0
Önce gazeteciler.com'da, sonra Ahmet Hakan'ın köşesinde 'dindarlar medyada niye başarısız oldu' başlıklı analizler yayınlandı. Takdir edersiniz ki çok geyik kaldıracak bir konu bu, en azından medya aleminde! Ama medyanın bugünkü sorunlarına, kendini yok edişe sürüklemesine sadece muhafazakar medya/merkez medya ayrımından bakmak yetersiz.
Bugün yüzlerce, binlerce deneyimli gazeteci işsiz veya çalıştığı kurumdan parasını alamıyor... Yeni gazete deneyimleri çok sınırlı... En kötüsü, haberciliğin ciddi erozyona uğraması. İşte medyayı bitiren 10 şey:
1) Tek parti iktidarı: Sermaye el değiştirdi, iktidara yakın medya da pazarın yüzde 50'sini kaptı. Ancak abonelik sistemiyle var olan Zaman haricinde hiçbiri büyüyemiyor; Kanaltürk, aTV örneklerinde görüldüğü gibi eriyip gidiyor. 'Bizim oğlan' düsturu o kadar hakim ki, iyi gazetecileri bu sistem kusuyor, 'Fethullahçı, Erdoğancı' gibi nitelikler, gazeteciliğin önüne geçiyor.
2) Sevgili-eş-dost kadrosundan yıldız yaratmak: Meslektaşlarım alınmasın ama son 10 yılda parlatılan kadın gazeteci ve yazarların bazıları, sırf eş-dost kadrosundan bugünlere geldiler. Bir kısmı işini gerçekten çok iyi yapıyor, ancak bir kısmı da sırf soyadları ve hırsları sayesinde varolmayı sürdürüyor. Zaten 'kadın kontenjanı' kısıtlı, bu nedenle kendilerinden sonra gelen kuşakların ve hemcinslerinin yolunu tıkıyorlar.
3) 50 yaş üstü erkek hegemonyası: Her ne kadar Vuslat Hanım, medyada kadın yöneticinin öneminden dem vursa da, kendi medya grubu başta olmak üzere, medyada yönetici kadın sayısı parmakla gösterilecek kadar az. İktidardaki 50 yaş üstü erkek yöneticiler de, ne kadar 'genç ruhlu', ne kadar üretken olduklarını göstermek için çocuksu bir yarışa girmiş vaziyette. Yeterince kazanmadınız, tatmin olmadınız mı?
4) Kraldan çok kralcılar: İktidar yanlısı gazetelerin yazıişleri kadroları, kraldan çok kralcılarla dolu... Aman Başbakan kızmasın diye ödleri kopuyor. Gazeteyi patronlarına, hatta bizzatihi Erdoğan'a verseniz, onlar bile bu kadar aleni şakşakçılık yapan, habercilik ilkelerini gözardı eden yayınlar yapmaya utanır.
5) Tektip mizanpaj: Hepimizin bildiği ve uyguladığı gerçek, Hürriyet stilinde 1. sayfa yapmaktır. Bu nedenle dindarından dinsizine, çoksatan gazetelerin hemen hepsinin 1.sayfaları birbirine pek benzer. Ne yazık ki sırf değişiklik yapmak uğruna tasarıma dünya para dökmekle maalesef olmuyor: İş yazıişlerinde biter, yoksa o sayfa amiyane tabiriyle 'ötmez'! (Bakınız: Star'ın yeni mizanpajı)
6) İnternet medyasından bihaber olma: İnternet sitesi deyince bugünkü yöneticilerin aklına gelen, gazeteden kopuk, kendince 'az sonra'vari bir kandırıkçı dil yaratarak tıklatmayı hedefleyen birtakım üvey kardeşler... Bin defa yazdım, yazmayı da sürdüreceğim: Tüm dünyada yazıişleri ile internet ekipleri entegre ediliyor. Artık bu iki mecra, birbirini tamamlayan bir bütün, aksi takdirde yazılı medya yok olmaya mahkum. Rupert Murdoch'tan daha mı iyi bileceksiniz?
7) Küçük ve özgür gazete yaratmak da hayal: Taraf örneğinde olduğu gibi, büyük sermayeden bağımsız, muhalif hatta, anti-militer bir gazetenin varolabileceğini, kendinden çok söz ettireceğini gördük. Fakat aynı zamanda, liberallerin sadece kendi çerçevelerinden bakmak uğruna (asker ne derse kötüdür, Ergenekon iddianamesine giren her satır kafadan doğrudur gibi) gazetecilik ilkelerini çiğneyebildiklerine şahit olduk.
8) Yeni yazar kıtlığı: Medyanın çok konuşturan, çok eleştirilen, çok düşündüren olgun kalemleri dışında, yıllardır pek bir şey söylemeyen isimleri hala yerlerini koruyor veya kendilerine yer açabiliyor. Sabah'ın son transferi (!) yıllar öncesinden bir isim mesela. Alınmasınlar ama, nüfusunun yüzde 50'si 25 yaş altı insanlardan oluşan bir toplumda medyanın daha genç kalemlere ihtiyaç var.
9) Fetiş gazeteciler: Hık deseler haber oluyor. Bazılarının internet sitelerinde 'yandaş'ları var, günlük yayın politikalarını bu isimleri parlatmak üzerine kurmuşlar. Bazıları da kendi PR'larını ve küçük oyunlarını 'gölge adam'ları ve internet vasıtasıyla gerçekleştiriyor. Üç-beş ismin 'ne dedi-ne yaptı'sı üzerine dönen bir mastürbasyon düzeni.
10) Küçülerek tutunmaya çalışmak: Medya patronlarının en büyük yanılgısı, ekonomik darboğaz görür görmez küçülmeye gitmek. Tamam, kabaran kadrolar gözden geçirilebilir, kar etmeyen yayınların durumu masaya konabilir... Ama neticede bu önlemler, şirketin asıl giderlerini kısmasına, kötü yönetilmesinin önüne geçilmesine vesile olmaz. Krizden çıkınca bir bakarsınız, sen-ben-bizim oğlan dışında çalışan kalmamış, yarışta bırakın kazanmayı, rekabet edemeyecek noktalara çekilmişsiniz...
Mehveş Evin - Akşam
Bir Dipnot şey edeyim
Başbakan Erdoğan ve Fethullah Gülen dışında gelişen durumları şahsiyetlerine bağlamamalı tamamen kişilerin oturmamış karakterlerine yormak lazım.Hatta diyebilirim ki bu nitelenmelerden dolayı zarar görenlerde Başbakan ve Fethullah Gülen oluyor.
Bu mesaj Sultanım tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 09.06.2009 - 08:59
