bu konuya 17 yanıt verildi

[Rabbit]

Tahir olmakta ayıp değil Zühre olmakta,
Hatta sevda yüzünden ölmekte ayıp değil.
Seversin dünyayı dolu dizgin,
Ama o bunun farkında değildir,
Ayrılmak istemezsin dünyadan,
Ama o senden ayrılacak...
Yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın seni sevmesi şartmı?
Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi artık,
Yahut hiç sevmeseydi Tahir,
Ne kaybederdi Tahirliğinden?"

Diyor Nazım usta.Son zamanlarda sürekli kafamda yanıp sönüyor bu sözcükler.Birini sizi sevdiği için mi seversiniz? Ya da sizi sevmezse sevmeye devam edebilirmisiniz?Sevgi denilen duygu tek başına yaşanabilen bir tür delilik halimidir?


Yani aslında sevmek birazda kollektif duygu.Özellikle kadın cinsi için.Biz ne yazık ki aşık olduğumuzda başka bir mevzu bırakmıyoruz dünyada.Varsa yoksa o.Sevdiğimizi anlatıp durup delirtiyoruz yakınımızdaki herkesi.Bu yüzden birimiz sevdiğimizde bir grup hatun adeta birlikte yaşıyoruz aşkı.Uyarıyorum beyler ne yazık ki kadınların arkadaşları bilir tüm sevgililerin kirli çamaşırlarını.


Kafam karışık.Onu sevmeyi o kadar çok seviyorum ki ,yıllardır bana yaşattığı bu duygunun içinde öyle kör olmuş durumdayım ki bunu yitirmeyi göze alamıyorum.Belki de bir hayale tutkunum ben.Yılmaz Erdoğan'ın dediği gibi " ben onun beni sevebilme ihtimalini seviyorum".Ama seviyorum işte.Gülümsemesini,kızmasını,saçını yukarı doğru kaldırmasını, kaşlarını çatmasını, her işten anlamasını, keskin zekasını, sevincini gösterirken çocuklaşmasını..Ona ait ve onun olan herşeyi seviyorum.Ve birgün onunda benden böyle bahsetmesini bekliyorum.Sabırla...Ya tutarsa

[shy]

Elma beni sever ki ama yaaa... Yani ben öle sanıyordum...Tamam geçen msn de bekle dedi hala gelecek bekliyorum ama yooo olamaz sever diye biliyordum ben...

Yaa boş ver sev gitsin... İşi psikolojik sorun haline getirmediğiniz sürece sevebilirsiniz izin veriyorum.Ancak çok da fazla umut beslemeyin.Dozunu iyi ayarlayın...

Mesela Meg Ryan bir gün benimle evlenecek biliyorum ki...

[DKNH]

Telaşlı Penguen


Aşkımız bitti

yüreğim burkularak soluyorum bunu

çünkü bir yangın kovasının

içindeki durgun suda

beyaz bir kelebeğin boğulması

gibi garip oldu sonu



Aşk ki ay değil

güneş tutulmasıdır diyordum

dudak büküyordun bana

oysa ilkokul bahçesindeki çocuklar

ellerindeki isli camların ardından

gülüyorlardı sana



İnanmamıştın aşkın

bir elbise hırsızı olduğuna

ama köşesinde

kedinin uyuduğu bir yatakta

çırılçıplak bırakmıştı

her ikimizi de



Giderken bir buzdağı gibiydin

sıcak sulara doğru yüzen

ve doruğunda

bir çift bale pabucunun

asıldığını soluyordu

eteklerindeki telaşlı penguen



Bakakaldım

bindiğin taksinin ardından

onlar ki her mevsim

sarı birer sonbahar yaprağıdır

terk ettiğin kentin sokaklarında

rüzgarla savrulan...

Sunay Akın

[dora]

Sana uzak kentlerden birinde
Zamanın bir yerinde
Seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu
Saçlarını izliyordum uzaktan
Kulağının arkasına düşüşü ve burnun
Herkesten başkaydı işte
Güldüğün zaman yukarıya bakardın
Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı
Ne güzeldiler
Sen bilmiyordun ben seni seviyordum
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler
Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu
Geri dönüyordu çoğalarak
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi
Herşeyi erteleyişim oluyordun
Kalp ağrısı oluyordun
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk
Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyor
Ve bazen, tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk
Cesurduk
Ufuk çizgisi maviydi, günbatımı hep turuncu
Ve kırmızıydı bütün karanfiller

Ben seni seviyordum sen bilmiyordun
Sevinçlerim oluyordun ara sıra
Sen hiç bilmiyordun

Sonra herhangi biri oldun
Bütün sevinçlerim bittikten sonra
Yağmurlar yağdı serin haziran akşamları
Derken birgün uzaktan gördüm seni
Saçların bana inat başın herşeye meydan okuyarak
İşte yine aynı
Kalbimi acıttın her zamanki gibi
Değiştik sanıyordum. ve sen yine bilmiyordun

Şimdi bunları anlatsa sana birileri
Kimbilir
Ya da boşver
Bilme en iyisi..

[Rabbit]

İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri

bunu yapmayın ya

[DKNH]

herkesin kendini anlatacak birseyleri varmıs

[dora]

rabbitin penceresinden benim de bakmışlıgım var
daha da ne kadar bakarım(?), çoook uzun yıllar..

[epru']

sevmek, ama nası sevmek? ellerini tutup yüze gülümsemek kafi mi sevmek için? sevilir mi sırf bunun için ? öpüşlerle ifşa edebilir misin sevgini ?ya da paha biçilemeyen armağanlarla ? her yanı süslü sevgi sözcükleriyle boğmak yeter mi karşındakine anlatmak için ? yoksa illede beraber zaman mı geçirmek gerekir?
bi yerde başlar sevmek..yürek gibi..ispatı zor olur fakat o ayrı..çnükü bilirsin anlık sıradan fevri bi sıcaklık değildir o,dirhem dirhem yanar ,gözlerinden akar hiç durmadan..ömre yayılır.böyle olmalı dersin ve ararsın

buldun diyelim,sonra mesela imtihandan imtihana sürmen gerekir onu,hakikat olup olmadığını anlaman için..her defasında daha meşakkatli her defasında daha zorlu ve her defasında daha acımasız davranırsın ona..sevgine..yaşlarınla beslenir,döner durur içerde bi yerde,etin kemiğindir o,zerrene kadar işler.. her tarafına..bi balerin kadar naif,ille de güçlüdür lakin...b.ktan bi hayal kırıklığına dayanamazken,alemi kasıp kavuracak gücü verir sana,etin çekilir mutluyum ben derken bile..

ve asıl tırsarak sevmektir gönlü yıpratan..endişesidir kaybetmenin,kaybettiren insana..gere gere sevmek,ifşa edebilmek ve dahi şairin dediği gibi gönlü dolduran duyguların gönül de kalmamasıdır.ki kızgınlık olsun,ki kırgınlık olsun,ki yakaladığınız renksiz bi yalan olsun ne olursa olsun içerde kalmamalı.çıkmalı o ordan.. bi şekilde yayılmalı cümlelere.size hissettirilen şeyler yüzünden, kaybedeceksem kaybedeyim dedirtmeli zaten en başında

sevip,ölüp,geberip kafada yaratılanı ona giydirmek yerine,onun özüne inip onu - o - olarak kabullenebilmektir.bunu bilip de becerememekdir bazen de..beceremeyenin yapmaması gerekendir belki de.ama sevmezse nasıl öğrenir ki insan ? bak bunun için sevilir mesela. ya sevebilir insan sırf bunun için bile..gerçekten

ki,o, geçmemektir..biri hiç kaybetmemişken,biri bulmak için bire bin katabilmekdir.

özeti,iyidir sevmek,güzelleştirir insanı.yakışır her renk göze bile

[epru']

artı;

hemencek önünüzde bi yap-boz olduğunu varsayın.yalnzıca ortasında ki parça noksan.939 parçacıklı yap-bozun sonuna gelmişssiniz ve sadece tek praçaya ihtiyacınız var..ve size ceza,hemen önünzde bi boşluk varken binlerce yapboz parçacığı yan tarafınızda..hangisini koymalı ki?önce birini alırsınız gözünüze kestirdiğiniz..koyarsınız..olmaz.şekli uymamıştır olmaz.koyamamışssındır olmaz..pütürüklü yeri yanlıştır olmaz.olmaz işte..bi başkasını alıp denersiniz..bu kez de renk tonu uyumlu değildir..bazen ömrünüzün sonuna kadar bulamazsınız yap-bozun doğru parçasını.kimi zaman da bulursunuz..bulduğunuzu bunarsınız o ayrı.ama o 939 parçadan oluşan yap-bozun şemali bi kalptir.koskocaman bi kalp.parça parça böyle. ve sizin doldurmanız lazım olan o minik parçasıysa, o kalbin tam ortasıdır..doruğudur sevginin..böylesi zor ve uğraştırıcıdır doğru kişiyi bulmak.kalbe koymak.seviyorum çünkü o buna değer demek..bulabilmek o en zor ve en son ve en değerli parçasını yap-bozun..

hakikatte de böyle olmadı mı bu ? her gönlümüze gireni,o aptal boşluğu doldurması dileğiyle sevmedik mi?denemedik mi deflalarca o boşluğa uyup uymadığını ? ve dönmedik mi kerelerce hayal kırıklığıyla kapı kenarlarından ? uymadığını farkettiğimizde atmadık mı bi kenara,yine yeni parçalar denemek pahasına ? ve kalmadık mı öylece yap-boz parçacıkları elimizde.? bazen.

bütün bu harakete,deneme- yanılma safsatalarına ihtiyaç duymadı mı o beden ? demek ki insan sebebsiz saçma salak da sevebilir miş. niçinleri sallayıp,ne istiyorumun peşinde öle eblek eblek koşarak bile

[Celine]

Sevgi denilen duygu tek başına yaşanabilen bir tür delilik halidir. Eros bi daha yaşatmasın bana !!!!

[_RomantizmA_]

Aşk iki kişiliktir

Değişir rüzgarın yönü
Solar ansızın yapraklar;
Şaşırır yolunu denizde gemi
Boşuna bir liman arar;
Gülüşü bir yabancının
Çalmıştır senden sevdiğini;
İçinde biriken zehir
Sadece kendini öldürecektir;
Ölümdür yaşanan tek başına
Aşk iki kişiliktir.

Bir anı bile kalmamıştır
Geceler boyu sevişmelerden;
Binlerce yıl uzaklardadır
Binlerce kez dokunduğun ten;
Yazabileceğin şiirler
Çoktan yazılıp bitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Avutamaz olur artık
Seni bildiğin şarkılar;
Boşanır keder zincirlerinden
Sular tersin tersin akar;
Bir hançer gibi çeksen de sevgini
Onu ancak öldürmeye yarar:
Uçarı kuşu sevdanın
Alıp başını gitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Yitik bir ezgisin sadece,
Tüketilmiş ve düşmüş, gözden.
Düşlerinde bir çocuk hıçkırır
Gece camlara sürtünürken;
Çünkü hiç bir kelebek
Tek başına yaşayamaz sevdasını,
Severken hiçbir böcek
Hiç bir kuş yalnız değildir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.


Ataol Behramoğlu

Demişler, çokça okunası belki az anlaşılası cümlelerin tekararından ibarettir aşk dediğimiz... Umudun varolma sürecidir aşk... yere daha sağlam basmak için aradığınız yerçekimi kuvvatidir, belki uçmak için lazım olan kanatlarınız... Doldurulamaz bir boşluk olduğu garantidir hepsi o... ulaşılamadıkça büyür ona çizdiğiniz gökyüzü, onla çizdiğiniz zamanlar, büyür "o"... Ve "birgün mutlaka" diyebilmektir aşk!

[dokuzharf]

Elma sevmiyorsa beni , benim elmayı sevmem neyi değiştirecek ki ?
Şimdiye kadar sevdiklerimin hiç biri beni sevmedi. ( Aptalım o yüzden )

Romantizma doğru demiş , aşk iki kişiliktir usta.

[dora]

acaba layık oldugumuzdan daha fazlasını mı istiyoruz?

[tusiana]

2 kişilik bir saraydan
tek kişilik zindana düşüştür aşk
2 kişilik konuşmalardan
ayna karşısında tekildir!
2 kişilik bir yemekten
aç kalmaya yemindir!
pek çok şey 2
pek çok şey tek kişiliktir

2 kişilik hayallerden
tek kişilik deliliğe
2 kişilik gecelerden
tek kişilik serinliğe
2 kişilik yataklardan
tek kişilik kanepeye
2 kişilik geçmişlerden
tek kişilik geleceğe

sevmek seni 2 kişilik
ve yine ölmek tek kişi niyetine...

tusiana
17.03.2009
2.00

[Rabbit]

Ece Temelkuran der ki;

Dünyanın en korkunç şeyidir birini sevmek.

İnsan kendi gözünden çıkan ışığı görür, gözünün parladığını bilir. O seviyor diye kendini seversin birden, gün boyu pamuklar içinde. Kötü rüya gördüğünde uyandırıp hemen… Sonra uyuyuverirsin daha o “Geçti geçti” derken. Komik şeyler olur evin koridorlarında, tam günün beklenmedik bir noktasında. “Ben şimdi ne yapayım?” dersin, insanlıkla baş edemediğin anlarda. Hiç olmasa, evde bir nefes olur. Sabah kalktığında komik rüyanı anlatacak biri. Kahvaltıda iki yumurta. Uzun yolculuklardan döndüğünde evde yanan kombi, “Yorgunum” diyecek biri.
Bunlar olmadığında… Bilirsiniz, tepside kahvaltı, demlikte hep arta kalan çay, uykuya dalarken kulak tırmalayan kendi nefesinin sesi, bir gün yalnız ölme endişesi… “Ben nasıl yaşıyordum ondan önce?” tedirginliği.
Dünyanın en korkunç şeyidir sevmek birisini.

[Rabbit]

Aşk Tek Kişiliktir

Tek kişilik kalabalıktır aşk.
Aşk tek kişiliktir; ikinci bir kişiye bilet yoktur.
Kendinin yayasıdır aşkta ikinci kişi,
Kendinin mayası; herkes sevgisini sever...

Aşk nedir incil'e göre? nedir tevrat'a, zebur'a, kurân'a göre?
Bu kitaplardaki aşklar küfürler neyin rengine göre?

İnsandır, insan aslolan, insana göre
Bir bedeni o kıyısızlığa bırakma saati geldiğinde gitmek bir yalnızlıktır.
Bütün gitmeler bir yalnızlıktır kalmaya göre...

Sevginin ve cesaretin cesetleriyle günler ağır ve kirli tortusunu bırakırken ömrümüze; günler, düşlerimize, özlemlerimize...uzaklığın şakağında kaç namlu kimbilir yakın olmasın diye?
Sonra biz buradan uçurumlara teslim olan gençliğimizle!

En rezili belki parayla insan arasındaki yalnızlıktır; hiçbir inanç, hiçbir ideoloji, hiçbir aşk, hiçbir kitap bu yalnızlığın kurallarını bozamıyor
Bu da bir yalnızlıktır...

'yalnızlık bir yağmura benzer'
Yağmurdan önce biz, bütün çılgınlıkları bir bir bölüştük, bir bir türküleri, telaşlı koşuşları, bir bir silahları, tabuları, ayrılıkları; çoğaltıp yalnızlığımızı feodal tekkelerde ellerimizin üstünde bir el bile yokken bölüştük vuruşları.

Sonra bir geceydi ve yalnızdık; çoğalttık susuşları...
Yağmura yakalandığımız geceye çarptık; geceye olmadı.
Ama biz paramparçaydık!

Ve hayat gaspetti o mağrur duruşları...

Hâlâ dağların üstünde, zambakların içinde işte şu hayat; destan ve yalnız hayat!
Yalnızlığa halay halay ellerim;
Kırılası kırılası ellerim!
Benim ellerim, yuh ellerim, şair ellerim...
Kalemimi silahıyla koruyan, kalemi de silahı da yalnız ellerim;
'yalnızlık bir yağmura benzer'
Yağmurda sırılsıklam ellerim...

Daha birileri biryerlerde yaralardan söz ediyor; sonra binlerce ses o bir sesin üstüne, belki de yüzbinlerce...
Ama kime anlatılır ki yara, orada yara olarak yalnız.
Yarayı anlatan, anlatırken; yara ise orada yara olarak yalnız!
Destan ve yalnızdır hayat kırılası ellerim!

Herkes kendine göre bir yalnızlıktır!

İyi ki doğmadınız hiç doğmayanlar ya da doğması olasılık kalanlar, doğarken biz de spermdeki olasılık kadardık; o olasılıkla doğmak veya doğmamak üzere yalnızdık.
Şimdi de yaşamak ve ölmek hâlâ bir olasılıktır.
Hep mengenede, kaderde en çok da yaşamak bir olasılıktır.



Yılmaz Odabaşı

[epru']

Bir bedeni o kıyısızlığa bırakma saati geldiğinde gitmek bir yalnızlıktır.
Bütün gitmeler bir yalnızlıktır kalmaya göre...

burası yılmaz erdoğan'ın,"her plansız ürperişin sonu hüsran ve hüsran çok sanat müziği bir kelimedir." dizesini andırmamış mı ? : )

güzel..emeğinize sağlık

[alsancakE24]

"...Sevdiğimizi anlatıp durup delirtiyoruz yakınımızdaki herkesi.Bu yüzden birimiz sevdiğimizde bir grup hatun adeta birlikte yaşıyoruz aşkı.Uyarıyorum beyler ne yazık ki kadınların arkadaşları bilir tüm sevgililerin kirli çamaşırlarını..."


Burası çok iyiydi