23 replies to this topic

[SoPPy]

Bu günlerde ( öss sonuçlarının açıklanmasına yakın ) çevremdeki insanlarda hep bi güvensizlik;hep,ben yapamadım olgusu mevcut.Milletin bu özgüvensizliği beni de tedirginliğe düşürüyor.Acaba ben de mi böyleyim,yapamadım mı ki diyorum kendi kendime.

Bu beni çok tedirgin ettiği için de yazmak,içimi dökmek istedim.Yok mu aranızda bi tecrübeli össci ?

[katrankara]

yapamadığım için yapamadım olgusu oluşuyor doğal olarak sen yaptın diye herkes yapmış olacak değil ya...

[pac]

ben çok tecrübeliyim hem öğrenci hemde görevli olarak bulunmuş biri olarak öss de


kazansanda kaybetsende hayat devam edecek

[katrankara]

hayat devam edecekte nasıl ...

[SoPPy]

Kapkara bir hayat olacak...

[pac]

nasılımı var kaldığı yerden

[katrankara]

siz öğretmen misiniz?

[TgK]

Yahu, korktuğunuz şey ÖSS olsun. Hayat güzel.

Ben Makine Mühendisliği oku(mu)yorum, terk edeceğim. Tekrar ÖSS'ye girdim, kazandım falan, kazandığım bölümü de okumadım, yine girsem, yine kazansam yine okumam. Üniversite sizin sandığınız kadar iyi bi şe değil arkadaşlar. Hayat, üniversitesiz çok daha güzel, emin olun.

[SoPPy]

Yahu, korktuğunuz şey ÖSS olsun. Hayat güzel.

Ben Makine Mühendisliği oku(mu)yorum, terk edeceğim. Tekrar ÖSS'ye girdim, kazandım falan, kazandığım bölümü de okumadım, yine girsem, yine kazansam yine okumam. Üniversite sizin sandığınız kadar iyi bi şe değil arkadaşlar. Hayat, üniversitesiz çok daha güzel, emin olun.

Edepsizce olursa kusura bakmayın Ne işle meşgulsünüz ?

[katrankara]

bunları ailemize de birileri anlatsa ne güzel olur yaaa

makine mühendisliğini falan neden bıraktınız ki?

[dokuzharf]

Okumak gibisi yok.
Ne demek üniversite bir şeye yaramıyor demek.
Keşke okusaydım, keşke okuduğum bölümle ilgili bir yerleri kazansaydım, keşke hayatımı sağlama alsaydım bu sayede..

[katrankara]

herkes ayrı bir düşüncede ben çok istiyorum okumak ama şu öss sınav o psikoloji bakalım seneye ne olacak görücez hayırlısı...
bu sefer kazanamazsam beni uçururlar kesin kazanmam lazım

[TgK]

Yaşım 19 arkadaşlar, çok büyük değilim sizden. Şu anda hâlâ kayıtlı üniversite öğrencisi "görünüyorum." Geçen sene bir yer kazandım, gitmedim, onu da okumak istemiyorum. Seneye bir yerde Tarih Bölümü okumayı düşünüyorum. O da okumak zorunda olduğum için değil, tarihi sevdiğim için... Yani, söylemeye çalıştığım şu: Eğer mühendis olmak istemiyorsanız birilerinin zoruyla gidip mühendislik okumayın. Eğer lisans eğitimi almak istemiyorsanız ÖSS için kendinizi yırtmayın. Tamirci olmak istiyorsanız gidin bir yere çırak girin, ticarete atılmak istiyorsanız bakkal çıraklığıyla başlayın, ucundan tutun işte bir şekilde... Ha, lisans eğitimi almak istiyorsanız da çalışın ÖSS'ye, istediğiniz bölüme gidin, ama sadece istediğiniz bölüme... İstediğiniz bölüm gelene kadar uğraşın, korkmayın, beş sene sonra da olsa gelir o...

Bu ülkenin doktorlara, mühendislere olduğu kadar bakkallara, teknik elemanlara da ihtiyacı var. Siz zorlama doktor olursanız kucağınızda kaç kişinin can verdiğinin bir önemi olmaz. Doktor olup da işinizi severek yaparsanız önceliğiniz para kazanmak değil hayat kurtarmak olur ki, bu durumda kendinizden başka herkesi düşünürken herkesten çok kendinize yararınız olur. Diğer durumda sadece kendinizi düşünürken hiç kimseye faydanız olmadığı gibi kendinizi de sevmediğiniz bir işte yer bitirirsiniz.

Neyse...

Edited by TgK, 22.06.2009 - 20:45.

[katrankara]

çok doğru haklısınız ... sevdiğin bir işi yapmalısın yoksa eziyet hakkatende

[atlantisli]

tqk ya benzer düşünceler içerisindeyim.ben de üniversite okudum,hatta ideallerimi de bir kenara bırakmayarak.Ama ona rağmen hiçbişi kazandırmadı bana.Ne elde ettiysem kendi çabamla.Etiket isteyen gitsin okusun.O da markası sağlam olsun.Yani burda önemli olan şu, hayattan yaşamaktan kastınız ne...Para sizin için önemliyse kazandıracak bir bölümü okuyun;para çok önemliyse bazı bölümler hariç,sakın okumayın,ticarete atılın.İşte hayata hangi pencereden bakıyorsanız zaten o bölümler görünecektir size...Ne söylense boş yani:) Herkes kendisinin peşinde koşar bu hayatta.yani bence öyle...

[Rose&Rain]

Birilerinin kendine güvenmemesi seni neden ümitsizliğe düşürüyor ki? Herkes Öss' de ne yapıp ne yapamadığını gayet iyi biliyordur ve o güvenmeyenler de gerçekten yapamayanlardır. Netlerine bakmışsındır, snuçlar açıklandıktan sonra seni neyin bekleğini az çok tahmin ediyorsundur. Onun için çevrendekilere bakıp da strese sokma kendini. Yapamamış olabilirsin, 3 saatlik sınava hayatını(mı)zı bağlıyor(uz)sunuz doğal olarak heyecan ve kaygı düzeyi artıyor bunlar da başarıyı olumsuz yönde etkileyen hafife alınmayacak faktörlerdir.
Üniversiteyi küçümseyen arkadaşa istinaden diyorum ki ; hayat üniversitesi tek başına işe yaramıyor ne yazık ki. Üniversitede sistemli ve formal bir eğitim söz konusu, doğru değerlendirildiğinde muhteşem sonuçlar çıkıyor ortaya. Ama üniversiteye laf olsun diye,sırf desinler diye girip oraya turist Ömer gibi gidip gelenler için tabiki sonuç değişmiyor.
Ama şuna sonuna kadar katılıyorum: Mutlaka sevdiğiniz, istediğiniz bölüme girin. Desinler diye kazandığınız sevmediğiniz bir meslekle ömür geçmez, hayat çekilmez olur. Her sabah işe ayaklarını sürüyerek gitmek işkencedir insana. Özelliklerinizi tanıyıp doğru mesleği seçmelisiniz kendinize.

[antiqa]

Ya internette şöyle bir yazı var konu buraya dayanmış sanki.


Amerikan üniversitelerinin çok sevdiğim bir adeti var. Her yıl, her üniversite kendi alanında çok sivrilmiş ama mutlaka akademik hayattan gelmesi de gerekmeyen bir önemli ismi mezuniyet konuşması yapmak, yeni mezunlara çeşitli öğütler vermek üzere davet ediyor.

Aşağıda bu yıl, ünlü Yale Üniversitesi nde yapılan mezuniyet töreninde konuşmak üzere davet edilen Oracle bilgisayar şirketinin kurucusu ve genel müdürü Larry Ellison un şaşırtıcı, hatta şok edici konuşması var.


"Yale Üniversitesi mezunları, daha önce böyle bir giriş görmediğiniz için özür dilerim ama benim için bir şey yapmanızı istiyorum. Lütfen, etrafınıza iyi bir bakın. Solunuzdaki sınıf arkadaşınıza bir bakın. Sonra sağınızdaki sınıf arkadaşınıza bir bakın.


Ve şimdi sunu aklınıza koyun:


Bundan beş yıl sonra, on yıl sonra, hatta otuz yıl sonra, solunuzdaki kişi hiçbir şeyi başaramamış olacak. Sağınızdaki kişi de aslında hiçbir şey başaramamış olacak.


Ve siz, ortadaki? Ne bekliyorsunuz?


Siz de başaramayacaksınız. Başaramayacaksınız.


Aslında bugün söyle bir etrafıma baktığımda parlak gelecek için yüzlerce umut ışığı göremiyorum. Yüzlerce değişik endüstride liderliği ele alacak kişiler de göremiyorum. Görebildiğim tek şey, geleceği başarısızlıktan başka bir şey olmayacak yüzlerce insan. O kadar.


Sinirlendiniz. Bu anlaşılabilir bir şey.


Ben, Lawrence -Larry- Ellison üniversite terk, kim oluyorum ve bu yetkiyi nerden alıyorum ki, ülkenin en prestijli yükseköğrenim kurumunun bu yılki mezunlarına böyle şeyler söyleyebiliyorum?


Bu yetkiyi nereden aldığımı söyleyeyim:


Çünkü ben, Lawrence -Larry- Ellison, üniversite terk ve dünyanın en zengin ikinci adamıyım. Siz değilsiniz.


Çünkü Bill Gates, o da üniversite terk ve dünyanın -şimdilik- en zengin adamı.


Siz değilsiniz.


Çünkü Paul Allan, o da üniversite terk ve dünyanın en zengin üçüncü adamı. Siz değilsiniz.


Başka örnekler de var. Mesela Michael Dell, o listede 9 numara ve yukarı doğru hızla tırmanıyor, o da üniversite terk. Ve siz o listede hala yoksunuz.


Himmm... Şimdi çok kızdınız. Bu da anlaşılabilir. O halde biraz da egolarınızı okşamama izin verin.


Pek çoğunuz burada dört ya da beş yıl eğitim gördünüz. Önünüzdeki yıllar için epey iyi bir eğitim aldınız, bilmeniz gereken pek çok şeyi öğrendiniz. İyi çalışma alışkanlıkları edindiniz. Burada size o önünüzdeki yıllar boyunca yardımcı olacak bir sürü insan tanıdınız, onlarla bağlantı kurdunuz. Ve hayat boyunca yanınızdan ayrılmayacak bir kelimeyle güçlü bir ilişkiniz oldu burada: Terapi.


Bunların hepsi güzel şeyler.


Ama gerçekte, o kurduğunuz arkadaşlık başlantılarına fena halde ihtiyacınız olacak. O çalışma alışkanlığına ve terapi ye de ihtiyaç duyacaksınız hayat boyu. İhtiyacınız olacak, çünkü üniversiteyi terk etmediniz. Dolayısıyla asla dünyanın en zengin insanlarının arasına katılamayacaksınız. Elbette, belki de listeye 10 ya da 11. sıradan, Microsoft yöneticisi Steve Ballmer gibi, girebilirsiniz. Ama herhalde onun kimin için çalıştığını söylememe gerek yok, değil mi? Sadece kayda geçsin diye söylüyorum, o da zaten master sınıfından terk. Biraz geç kalmış anlayacağınız.


Son olarak, herhalde bazılarınız ya da umarım bu konuşmadan sonra çoğunuz kendi kendinize soruyorsunuz:


"Yapabileceğim bir şey var mi? Bir umudum var mı?"


Maalesef hayır. Çok geç kaldınız. İçinize çok şey dolduruldu, siz onlara bakıp çok şey bildiğinizi sanıyorsunuz. Artık 19 yaşında değilsiniz.


Eveeet, şimdi gerçekten çok kızdınız. Bu anlaşılabilir bir şey. Belki de şu an, size bir umut ışığı vermenin, bir çıkış yolu göstermenin tam zamanıdır.


Hayır, 2000 mezunları size değil. Siz kaybettiniz. Sizi, yılda 200 bin dolarlık komik maaş çeklerinizle baş başa bırakıyorum. Üstelik o maaş çekinin üstünde sizden birkaç yıl önce okulu terk etmiş birinin imzası olacağını söyleyerek.


Öğütlerim size değil daha alt sınıfta okuyanlara.


Size söylüyorum:


Hemen ayrılın.


Daha güçlü söyleyemem:


Ayrılın...


Hemen toplayın eşyalarınızı ve fikirlerinizi ve bir daha geri dönmeyin. Terk edin. Her şeye yeniden başlayın.


Size söyleyebileceğim tek şey, o başınızdaki kepler ve kıyafetin sizi aynen şu güvenlik görevlilerinin beni kürsüden aşağı çektiği gibi aşağı çektiği..."

[katrankara]

çok güzel konuşmuş adam yaa

[dokuzharf]

Yaş 19..
Hayatı yavaş yavaş tanıma çağındasın.
Hoş , şimdiki gençliğin tamamına yakını okumadan para kazanma peşinde ya da para gelsin beni bulsun ben yatayım şöyle bir kenarda diyor.
Bilemedin abi üniversiteyi bitireyimde bitirince iş yok güç yok neden bitireyim diyorlar.

12-13 yaşlarında benden büyüklere gıptayla bakardım.
Ne güzel derdim, okumuyorlar, çalışıyorlar para kazanıyorlar.
Okuma gibi dertleri yok.

En büyük abim lise 2 terk.
Benden bir yaş büyük abim ilkokul bittikten sonra babam Kur'an öğenme kursuna göndermiş. Orada da başka şeylerle ilgilenince tamamen kopmuş okumaktan.
Komşumuzun çocukları desen hiçbiri okumadı, hepsi biişe girdi çalıştılar. Ya ilkokul mezunu oldular, ya da ortaokul.
E onlara baka baka bende tembellik ettim ve okumak istemedim.
Babam bu yüzden çok kızdı, oku oğlum dedi. Bak ben ilkokul bitirdim memur oldum ama bizim zamanımızda böyleydi dedi, şimdi böyle değil, liseyi bitir en azından, birşeyler yaparsın ileride diye.

Yok ben dinlemedim babamın sözünü.
Ne işe gittim ne de okudum..

1989 yılında Bornovaya taşındığımızda inşaat demircisi tanıdığımızın yanına çırak verdi babam beni.
6-7 sene o tanıdığın yanında çalıştım.
İşler ters gitti , bi fabrikaya girdim çalışmaya. Askere kadar böyle geldi gitti.
Askerden geldikten sonra elde bi meslek yok, nerede çalışıcam diye düşündüm durdum.
Şimdi internet cafede çalışıyorum, yarın o birgün patron işten çıkarsa nerede çalışıcam ?

Okumuş olsam , farklı düşünceler olurdu.

Çok çok ilerde anlarsın okumanın faydasını Tgk.

Elbette istemediğin bir bölümü okuma, zorla güzellik olmaz, ama elinde imkan varken oku , oku , oku..
Okumaktan ne zaman zarar gelmiş gözünü sevdiğim..

Kemal Sunal o yaşta okudu, yanlış mı yaptı ?
Ali Kırca geçen sene mezun oldu , yanlış mı yaptı ?

Okumaktan zarar gelmez

[pac]

iyide kazanmayın iyen olmadıki sadece dünyanın sonu değil