0
Uzun bir yolculuktur şiirim.
Önceden yazılmıştır ama kayıt altına alınmamıştır ve dağıtılmıştır dizeler dört bir yana. Kâh bir martının kanadına takılıp denizler aşmış, kâh üstüne zamansız kırağı düşmüş bir bademçiçeğinin taç yaprağına konmuş, kâh annenin dokunduğu yerde, kâh sevgilinin sesindeki özlemde, kâh uzak mezarlarda bitivermiş bir zambağın tomurcuğunda...
Yağmur durduğunda gökkuşağından önce gördüğüm ve ayağa kaldırmak için uzandığım, başını toprağa yaslamış gelincik avucuma bırakıverir birkaç dize. Yüreğimde kuşlar havalanır o an çığlık çığlığa.
Bir dağın yamacında rastladığım çeşmeden, susuzluğumu gidermek için kana kana su içerken suyun avucuma yazdığıdır; silerim çıkmaz.
Bir sokak kedisini severken çıkarttığı seslerin altalta dizilmesidir bazen ve yine onun ardından dökülen gözyaşındadır ve ağlamak kadar güzeldir.
Uzun bir yolculuktur şiir.
Şiir aramaktır.
Bulmak ve kayıt altına almaktır şiir.
Kimse yüreğinden öptü mü seni?
açık bırakmamla başladı penceremi
-ki, perdemi de örtemedim-
"sana yazdığım bu şarkıyı
sana yaptığım bu besteyi
yağmurlar-ki, ben uydurdum burayı, dedin-
getirebilsin
açık bırak pencereni"
bıraktım
şimşekler gözcülük etti sana
süzülürken yüreğime
-yürek dedim de... Kimse yüreğinden öptü mü seni?-
her ne kadar tonlarımız farklı olsa da
ennihayetinde kırmızıydık ikimiz de
diyelim ki gül kırmızısı sen
ve yine diyelim ki gelincik kırmızısı ben
kırmızı artı kırmızı
kırmızı eksi kırmızı
hatta çarpı, kırmızı ve kırmızı
bölsen de fark etmez, kırmızıyı kırmızıya
sonuç hep kırmızı
kırmızının karışması kırmızıya
kansız
darbesiz
ve çığlıkçığlığa
yakışan buydu bize
-ki, sevindim. İyi ki benim gülümsememin izi değildi
duvardaki gölgeler-
tek tanığı sen oldun
kırmızı küpelerini yemesine bir kadının
ama susmalıydın sonsuza kadar
azmettiren olduğun için
kırmızının kırmızıya karışmasının ise hiç tanığı olmadı
zaten delil de yoktu
kansız ve darbesizdi
gerçi çığlıkçığlığaydı ama
martıların çığlıkçığlığa havalandığı ana denk geldi
-ki, henüz martılar yargılanmıyordu yardım ve yataklıktan
havalar uzundu, upuzun
ne yazık ki tek parmağa teslim oluyorlardı
en ufak bir direniş göstermeden
ve susuyorlardı ülkem halkı gibi
biz de susuyorduk arada
-ki, en anlamlı cümleler söylenmeyenlerdi uzun suskunluklarda.
