bu konuya 241 yanıt verildi

[kübra]

[kübra]

Yanılmışım... Zaman öyle çabuk geçti ki ,
farketmeden ne kadar da büyümüşüm meğerse,
İz bıraktı zaman gerisinde,
Bir zamanlar saati saatine hatırladığım sözler,
şimdi sadece ruhumda kalan birer anı olmuş.
Hayatımın sonuna kadar hiç olmayacak bir şeye inanmak
Hangimiz hayallerinin peşinden gitmedi ki,
Ama hayal kurmaktan bile nefret ettiren insanlardır
Bu dünyayı acımasız yapan
Dökülen her kelimede bir gözyaşı var.
Ve bugün ben hayatımın en büyük dönüm noktalarından birinin tam ortasındayım.

[Bulutsuzluk]

Diş ağrısına benzer yanlış anlaşılmaya değer bilgiler. Alkışlanmak için çıktığında seyircinin karşısına,bir anda dalıp gitmelere boğulurcasına unutulup gidersin. Sonra anlamsız suskunluğa bulanır,küsersin hayata. Yarın bir de bakmışsın dinleyen sen,anlatılan sevgili olur dost ağızlarda.
Sıkıntım mı nedir? Dönüşülmeye hazır dingillik. Gelişi güzel ıslıklamak istiyorum hayatı ve içindeki rezilliği. Çırılçıplak olmasa da, üzerime sinmiş nefretten arınarak koşmak karanlığa.
Biliyorum çok uzaklarda kombinal yaşantının zerresi. Esamesi bile okunmaz artık. Yine de umut ediyorum dalıp içindeki derinliklere.
Anlaşılmak adına saklı denize amors vurmak gibisi yok.
İlk günahımı özledim. İlk günahımdan bu zamana değin ardım sıra yığılmış günahların anlık yükü beni bu özleme itiyor. Hani o zamana dokunabilsem ve bir şans daha verilse,o ilk günahımın verdiği acemilikle terk etmek isterim bu diyarı.

Dişimin ağrısı geçti,
geçti gitti bilgi.
Bir ben kalmışım
bir de ilgi

Dalıp gitmek gibi değil,
içinde akıp giden duygu
çok uzaklardan geldiler
asıl mesele bu.

Hep sanırdım ki,
daim sürecek hayat.
alt alta yazıldığında
adı anılacak şiir.

Başa döndüğünde,yağmur gözlerinde iklimler değişir. Benim sana mecburiyetim ta ilk gün ki gibi masum ve ıslak.

[kübra]

[kübra]

Bir gün olurda neden diye soracak olursan,
İnan bir nedeni yok.
Nedenini aramadım ki ben hiç
Ama bizimkisi garip bir yol hikayesi
Hiç konuşmadığımız.
Aylardan nisan,
Hafif bir rüzgar
Islak gecelerde kaybolmuşuz,
Kıyıya vurmuş kelimelerimiz.
Bu gecenin karanlığında dar ve ıssız sokaklardan geçiyoruz.
Dik yokuşlardan çıkıyoruz.
Bitip tükenmek bilmeyen yokuşları,
Yetinmen gerek diyorsun
Beklide haklısın,
Sana rağmen seninle yetinmem gerek değil mi?
O mahur dünyana dalıyorsun işte yine
Bense izliyorum öyle uzaktan
Her neyse
Nedesem tasvirin yok …

[kübra]

Ağır adımlarla kaldırımlarda…
Bir güvercin konmuş pencerene,
Bugün gördüm.
Adı yok.
Gökyüzünün gölgesinde hayat,
Kah neşeli kah hüzünlü…
Mevsimler…
Akıyoruz.
Akıp gidiyoruz.
Belirsizlikler…
Yaşıyoruz işte!
Büyüdükçe sığındığım kuytulara sığamaz oldum.
Hayatla yüzleşmem hız kazandı.
Kendime dargınım
Şimdi geldi aklıma ‘’başkalarının hayatlarını yaşama kendi hayatını yaşa’’
Bu sözün sahibi kim?
Nerlerde!
Unutulmuş.
Dünün sönen pırıltısı
Yarının karanlığını aydınlatmak şöyle dursun ,
Bu karanlığı daha da arttıracak belki de,
Bugün ışıldayan gözlerim sönecek ,
Ve birgün titrek adımlarla yürüyeceğim kaldırımlarda
Çelişkilerle doluyum…
Üç günlük dünya dedikleri bu olsa gerek
Dur durak bilmeden…
Kucak kucak hüzün…
Sıkıldım…
Demiştinya bir keresinde hiç aklımdan çıkmaz,
Bakmakla görmenin farkı,
Görünenmi,görenmi anlamsız?
Biliyormusun bunun cevabıyla bugün tanıştık.
Unutulmamışsın.
Neler neler değişti.
Hep söylenildiği gibi,
Rüya kısalığında tükenecek zaman .
Derin bir offffffff….
Sonrasında yüzümüzde ki kırışıklıkların arttığı,
Vaktimizin hızla azaldığı,
Sabahlara uyanacağız birgün,
Yaşadıklarımızdan geriye kalan,
Geçmişe duyulan özlem,
Dudaklarımızdan dökülen ,
Kırık dökük bir ah
İşte sorunun cevabı…

[kübra]

Anın içine girebilmek dedin...
Benimse bilmediğim...
Açılmayan kapının önünde beklemek gibi sanki.
Yanaklarından dökülen bir damla yaşa şaşırmıyorum artık.
Neyse...
Bir ara yağmura olan tutkundan bahsetmiştin,
İzledim yağmurda tebessümle,
Damlaların peşine takılıp kaybolurdun,
Yağan her yağmurda benliğini, o ıslak kaldırımlara vururdun da...
Farklısın...
İçinde bir yerlerde yalnızsın.
Öyle sonbahar sabahlarında yaprakları hışırdatarak yürürdün,
Senden bir şeyler sonbaharda,
Senle birlikte uzayan sonbaharlar...
Telafisi olmayan bir yol...
Neyime lazımdın ki sen,
keşke zihimde bir anı olarak kalabilsen,
Bir becerebilsem...
:=)

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 09.05.2010 - 12:04

[kübra]

Sadece birazcık daha sebat

[kübra]

İnsanların nabzında atan hayat,

Baş döndürücü...

Acı bir tebessüm geriye kalan,

Şimdi, daha bir mahkum, daha bir yalnız

Sözünü ettiğim mahkumluk,

İnsan olmanın gereğinde olabilir mi?

Belki saçma.

Kabullenip, boş vermek

Mutsuzum demiştim,

Ama yinede inatla mutluluk demiştin.

Sadece mutluluğu isteme kısmında kalındı...

Derken sesi yükselen müziğin dalgalarında kaybolduk

Birlikte...

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 11.05.2010 - 18:26

[kübra]

Bir kalp ağrısı sadece,

İçinde susturamadıklarım.

Özlemlerim...

Kararsızlıklarım, yanlışlarım, hiçliğe bulanmış düşüncelerim

İlginç olansa belirsiz anlarım.

Işık demetinin aydınlığında yazarken,

Sadece kendim varım.

Her şey değişiyor zaman içinde,

Yeni yeni fark ettim, ben bile

Ne tuhaf

Yarım kalan bir şeyler var ama...

Ve çok azda...

Oysa hazır değilim dediğimde

Kızıyorsun ama

Hakikatle tanışmak zorun kaldığımızda,

Sineye çekmekte sen bile zorlanıyorsun

[kübra]

Hayal meyal hatırladım.

Bir yaz akşamı,

Kapının ardında yalnızlık duygusuyla bakar gibi bakan, sen.

Kaldıran koyu bulutları aradan, amansız gecelerde

Bir boşluğa düşen

Ki her zaman yalnızlık kokan

Gülüşü görülmeyen,

Attığı adımların yankılanışını dinleyerek yürüyen...

Bir görünüp bir kaybolan,

Söylenmemiş olanlarda sen.

İşte böylesi...

Eğer kalmışsa birkaç hatıra, cesaret bularak söylüyorum;

Keşke yalnız bunun için sevebilseydim.

Yıllar geçmede,

Düşüncelerim yorgun.

Hakkında konuşuyorduk geçenlerde,

Bir ara...

Pişmanlıklar...

Karanlığın içinde bir yerlerde

Tek tük

Önünde yeni bir hayat

Ama bir şeyler eksik

Oysa ki bahanesi hazır olan

İşte bunların hepsi sen

Her şey sana özgü

yokluk...

yakalabilirmiyiz?

İnandığım kadar işte hepsi.

[kübra]

Ne zaman başladı ki ayrılıklar,
Ne zaman yalnız kaldım ben.
Ne zamandır küçük alınganlıkları sürdürdüm.
Benliğimi unutarak...
Hata...
Uzun bir yol,
Harcanmış zaman...
Bir düello sessizliği
Affet.
Kelimelerle anlatılamıyor,
İçinde bir yerlerde kilitli saklı duygularımız,
Eksik kalmış,
Yarım yamalak.
Değişti her şey kendiliğinden,
Şimdi bir yoğunluğun ortasında,
Dün içindeki karanlığa ve aydınlığa baktım,
Nasılda birikmiş içine o kadarda acı
Geriye kalan onarılmaz anılar
Ve hep iyi bak kendine.

Sevgili bulutsuzluk artık içimden hiç yazmak gelmiyor.
Kendine iyi bak.

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 22.05.2010 - 16:08

[kübra]

[kübra]

Birkaç bulutlu sözcük, uzaklığın karanlığında

Bakışlarında taşıdığın o acıtıcılık...

Seninle bir düşte karşılaştık ve yine bir düşte kaybolduk.

Hatıramı...

Değil.

İşte azala azala unutur gibi seviyorum bende kendimce.

Zamanla daha da az,

Devrik duygularım karma karışık,

Hiçliğin kayıtsızlığı.

Artık bilinse de olur bilinmese de

Ama bir kez olsun unutabilmek,

Bu çekimden kurtulabilmek.

Gerisi zaman...

Bazen düşünüyorum da varmıydın sahiden

Yoksa hiçmi olmadın

Gerisi zaman...

[kübra]

Ve sonundayız dediğinde,
Arkanda bıraktıklarını düşünmeden çekip gitmek kolay
Hızla hayatıma dahil olup yine aynı hızla gitmen...
Belkide gerçekten en sonundayız.
En sonunda
Yürürdük sokaklarda
Seninle bitmeyen sokakları, katettikten sonra anlardım
Sen öylesine sendin ki!
Bugün günün ilk saatleri
Loş sokaklar
Sadece senden geriye kalan bir bakış,bir görüş,bir duygu,bir düşünce
Herşeyin çok dışında
Boş vermişsin oyunun kurallarını
Soruyorum seni bulanık atmosferde ki akıp giden bulutlara
Vakit var daha,diyor ki değil daha
Öyle olsun...
En kötüsü...
Kendimi saklıyorum
Öyle iş olsun diye mi,hayır
İşte bu karanlık işime en geleni
Gitmenin saati gelmişte geçmiş
Unutmak,unutmak olsun diye mi
Şimdi bak nasılda kaçmak istiyoruz birbirimizden
Ben seni unuturak baktığımda bile, sen her yerdesin
Sendeki o mağrur suskunluk her yerde
Kalabalıkta yayılmakta
Çoşkular yetim
O kadar ki yalnız
Kendisine dargın
Yalnız...
Kendi zamanına muhtaç
Hüzünle karışık bir sızı
Bana gelince günlerce yokladım kendimi
Kendime baktığım yol çok uzun
Sana baktığım yol çok uzun
Dünyaya baktığım yol çok uzun
Oraya baktığım yol çok uzun
Bunların peşi sıra
Eksik ve şaçma anlatımlarım
Her çeşit mutsuzluk
Bazı şeyleri vaktinden önce anlamının şaşkınlığımı,acısımı,sevincimi.
Bilmiyorum.
Yoksa daha da geç anlamanın çaresizliğimi?
Bilmiyorum.
Hangisi?

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 03.06.2010 - 18:20

[kübra]

Yağmur taneleri cama vuruyor
Bu gece,
Tek tek,
Ağır ağır ,
Aklımda sen ruhumda huzur.

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 07.06.2010 - 20:30

[kübra]

.....................................................

[dokuzharf]

Gün'ü olmalı hayatın..
Gün'e yazılabilmeli şarkılar, yazılar..
Gün içerisinde geçmeli dakikalar, saatler.
Gün boyu gülümsemeli insan hayata..
Ve gün'ler gün'leri kovalamalı.
Ve ay gelmeli sonra..
Bir ay doğmalı gün'den sonra.
Haziran, temmuz, ağustos..
...

[Bulutsuzluk]

Ne güzel yazıyorsunuz yahu.içim kıpır kıpır oluyor sayenizde. Allah histen alıkoymasın bizi...

[Bulutsuzluk]

' eğer kendi doğamız gereği onlardan uzaklaştırılmasaydık,hiçbir zaman üstesinden gelemeyeceğimiz sorular vardı. ' Franz Kafka.

Bir oğlan varmış, sol yanına hançer bağlamış.
Bir oğlan varmış, esas delikanlıymış.
Bir oğlan varmış, hiçbirşey de mana aramazmış.
Bir oğlan varmış,
görmüş resti.
Çekmik hancerini,
delikanlılık buysa eğer,
mana da arıyorum ulan
der gibi olmuş,
susmuş,susmuş,susmuş.