birgün buraya yazmayı kestiğimde sırra kadem bastığımda çok ararsın
bazen böyle şeyler olur, de mi, geçende de bi olduydu; aklından geçen birşeyler
karşına çıkar. =)
ben şu 1-2 haftada birkaç kere, buna benzer birşey düşündüm.
çok arar mıyım bilmiyorum da...şu site ortadan kaybolsa dedim; veya insanlar toplu
olarak kaybolsa bi şekilde...tabii ki insan kederinden ölmez...ama bir süre bir çeşit
eksiklik duygusu hisseder mutlaka...netten tanıdığım, aklımda kalan, 1-2 tanesiyle
hâlâ arada bir hatırlaştığım birkaç kişi vardır...murat var mesela, hiç benzemeyiz
sayılır ama hep saygı duymuşumdur, benim yaşlarımda o da, 45 vardır; 'bana bir
okulun kantini gibi geliyor burası' dediydi epey bir süre beraber eğleştiğimiz bir
forum için...giriyosun, -bi şekilde- tanıdığın birilerini görüyorsun, selamlaşıyorsun,
şakalaşıyorsun, öyle bir durum...forum nedir ki; bitakım sayfalardır işte, insanlar
canlandırıyor o sayfaları, onları arada bir 'görme' alışkanlığı edindiysen, görmediğinde
mutlaka bir süre için bir tuhaf olursun...herkesi anarak değil, herkes kendince, belli
kişileri anarak...
ne diycektim ben; çok arar mıyım, bilmiyorum da...mesela senin iyi olmanı isterim
ben, lamos'un iyi olmasını, romantizma'nın, antiqa'nın, muzi'nin, epru'nun, dokuz'un,
liste için gayret sarfetmiycem, birilerinin daha; iyi olmasını isterim...neden isterim? ne biliim
işte, insan öyle oluyor...bütün sosyal hayat bundan ibaret olmadığı sürece de, bana
kesinlikle hastalıklı veya tuhaf birşey gibi gelmiyor bu. =)
'biz bir aileyiz' falan; ben öyle şeyler hissetmiyorum, hissetmem. ama işte, böyle diyaloglar,
herkes kendince; birilerinin ne yazdığına özellikle bakınmalar falan, 'sanal' sözcüğünün
ima ettiği o ruhsuzluk ortadan kalkıyor veya azalıyor bi şekilde, bir nevi arkadaşlık şeysi
oluşuyor. ondan öyle oluyor herhalde galiba sanırsam. =)