0
BENDE SİZE BİR HİKAYE ANLATAYIM… .
Sekiz sene olmuştu memleketini terk edeli
Elinde kalan baba mirası son varlıklarınıda satıp şehre gelmişti,
yapacagı yada bildigi tek şey toprak üzerineydiki oda inşaat sektörünü tercih etmiş ve kalıpcı olarak işe başlamıştı.
İş arkadaşlarından 40 yaşşlarındaki biri onu çok sevmiş ve kızıyla evlendirmek istemişti, oda öyle yaptı ve evlendi.
Basit bir dügünle hayata başladı. kiralık 2 odalı bir ev buldu bu evin kirası ayda kazandıgı paranın neredeyse yarısıydı ama bunu yapmalıydı çünkü artık evliydi.
Aradan geçen yıllar içinde daha çok çalışmış ev kirası ,faturalar ve evin ihtiyaçlarını karşılamak artık daha zor gelmeye başlamıştı ve ikisi kız olan çocuklarının içine erkek olan üçüncü çocuguda teşrif etmişti.
Kızlar okula başlamış erkek çocugunun ihtiyaçları ise neredeyse kızların okul masraflarını geçiyordu.
Artık kendini tamamen unutmuş karısı ve çocukları için çalışıyordu ve daha fazla çalışıyordu.
Bir gün bir Müteahit le karşılaştı inşaatta, Adam etrafına emirler yagdırıyor ve akşamki katılacagı resim sergisine işçiler yüzünden geç kalırsa hepsini işten kovacagını söylüyordu.
Öylede yaptı içinde bizim kahranında bulundugu birçok kişiyi işten çıkardı .
Hayat şehre geldigi günden beri hep zor olmuştu ve şimdi daha zordu.
Kaldırım kenarında omuzları yere düşecekmiş gibi yürürken ilerdeki kalabalıgı fark etti, Yüzlerce insan şarkı söyleyen bir adamı dinliyorlardı.
Şarkıcı adam Klasik görünüşlü biriydi ve birçok insanı istedigi gibi yönlendirebilmişti bir an aklına köydeki koyunları gelmiş ve şarkıcının bir çobana ne kadar benzedigini düşünmüştü.
Çobanlık onun eski meslegiydi ve oda şarkıcı adam gibi yapabirdi tek bir farkla çobanlar yerine insanlar...
Konser bitimi bir yolunu bulmuş gizlice sahnenin arkasına gidip şarkıcı adama ulaşmıştı .
Adamla bir an gözgöze geldiler. Korumalar onu dışarı çıkarmak üzereydiki Şarkıcı onları durdurdu ve Ona ne istedigini sordu oda bütün saflıgıyla Müzikten çok etkilendigini Ve bir şekilde bu camianın içinde bulunmak istedigini söyledi..
Şarkıcı adam ona küçümser bir gülüş attı ve sordu.
-Adın ne senin?
-Ahmet efendim Ahmet Dertçeken
Şarkıcı Adam korunmalarına döndü ve çıkarın bunu dışarı buda digerleri gibi sıradan bir insan dedi.
Ahmet Aglamalımıydı yoksa gülmelimiydi.Aglamak basitti o an önemli olan gülmeyi başarmaktı. Hayat zordu ve galiba hep zor kalacak diye düşündü. Yarın Gidecegi bir işi yoktu ama babasından kalan en büyük miras inanaçlarıydı,bunları düşünerek evin yolunu tuttu.
Evet adı Ahmet…Bizim Ahmetlerimizden,Mustafalarımızdan,Hüseyinlerimizden sadece biri hepsi gibi hayalleri olan ,hepsi gibi muhakkak bir yetenegi olan Halkımızdan sadece biri…
Bu hikayeyi Yukardaki hikayeden hiç etkilenmedigimi belirtmek için az önce uydurdum. Amaçlar ve umutlar tabiî ki hayatımızda önemli bir olgu ama kaçımız bunların peşinden gidebiliyoruz.
Hiçbir şey için geç degil haklısınız, ama saat çok geç ve hepimizin uykusu gelmiş.Önce uykudan uyanmalıyız , kendimize gelmeliyiz.Standartlarımızı ve yaşam kalitemizi degiştirmedikçe yada birileri degiştirmedikçe biz bu degirmende son nefesmize kadar dönecegiz.
Ben kimim? Hadi kendine bunu sor !
Bir gün hepimizin gülmesi ve gerçek benliklerimize dönmesi umuduyla……
