0
I
niçin baktığını bilmiyorum
gözlerim desen ağlayacağım
niçin baktığını bilmiyorum
bil ki ağlamayı da biliyorum ben!
bil ki gülüyorsam gözlerindendir!
bil ki ağlamayı da biliyorum ben!
sorsalardı bilemezdim anla beni!
meğer ölümün diğer adıymış aşk
sorsalardı bilemezdim anla beni!
ve sen ölümcül gelincik, unutma
acı aşkların büyüyen gücüdür
ve sen ölümcül gelincik, unutma
II
yıllardır seni arıyordum senden habersiz
aşkımı büyüten şehirlermiş gözlerin
bir bahar varlığınla değiverdin habersiz
ruhumda çözünen nidaymış sözlerin
yıllardır seni arıyordum senden habersiz
toprak senmişsin, gökyüzü sen
gözlerinin sürgününe düştüğümden beri
ateş senmişsin, kıyamet sen
ben gözlere yalan söyleyemem anla beni
aşkım yağmurların dövdüğüdür
her bahar
her gece sürüp dipsiz kuyulara kan gibi
bir gülün renginde gördüğündür
her bahar
ben gözlere yalan söyleyemem anla beni
tebessüm senmişsin, gözyaşı sen
bu göğün bana yazdığıdır, silemem
sayfa senmişsin, kalem sen
o gün bir günahın öfkesiydi gözlerin
kapıları her akşam bir tövbeye açılan
yakıcı kelimelerin sözleriydi tarihin
leyla’nın ardından her aşka yazılan
o gün bir günahın öfkesiydi gözlerin
hayat senmişsin, ölüm sen
bir şehri kalbimde nemrut gibi yakan
hırs senmişsin, güç sen
ben, kelimelerle büyüyen çocuk
sen, her rüyada ağlatan gerçek
ben, hislerin yağmaladığı çocuk
sen, her duyguda yaşatan gerçek
ben, kelimelerle büyüyen çocuk
aklım senmişsin, kalbim sen
ben aşkı gözünde bulmuş çocuk
kader senmişsin, kaza sen
gül senmişsin, güzel sen
gün senmişsin, güneş sen
çiçek senmişsin, yaprak sen
hayal senmişsin, gerçek sen
yalnız sen
ancak sen
sadece senmişsin
herşeye rağmen sen
III
saatler beni sensiz geçiyor
hüzünle çöküyor karanlık
sızı katıyor gecenin yarasına
umudu kurşunlayan ayrılık
zehir gibi dağılıyor arasına
saatler beni sensiz geçiyor
sokaklarda yalın ayak kurgular
alevler yükseliyor ücralardan
vuslatsız kaldırımlarda duygular
yıldız çığlığı karışıyor arasına
saatler beni sensiz geçiyor
bir kibritle tutuşuyor gözlerim
kurşuni muhtıralar damarımda
kifayetsizce çırpınıyor sözlerim
ıstırap virüsü karışıyor arasına
saatler beni sensiz geçiyor
kırgın besteler düşüyor dudağıma
karabasanlar deliyor ince hayalini
çarmıha dönüşen paslı ellerimin
hasret vurgunca geriliyor arasına
saatler beni sensiz geçiyor
sessizlik gözlerinin sesi yastığımda
asude çınlamalar yutkunuyorum
acının can damarına bastığımda
ölümün kuytuluğu giriyor arasına
IV
sokaklarda ben, sen ve ankara
lambalar yandı sabaha kadar
pencereler çarptı, kapılar vurdu
fırtınalar seni andı sabaha kadar
duvarda sen oldun, perdede sen
baktırdın durdun sabaha kadar
rüyada sen oldun, hayalde sen
söylettin durdun sabaha kadar
hiçbir şey diyemedim kimseye
harfler zehirledi sabaha kadar
hayalimde canlanan suretinde
fırçalar inledi sabaha kadar
sen bir şarkı oldun, sen bir şiir,
okundun durdun sabaha kadar
sen bir şehir oldun, sen bir sihir
yaşandın durdun sabaha kadar
V
hiç kırılmadım, incinmedim ankara
beş dakikada ne hissettimse anlattım
hiç kırılmadım, incinmedim ankara
gözlerine baktım, gözlerine ankara
beş dakikada ne gördümse anlattım
gözlerine baktım, gözlerine ankara
kalbimde fırtınalar koptu ankara
beş dakikada ne yaşadımsa anlattım
kalbimde fırtınalar koptu ankara
ben konuşmayı bilmem ki ankara
beş dakikada ne yaptmsa anlattım
ben konuşmayı bilmem ki ankara
acım birkaç kelimeyle dinmez ankara
beş dakikada ne anlatılırsa anlattım
acım birkaç kelimeyle dinmez Ankara
Alıntı
