bu konuya 7 yanıt verildi

[WaLe]

YAK GİTSİN

gümüş renkli sabahlara uyandığında
ince bir hasret uçuşmuyorsa gözlerinde,
bu kendimdir diyerek bakabileceğin bir yüz yoksa aynalarda
ayaklarından cesaret
yüreğinden merhamet akmıyorsa yürüdüğün yollara
ve ne olmuşsa bir şekilde
bir yerlerinde hayatın
yaşadım dediğin ne varsa unut gitsin!

Sen bir kalbe sığamazken
sığmayacaksa dünya sana
sat gitsin benim dediğin ne varsa!
her yenilişte eksiliyorsa adres defterinde isimler
o defteri yırt gitsin!

Yık gitsin, yaptığın her kapı gün gelip kapanıyorsa yüzüne.
sırıtkan bir duruşun olsun şehrin karşısında
unutma !
Ebu Zer’i, Selman’ı, Bilâl’i ve Umeyr’i

Unutma !
hiçbir şehrin paçalar sıvanmadan geçilmeyeceğini
varsın kopuğun biri desinler sana
varsın vaadkâr bulmasın seni yarınlarına leylalar
şehri kanalizasyonlara Leyla’yı kendi yalnızlığına göm gitsin!

Aşklarını satarak yeminlerini yiyerek büyüyenlerce
kovulup dokuz köyden
sana asla Taif olmayacak onuncuya itildiysen
aşka ihanet etmeyen Neron’un hatrına
onuncu köyü yak gitsin!

M. Varol Öztürk

[WaLe]

İiiggğğggçççeellliiimmm !!!!!!!!!!!

[WaLe]

Sen bir kalbe sığamazken
sığmayacaksa dünya sana
sat gitsin benim dediğin ne varsa!
her yenilişte eksiliyorsa adres defterinde isimler
o defteri yırt gitsin!

ii demişim, içelim !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[elma]

Hüznüne Sevda

Ben hayata yaşamaktan kaçarken tutuldum Sevgili.
Bir intihara koşar gibi kabullendim hayatı.
İnadına ve isyanla yaşadım,
Ölümler çağırmaktan kısıldı sesim,

Beter oldum.
Yaşadım.
Kapanmış bir yarayı dürtüler gibi yaşadım.
Tutup yine de sevmişsem seni, intiharım olan yaşamakta
Aşkın panzehirinin olmayışındandır.

Benim hayatım kaybedişler üzerine kurulmuştur Sevgili.
Eni sonu malum bir cinayetin masum ve meçhul bir maktulüyüm ben.
Ben seni yaraya tuz basar gibi, bütün vuslatları yıkarak sevdim.
Ben seni sadece sevdim.

Dedim sana.
Aşk gibi hüznün de sebebi yoktur Sevgili,
tutamağı vardır sadece.
Ben şehirleri nemli bodrum katların kaldırım hizası pencerelerinden tanıdım.

Yokulmuş zamanlar ve imkansız mekanlar gibidir benim sevgim.
Bu yüzden büyük umutlarım olmadı, olamaz benim.
Biliyorum.
Senin gülüşün benim baharımdır.

Ne ki bodrum katların kör odalarında aslolan hüzündür Sevgili
Ben seni hüznüne sevdim,
ben seni sadece sevdim
Biliyorum.
Senin gülüşün benim baharımdır.

Oysa benim adım gurbetlere yazılmış,
yüreğime hüzün düşürülmüştür.
eylül yorgunu saçlarımla en güzel hüzünleri ben yaşarım.

Ben seni gerekçesiz ve neticesiz sevdim.
Ve nasıl sevmişsem seni böyle dolu dizgin,
ulu orta
Öylece hüzne belenmişim işte.

Bazı acılar vardır,
tütün gibi işler adamın ciğerine,
aşk gibi, yaşamak gibi.

Sevgili,
Sevmişsem seni ve yaşıyorsam hala
Tütün çekiyorsam gecenin bir vakti,
Demli bir hüzne çatmışım belle.

Dedim sana.
Aşk gibi hüznün de sebebi yoktur Sevgili,
tutamağı vardır sadece.

dip not:bi sigara yakabilir miyim?

[WaLe]

BAŞIMDA DÖNÜYOR HAYAT..

Hep yorgun bir gün sonu oluyor ayaklarımı dayadığımda kanepenin kenarına..

Gözlerim beyaz tavanın tek siyah noktası etrafında dönüyor.

Dönüyorum sabahtan başlayarak ayak uçlarıma.

Ucu kırılmış bir kalem gibi, kurumuş bir nehir gibi her şey.

Her şeyi yeniden gönden geçirmek gerek diyorum, artılar , eksiler, çapraz, geometrik..

Geometrik bir yanı yok hayatımın, her şey yuvarlak, sağlamasız hesaplar.

Hesabı verilecek ne çok şey var, ve ne kadar az hesaba dahil olacak olan.

Olan ve olmakta olan her şeyde bana düşen hep bir eksilti oluyor , neden hep bir hüzün tadı damağımdan ayrılmayan?

Ayrıksı bir damar var demek ki bende.

Bende mutluluk tutmaz bir toprak parçası.

Parçalanıyor hayatım durmadan, içim, yüreğim.

Yüreğim bütün yetimliklerden bir pay bulup çıkarıyor nasılsa.

Nasıl oluyorsa hep geç kalıyorum hayata.

Hayat düşmüyor yakamdan.

Yakamda boynu bükük kalıyor karanfiller, şebboylarsa ağlamaklı bir titreyişe tutuluyor.

Tutuluyor ay denize, bir gece vakti,

Vakitler geçiriyorum hayatımdan, mevsimler geçer gibi, hiçbir mevsim oturmuyor üzerime.

Üzerimde çağlardan beri sürüp gelen bir ağırlık, dinmeyen bir sızı, göğsümün sol yanında iyileşmeyen bir yara.

Yaramı yaralıyorum durmadan, ateşe köz verir gibi, yaraya tuz basar gibi, durmadan.

Durmadan aynı hikayeyi yaşıyorum, aynı rüyaya uyanıyorum,

Felah bulmuyor kahraman, ne vurulup ölüyor adam gibi, ne de kaçıp kurtuluyor.

Kurtuluş umudu taşımıyorum içimde, içimde yeşeren bir filiz yok.

Yokluğa çekiyorum, varlığı ama var olan sahici bir yokluk oluyor hep.

Hep yorgun bir gün sonu oluyor, ayaklarımı dayadığımda kanepenin kenarına


VAROL ÖZTÜRK

[elma]

YOL KONUŞMALARI

Kuşların havalanması gibi meydanlardan, her sabah yeni bir ben yürümeli içimizden. Yeni bir ben ayaklanmalı. Haykırmalı.
Önce kendinden kendine yol bulmalı insan.
Kendine kapı açamayan açamaz hiçbir kapıyı. Kendine yürüyemeyen, yürüyemez hiçbir yolu.
Sahici yaşamak için sahici adamlar olmak gerek.
Aşk için sahici bir ben olmalı, dostluk için sahici bir ben olmalı.
Kendine bir yol bulamamış, kendiyle barışamamış kimse önce kendine düşman kesilir sonra herkese ve her şeye.
Kendine dost olamamış insan başkasına dost olamaz, kendine ağyar olan başkasına yar olamaz.
Yaşadığımız dünya insanı insana ulaştıracak bütün yolları tıkıyor. Her gün yeni yollar açıyor insanı kendinden uzaklara götüren, yeni araçlar üretiyor.
Sürekli yenileniyor vitrinler, dekorlar değişiyor ve insan yol aldığını sanıyor görüntülere kanıp.
Yola koyulmak, kendine yürümekle başlar, kendiyle barışmakla.
Kitap önce bize bizi anlatır. Kendini tanımayan alemi tanıyamaz çünkü.
Kendimizle barışık olmadığımız için yüksek sesle konuşuruz, yüksek sesle müzik dinleriz, yalnız kalmaktan çekiniriz. Korkarız başımızın kendimizle belaya girmesinden.
Çünkü farkındayızdır, dışımızda bir gürültüyü hazır tutmazsak, kendimizle başbaşa kalacağımızın, kendimizle konuşacağımızın.
Kaçarız kendimizden ve başkalarına sığınırız. Yalancı kaçamaklardır bunlar, yalancı sığınmalar.
Kendine kendi olamayan, başkasına başkası olamaz.
Kendinden kaçan insanın en büyük ihanetinin kendine olduğunu, en büyük yalanı kendine söylediğini bilmeden kaçarız.
Kendine yürüyüp kendini bulamayan başkasında bir şey bulamaz.
Uzun soluklu dostlukların, ömür boyu süren aşkların olmayışı bundandır.
Çünkü hep iki yabancı olarak dururuz yan yana.
İnsan kendini başkasıyla tanıyamaz ve tanımlayamaz. Adem’e bakarak ateş olduğunu bilmenin kendinin bir şey olduğu zannına götürüşü bundandır.
Kendimizi bilirsek gücümüzü ve silahımızı da biliriz. Zaaflarımıza yenik düşmeyiz o zaman.
Kendini bilmek, kendine yürümekle, kendiyle barışmakla olur.
Kendisi olmayanın bakışı da yalandır sözleri de. Ancak kendiyle barışık insanın hüzünleri de sevinçleri de sahici olabilir.
Hayatın anlamı da, bize yansıyan renkleri de bakışımıza göre değişir. Sahici bir bakış için sahici bir duruş gerekir. Sahici duruşlar için de sahici benler.Bütün bunlar için kendini keşfedici yolculuklara çıkmalıdır insan.
Kendimizle barıştığımız, kendimize yürüdüğümüz gün kendisine yürünen oluruz, kendisiyle yürünen oluruz.



galiba kendimle başım belada..

[WaLe]

SEN YOKSAN KİMSE YOKTUR

Her şey ilk adımla başlar.
İlk bakışla, ilk öpüşle, ilk damlanın sıcaklığıyla.
Dönüp dönüp bakma ardına
çünkü senin yürümediğin yoldan yürümez hiç kimse.
Ve yürümüşsen bir kez, menzil de sana yürür göreceksin.
Yol vardır derde salar, yol vardır müptezel kılar.
Kitaptan çıkıp Kitapa ulaşmıyorsa yol dediğin, salla gitsin.
Kitapa yoldaş olmayan yolcu olamaz aşka.
Yürüyeceksin,
aşka bileceksin, sonra kendini, yol olacaksın sonra.
Gözlerini koru,
dilinle susup yüreğinle konuşabileceğin gün
ihtiyacın olmayacak kelimelere
bir çift söz olacak iki damla gözyaşın
kayacak açılmış avuçlarına
üçüncüsünü kendine saklayacaksın
hayat seni gözlerinden tanıyacak.
Ama şimdi konuş.
Sen susarsan, ancak sövgüler çoğalır bu adamlar.
Sen konuşmazsan kulaklar işitmez, yürekler sarsılmaz.
Sen eğilip su vermezsen bir çiçeğe eğer
yanar kavrulur yeryüzünün tüm yeşili.
Sen öpmüşsen bir gülü yanağından, solmaktan utanır.
Sen okşamazsan, hiç kimse okşamaz hiçbir yetimi.
Ucuz kahramanlıkları geç, yalakalıklara eyvallah etme.
Bil ki en büyük kavgaya kendisiyle tutuşur insan
ve sen savaşmazsan savaşmaz, savaşamaz hiç kimse.
Sil bütün isimleri, zincirleri kır!
Bil, bazı savaşların kahramanı yoktur.
Kendini bil, adını unut, yüreğini koru.
Meydana gel, meydana dur!
Unutma,
sen yoksan kimse yoktur!

VAROL ÖZTÜRK

[_KajmeraN_]

Sevme Beni...

Bütün oyunlarından kovuldum.
Hayatta kendi rollerim için bir figüran bile olamadım.
Yeryüzünden payıma bir şey düşmedi
ve sığamadım hiçbir mekâna.
Evsiz, yurtsuz, mekânsızım ben.
Zamansızım
yaşamak için geç, ölmek için erken doğmuş biri.
Hiçbir dilden merhamet hiçbir gönülden şefkat görmedim.
Korkağım.
Beni seversen sevilmekten korkarım
seni seversem sevmekten.
Tutun(a)mamış biriyim
bağlanmaktan korkarım.
Bütün umutlarımı ölüme verdim
seni seversem utanırım yaşamaktan.

Bir sokak kedisi gibiyim; ıslak, kirli, tekinsiz
kendine tutsak biri
netameli ellerine yakışmaz ellerim.

Birine gam diğerine tütün sinmiştir ciğerimin
sana verecek kalbim yok
trajik bir hikâyede haczedilmiştir yüreğim.
Ellerin değse elime
yaşanmışlığın acısı bulaşır, yanar ellerim.

Ağlamak yorar seni
beni taşımak yorar.
Sadece sevmek yetmez sana.
Olur da çeker giderim gecenin bir yarısında
en olmadık zamanda
yalnızlık da yorar.

Sakın sevme beni...

//Ben bu forumu M.Varol Öztürk şiirleri ararken bulmuştum