Ay Işığında Uzak Tepeler
Ay ışığı, kuğu gibi,
süzülürken gecenin sessizliğinde,
anamı anımsarım,
her ay ışığında olduğu gibi.
Lakin, artık o
ne ay ışığından haberdar
ne de sessiz gecede var.
O, şimdi,
derin ve sessiz uykulara dalmış,
uzaklarda bir tepede yatar.
Babam,
aynı ay ışıklı gecede,
bir başka uzak tepede...
Güven ANKARA