölüm nedeni olabileceğini anlatamıyordum. Sana kelimeler topluyordum akşam için, akşama en güzel ne anlatacaksa BİZ olmayı BİZ kelimesinden öte onu bulup getirmek için beyin egzersizleri yapıyordum. Yoruluyor, yılmıyordum... BİZ olup henüz yenemediğimiz tek kavramın (zaman) ölümüne direnen son çabaları yoruyordu ruhumuzu... Bekliyordum... Bekletiyordum...
-Stres!

Gözlerimin ışığı sönük bugün...

-Bekle EVA!

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 16.04.2009 - 12:30

[_RomantizmA_]

SEN-den SANA

Günler...
Avuçlarıma batan camkırığımsı, kan rengi, geçmek bilmeyen günler. Zamanın köşe kapmacaları arasında takvimlere çentik atılan, atılan her adımda biraz daha geçen yolların sonunda Günler... Senle günler, Senli günler...

Anlatamadığımsın Eva!
Kulaklarım yırtılıyor Sen haykırmaktan. Kendi sesimin yankısı saplanıyor beynime,
-Duyul-Ma-(lısın!).

Avaz avaz "O var!" bağırmak...

Labirentler arasındayım. Ayaklarımın altında ziftten yollar, karanlık bir labirent. Döngüsü sen, senden sana giden döngüler, kapalı yollar, duvar ardında hissedilen nefesin... Bir labirentteyim! Geçtiğim her girift yol, duvarlar... "Pembe mi oluyor ne?".

Bir labiretteyim EVA Sonu Işık;
-Görüyorum...

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 26.04.2009 - 00:03

[attalia]

o ışıık ki kajjj' ım nihayet mi? yoksa hedefe ulaşmanın hazzı mı? bilmiyorum eva' lara ulaşmak mı güzel ulaşmak çabası mı* ben o çabanın hazzını, tadını hala damağımda hissetmek istiyorum. bitmesinnn

[_RomantizmA_]

Bir yapraktık, tek bir yaprak; oratada geçen kalın çizgi bağlıyordu BİZ'i. Ve ortadan ayrılınca yok oluyorduk.

Bir yapraktık, TEK bir yaprak;
-Tümü; hepsi...

Zihnimizde geçen besin orta çizginin heryanına aynı etki, aynı reaksiyon, aynı tepki...
-Bir yaprağız hepsi,
hayatın anlamını bilen "İki parçalı" bir "TEK"...

[_RomantizmA_]

EVA- Uzadı zamanlar...

Akrebin ince kıvrımlarında şaheser niteliğinde kavramdı zaman... Beynimi kemirdi özleme vurduğu ıssız yollarda...
-Yenilmeye mahkum!

Mahkumiyetini ertelemek adına uzadı zamanlar.

Neden mavi bulutlar? Pembe kim?
Hangi renkti BİZ olmaya engel?

[K@LPSİZ]

Paranoyası azmış gecelerde, diz kırık ayak aksak gidemez kalakalır
Aşk leşiyle beslenen insanlar, morumsu gün sonlarında çelme takarlar
Göçebe bakışlı zihinlerde iklime uzanabilmek çok kolaydı
Alt tarafı bir ten yangını alt tarafı birkac faktör korumaya bakardı...


Flaşsız bir karenin odağındayım faili malum cinnetlere aşinayım
Körpe bir intiharın kesişiminde kazıyorum namımı bildiklerimden
Suni sevda sancıları komasında zuladaki aşkları kullanıyorum....

BAS TÜTÜNÜ açık yaralarına kokla zehiri nefesinden ciğerine
Aç maskeni, sıfatsızlığından boyaları akmış yüzüne
Fareler kemirir iliklerini nedir bu ben olma çabası
Kucağımda büyüttüm arsız düşlü çıbanı


Öfkenle hırsınla kanattığın dudakların salya sümük gözyaşların
Satırbaşına cıkmış pamuk sargısında bileklerin
Afrodizyak etkili hallerin melankolik düşlerin
Kimliksiz hayatların onursuz duruşlarındasın
Ah prens ah...
Cehennem aşkından habire ölmek istersin...


Romatizma kardeşime benden bir hediye:)

[_RomantizmA_]

Karakalem çizilmiş resimlerimin beyaza yakın tonlarında beliriyordun. Yoktan öte hayatın en orta yerinde BURDAYIM diye haykırışlarını anlatmak yoruyordu asi ruhumu... Yoruluyordu acıdan nasırlaşmış parmak uçlarım. Elimle işaret edip "işte burda karşınızda" diye bağırıyordum, göremezlerdi;
-Görünmüyordun!

Siyah tonların fazlalığıydı hayatımın orta yerinde gizlenmeni sağlayan. Gizdin; bana aleni, hayatıma gizdin! Yorulduğumda nefes oluyordun ömrüme, düşüyordum adınla ve kalkıp koşmalar yaşıyordum yine adınla. yağmur sonraları konuşuyorduk seninle, anlatamıyordum, anlaşılmıyordun. Şizofren tanısı koyulup köşelere itiliyordum, duyma diye susuyordum hayata...

Kalelerin vardı hayatının orta yerine kurulu... Kalenin ardından sendeki tüm parçalarımı dağıtıyordun, verdiğin her bir parçada biraz daha büyüyordu boşluğun. son parça bana armağandı. kendi parçamı senden almak üzere kurup saatimi yola düşüyordum, düşüncelerde akrep, yelkovan hafifliği ve 5. saatin sonunda sen oluyordum...
-Erzurum!

kalabalık yanlızlıklarda içilen çorbalar ertesi ayırıyordu yeniden bizi BİZli senaryolar. hayattı, sınavdı, sorumluluklar... Olmadık anlarda olmadık işler çıkardı hayatın koyu renklerinde öylede oldu...

Vakit ayrılığa 25 kala soluk soluğa geliyordun yanıma.
-Terminal!

terminal ağırlığında kelimeler yerleşiyordu dilime yutuyordum... Ve haykırıyordum avuç avuç, kana kana... kırmızıydı, acıydı, zordu; bağırıyordum:
-BİZE kıymayacakın değil mi?

Bir otobüs hareketi yetiyordu bizi ayırmaya, ardımsıra arayıp "gitme!" diye haykırmanı bekliyordum ben; sense "gitmedim!" dememi... olmuyordu! Anlıyorduk; "dönüşler sana" oluyordu hayat... Terminalden uzaklaştıkça yaklaşıyordum sana, senden uzaklaştıkça yaklaşıyordun bana...

olmazların eşliğinde ayrı senaryoların yazarlığına devam ediyorduk...

ve geceyarıları önümüzü göremediğimiz anlarda, birbirimizin kapısına koşmak üzere yola çıktığımız bir anda çarpışıyorduk karanlıkta... "Gitme!" diye haykırıyordum ben, "Geldim!" diyiyordun sen...

ocaktı... sıcacıktı..

[_RomantizmA_]

Büyük büyük boşluklar açılıyor ömrümde, 5 saatlik yolların ötesindeyim. Boşluğun büyük; içine düşüyorum. Öyle saçma bir senaryo ki yaşadığım; boşlukta Sen, boşluğu düşmemek adına tutunduğum dalda...

-Bilme EVA!

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 11.05.2009 - 12:33

[nurannur09]

neler varmış burda ben hiç görmemiştim çok beğendim

romantizma yüregine emeğine hislerine sağlık çok beğendim

köşene ilk kez geliyorum eli boş gelmiyeyim dedim sana kucak dolusu sümbüller getirdim
kabul edermisin.

Bu mesaj nurannur09 tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 11.05.2009 - 13:58

[_RomantizmA_]

Beynimde kalabalık yanlızların uğultusuyla günleri geceye vuruyorum. Ne buluyorsam elimde ayrılık adına günlere vuruyorum, parçalansın diye. Şehrin tam orta yerinde mat birer arka plan oluyor her ses kalabalık yanlızlığıma, bakılsa ilk göze çarpacak ses oluyorum resmin en orta yerinde...
-Çıklığa Dönüştüm!


Çağlayan kıvamı sesler biriktiriyorum mendilimin arasında. Ayrılık türküleri yükseliyor köşe başlarından, "Lili Marlen Türküsü" oluyorsun Sen. Özgürlük oluyorsun, kıvamı kan, kıvamı zaman; özgürlük oluyorsun asi yanlarımı dingizleyen.
-Ektiğim Umutlar hasada durdu!
-Sus EVA! ve BEKLE!

[_RomantizmA_]

Ağladım!

İçine kandolmuş gözyaşlarım ardından baktım hayata uzunca süre, buzlu cam misali silüetler çarptı gözbebeklerime... Sırdı önüm, gizdi, bilinmezdi...
-Ağladım...
Büyümek için kendi suyuma, özsuyuma muhtaçtım;
-Ağladım!

Cümlelerimin öznesini çaldılar ilk. Sonra yüklemelerime dokundular, dokunulmaz sandığım kelimelerim yıkıldı bir-bir. Devrikleşti, kayan anlamlarda buldum kendimi. Beynime dokundular sonra, gri-siyah nasırlaşmış elleriyle beynime dokundular. Adıma Şizofren deyip saldırdılar beynime. Cümlelerimin öznesini çalmışlardı ilk ve sonra yüklemlerime dokunmuşlardı, kimsesiz, kelimesizdim...
-Haykıramadım!

Cümlelerimin öznesini çaldılar ilk, sonra yüklemlerimi parçaladılar; susturmak için çocuk günlerimi. Kalemimi aldılar elimden, sayfalarımı siyaha boyadılar nihayet... Çocuk kalmak istedim, saolsunlar onuda sundular, çocukluğa en geri kalmış diyarlarda, hayatın en doğu ucunda çocuk kal dediler... çığlıklarımı buğazladılar...
-Sustum!

Çocuktum; mecazları verdiler avuçlarıma, anlamımı öldürdüler. Büyüktüler, çocuktum; herşeyi bilemezdim sus dediler.
-Sustum!

Paramparça kelimeler kaldı şimdilerde ruhumda. Toplasan anlamlı bir cümle oluşturamayacak cümleler kaldı... Çocukluğumu istediler; küçüktüm neyim varsa paylaşmak adına onlara sundum...
-Susturuldum!


///// Kaydet aklım: /////
Dinlenmesi Gerekenler
Bertuğ Cemil-Gel Bana

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 30.05.2009 - 00:40

[_RomantizmA_]

...den sonrası mutluluk!

-............!
-İsmim... ismimi SEN...den duymak ne güzel!
.
.
.
-"Tanrı?"
-Var biliyorum!
.
.
.
-Geldim ama ben.
-Susmalı mıyım?

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 24.06.2009 - 12:37