114 replies to this topic

[_RomantizmA_]

[...den sonrası] / Koşmak

Senle konuşmak çok güzel... Dilimden zehri akıtıp koşmak ruhundaki en beyaz köşeme, köşelerimde yer almak; sende yani, ruhumun en dinlek mekanında, acılardan sıyrılmış en halın halimle... Ünvan kaygısından, insan olma gayretinden uzak, doğuşumdan sonra eklediğim ne varsa benliğime bırakıp gerimde çırılçıplak sana sarılmak...

Edited by _RomantizmA_, 03.06.2011 - 19:56.

[BucuK]

shakilanın şarkısını beğendimo mesajda ayrıca o şarkının müziğini yapan kemancıyı da(ismni yazamıyorum) beğendim
seni zaten beğeniyorum biliyorsun bunun dışında da bişiy yok.

[MinikFilozof]

Sadece ağlatmaya yettin Helal olsun... Eski beni çıkardın gün yüzüne. Uyandırdın o içimdeki kıpır kıpır çocuğu Sağolasın..

[_RomantizmA_]

[...den sonrası] / Sokak Taşı

Literatür taramasında köşeye atılmış bir makale gibiyim ya da milyar dolarlar yatırılmış bir proje gibiyim her şey tamamlanınca çökmeye bırakılmış...

Tek yanı güneşe dönük, diğer tüm yanlarını küf bağlamış villalar gibiyim hayat... Kapılarımın açılışı yıkılma korkusu veriyor... Ne zaman bana yaklaşan bir grup görsem tedirgin oluyorum...

Sade ama çelişkileri olan bir senaryonun sokak taşı rolündeyim, üzerime basandan hesap soramıyorum hayat!

Çıkmaz bir sokakta tek başına pazar açmış pazarcıyım, malımın alınmamasını bozuk olmasına yoracak kadar da safım üstelik... Günü sermayeden yiyerek geçiren aylak bir pazarcı...

Küfre bulandım hayat... Elinde kutsal kitaplar taşıyan isyankarım, adaletten yana hüküm vermesi beklenen bir kalpazan gibiyim...

Edited by _RomantizmA_, 26.07.2011 - 17:44.

[Bulutsuzluk]

Ölüm, burna gelen en ağır koku.
Yaşam, allak bullak olduğunu sandığın, ancak mecburiyetiyle bahse konu mesele.
Aşk, senden bana kalan ve benim gibi acı çekmiş keşler.
Karşılıksız aşk, kapı açık lütfen.
Platonik aşk,hazmedilemeyen mutluluk ve karşılığını bulduğunda özlediğin bir hissiyat.
Dostluk, en özlediğim edilgenlik.
Arayış, karşındakini görememek.



diye alt altta bir broşür etiketlesem ve yaksam sigaramı, sonra en sevdiğim sırt duvarına yaslasam sırtımı, sever gibi olsam kendimi, ancak beceremesem, bıkmadan usanmadan seni arasam seyyah seyyah, arayışımdaki mutluluk mu yoksa seni bulduğumda daha mı mutlu olacağım diye hiç düşünmeden dostlarımla seni arasam..., Sonunda biliyorum platonik aşklar kaybolup gider, en nihayetinde karşılıksız aşklar kalır geriye, bir köşeye sinmiş keşler topluluğunun aşk aşk diye nidaları yükselir kulağımda, arkamdan biri seslenir, çocukken amcamın azgınlık yaptığımda iki kulağımı avuçlayan elleriyle kaldırıp al sana istanbul der gibi yaşamın tepesine bakar bulurum kendimi, sonra bir bakışta yitirilip gider beden ve tabi ki ölüm.

Bir solukta hiç geriye bakmadan yazmak gibi olsa hayat ve kırıldığında anlasak sadece...

[_RomantizmA_]

[...den sonrası] / Eylül

Elbet geçecek bu eylül… Yemyeşil ovalarda havalandıracak çocuklar uçurtmalarını. Bitecek bu toz duman hasret akşamları, en güzel çiçekler avuçlarımızda yeşerecek…

Elbet bitecek bu eylül. Dilimizde zafer şarkıları, denizin seyrine çıkacağız. Elbet bitecek bu eylül; kara kaplı defterlerin son sayfasına “başardık” ekleyip kapatacağız. Sayfalar açacağız bembeyaz sayfalar, elimizde binlerce renk…

Elbet bitecek bu eylül… Yarına umutlar biriktirdiğimiz günlerimiz olacak, takvimlerde zafer günleri belirecek bugünlere inat…

Şimdi sıkıp dişini yarını bekle EVA, yılmadan yürü korkunun üstüne, dizlerindeki yaralara aldırma, aldırma akrep-yelkovan arasında sıkışıp geçmeyen zamanın inatçı tavrına, takvimlerden düşmeyen sayfalara gülerek bak!

Elbet bitecek bu eylül…

[_RomantizmA_]

[...den sonrası]/Yeniden

Yorulursun bazen...
Koştuğunun denizin ayaklarının ucunda olduğunu farkedemezsin, farkedezsin dilindeki karın beyaz tadını. Kendi renginden uzaklaşırsın bazen, avucunda simsiyah geceler kendinden kaçarsın...

Boşluktasındır bazen...
Umrunda değildir ERZURUM'un denize yükseltisi, hangi ayda daha soğuk olacağı ilgini çekmez bazen. Korkunun kıvam artırdığı soğuk "ertesi sabahlar" yaşarsın bazen, kendi göz bebeklerinde görürsün kendinden gittiğini bazen. Düşünmeyi istediğin olur bazen, düşünemezsin. Binlerce çöp tıkar bazen beynini besleyen damarları, düşünmek, uçmaktan daha zordur bazen....

Aynada gördüğün yabancıdan korkarsın, kaçamazsın bazen....

[Bulutsuzluk]

Bir kere kirlendin mi, özlemeye başlarsın aşıkların meclisini. Neden özlediğini bilmeden hem de. İlk aşkın peşinden koşmanın bir bağlayıcılığı olması lazımken sen akla gelmeyen fikirlere nazire yaparcasına hançerlersin kendini. Sen olmadığında aslında, ilk defa gördüğüm varlıklara daha fazla anlam katıyor ve inkarında göremediğim suretler beynime kanıt olarak ineyor. Bundan aldığım haz mı yoksa senin bana kattığın an mı diye sorduğumda kendime. Göz yaşıyla ıslandığım sen ve yine göz yaşına bulandığım hazlarım dört duvar arasına kısılıp kalsalı bir özlem içine girerim. Sonra ne mi olur. Koca bir muamma... Ama hastalıklı bir muamma bu, coğu insanın tahammül edemediği gerçeklerin su yüzüne çıkması ise tek tesellim. Aslında arkamıza dönüp baktığımızda bizden başka herkezin ona hizmet ettiğini görebiliriz. Sadece anlamsızlığa düştüğünde ve O'na anlam katabilmek için sen gelirsin akla. Bir iç çekersin, gözlerini kapatırsın, son nefeste kaybolan yıllar ve açtığında gözlerini karşımda eski seni görebilme umudu. İşte hepsi bu.


Çok saçma oldu değil mi olric )

Şu güzelim dünyayı kirletenlerden erken terk eylemek isterdim şu güzelim dünyayı...

Evet biraz öyle oldu sahip!





Saygılar özümüzdeki yabancılara...

[_RomantizmA_]

Bir kere kirlenmeye başladın mı diye başlardı cümlelerimiz Olric... Dilimizde kavuşmanın türküsüydü aslında tüm yakınmalar, küfretmeler dahi muhatap olma isteğinden kaynaklıydı Olric.

Bir kere kirlenmeye başladın mı kendini ararsın ıssız sokaklarda. Camın ardından bahçdeki Seni izlersin, doyamazsın kendi seyrine. Geceler Olric, geceleri alırsın koynuna intikam niyetine, elinde kendi elin, sabaha kadar sarılırsın kendine... Bir kere kirlenmeye başladın mı Olric, yağmur hayal edersin, hayır temizlenmek için değil Olriç, dahada kire bulanmak için... Sokaklara çıkarsın çıplak ayaklarınla, çöpleri karıştırırsın ondan bir parça bulmak ümidiyle.

Birkere sevmeye başladın mı Olric, kendi beyin ameliyatına prof olarak girmen gerekir. Ellerin titriyordur oysa, inadına ağmasındır kendine, inadına sağır. Kendi rüzgarınla Ona çıkmak istersin her sokak başında, ayakların tutmaz olur Olric...

Bir kere yanmaya başladı mı Olric sonu gelmez içindeki toz duman kıyametin, sessiz bir köşe ararsın. Baharı düşünürsün Olric, çiçek-çiçek bir bahar. Terli avuçlarda sönen ateşin, ruhundaki kıyametin tek bir sözle bastırılacağı günleri, kendin olursun Olric...

Ve kendine yabancılaşmaya başladığında Olric, külünden doğarsın!

- Üzgünüm sahip...


"Saygılar özünüzdeki yabancılardan"

[_RomantizmA_]

Not ekle: "Ben girerim sokağı devriyeler basar" [Attila İlhan]

ÖYP kapsamında TOEIC denkliği kaldırıldı... Hopaaaaa...
http://www.akademikp...lari-03.11.2011

Allah büyüktür...

[shy]

sonra da muhalefet olunca kızarlar herbiey iyi nesini beğenmiyon diye.Kolay gelsin ne diyelim...

[_RomantizmA_]

[...den sonrası]/geride kalmak

En son içinden "Tanrı mı gider?" dedi genç adam, "Tanrı en son mu gider". Cevaplayamadı boş gözlerle bakan adam. Doğruldu yutkundu ama cevaplayamadı... Uzun süren sessizliğin ardından "Hayır; Tanrıdır kalan" diyebildi ve boş gözlerle kimsenin olmadığı tarafa doğru bakmayı sürdürdü...

Devam etti; "Tanrı sadece seyirci ve oyunun içerisinde rol yok Tanrıya, yazarda biziz, oyuncularda Tanrı filmi izlemekten vazgeçmez, gitmez" dedi... "O zaman herkes gittikten sonra olmadık bir anda içimi acıtan neydi?" diye sordu küçük olan gözlerinde yaşlarla. "Kendinden gidişindi, aslında acıtan kendinden gitmektir" dedi büyük olan boş gözlerle bakmayı sürdürerek... Ve devam etti, "hadi gidip seni bulalım önce, sonra ne kadar karanlık varsa toplayıp ateşe verelim ve SENİ BENİ alıp yanımıza gidelim burdan, "bir tek" ışık kalsın ardımızda, bir-"tek" ışık"...

"Gelmiyorum" dedi, küçük olan "korkuyorum. Aslında Tanrı oyunda baş aktör ve bizler piyon bile değiliz, izlenmeyişimiz Tanrının gidişinden" dedi elleriyle toprağı sıkarak. Dilini ısırdı, yutkundu, nemli gözleriyle baktı ve sustu... O kadar çok sustular ki bir gelen olacak mı diye "Tanrı bile" izledi tüm bu olanları...

Hayat dedi büyük olan Hayat bazen içimizdeki kanı dahada yutmamızı ister veya hiç hatırlamamayı kanayan yanlarımızın var olduğunu; bazen koşmamızı bekler haklılığımızı ispatlamak için, bazen ellerimizle suya çizmemizi haklılığımızı; yılmadan, doğru yanlış, haklı haksız kaygısı gütmeden bir nehre boşaltmamızı bekler içimizdeki tüm her şeyi ve başarabilirsek Tanrının seyrine doyamayacağı bir filme çevrilir hayat. Aslında mutluluk var diye devam etti. Tanrı çok gizli bir yerlerde sakladı ancak bulabiliriz ve hatta bizim olabilir. Yeter ki içimizdeki her şeyi doğru yanlış, haklı haksız kaygısı gütmeden bir nehre boşaltabilelim...

El ele tutuşup gittiler... Az önce, siz gelmeden hemen önce, "an"dan kısa bir zaman önce gelseydiniz görebilirdiniz hatta...

-Tanrı orda inanmazsanız sorun!

Edited by _RomantizmA_, 30.11.2011 - 23:00.

[Bulutsuzluk]

"Alkol ikindisinden kalma bir sabahın esintisi". cümlesi, cümleleri, cümleden..

 

İşte yarabbim, bu kelimeleri yazmama/mıza bile müsade ettin/iz, 

-ki bu hoşgörünü, ikindiyi, ikindi namazından çıkan bedenlere atfeylemişsin ki.

Bu cehaleti bana gösterdiğin için şükürler olsun sana.

[_RomantizmA_]

Rahatsız olmayın, şunu bırakıp çıkacağım...

 

 

 

Eskimiş, renkli yaz günlerini 
Özlemiş gibiyim 
kendimi çok yüksek bir binadan atmış da 
Ölmemiş gibiyim 
Yorgunum ve ağrılar, kırıklarım var 
Eziklerim, çiziklerim... 
Biraz daha tanısam seni 
Bu gece başımda beklemeni isterim 

Bir haftalık ankara tatilimi bitirmiş, 
Doymamış gibiyim 
Zincirini kırmış köleler gibi 
Kaçan heveslerimi saymamış gibiyim

Yorgunum ve ağrılar, kırıklarım var 
Eziklerim, çiziklerim... 
Biraz daha tanısam seni 
Bu gece başımda beklemeni isterim 
Bir sabah gün doğmadan evden çıkmış 
Ve geri dönmemiş gibiyim 
İçimde kalmış ne varsa ne yoksa 
Hepsini söylemiş gibiyim 
Yorgunum ve ağrılar, kırıklarım var 
Eziklerim, çiziklerim... 
Biraz daha tanısam seni 
Bu gece başımda beklemeni isterim

 

 

[hüfyaa]

Kimler hoş gelmiş  ...derken Kaan'ı kastetmiyorum tabii ki.