bu konuya 241 yanıt verildi

[kübra]

İnsanlar di mi tek sorunumuz,onlar olmazsa da dünya olmaz di mi.Peki nasıl oluyor da birileri üzerken birileri cok mutlu edebiliyor di mi,peki ya hem mutlu edip hem üzenlere ne demeli.Hep insanlar hep,hep onlar yüzünden bu adaletsizlik,bu kavga gürültü.Hep ben hep benci hepsi,bir o kadar da acımasız cogu zaman.İnsanlar hep düzeni bozanlar,hic bilemediler ki dogru düzgün sevmeyi,saymayı.Hep hor gördüler birbirlerini,ezdiler,ayrım yaptılar kimi zaman.Hep insanlar hep,bir türlü ögrenemediler mutlu olmayı,huzur yaratmayı;ille de olcak bi dert tasa,catısma.Ögrenemediler gitti hem anlatmayı hem dinlemeyi,hep söz istediler ama hic verelim demediler ki.İnsanlar ya bu dünyayı bu hale getiren,insanlar ya bu dünyada yasamayı beceremeyen,insanlar ya bir türlü insan olmayı beceremeyen.İnsanı insan olmayan bu dünyanın ne sucu var peki simdi?"


--------------------------



yaşayasım yok bugün!




----------------------------

Aşk içinde yokluk... Bazen de yokluk derken ki aşk.

...

Belli mi olur bir gün giderim belki buralardan. Her havacı gibi özgür değil miyim ki. Bir kuş misali. Elimde gitarım bir iskelede, yalnızlığım, yüreğim ve sevgim... Bir çift mısra yıldızlara söylediğim. Küçük bir nakarat dalgalardan dinlediğim.

...

Yalnızlığım, yüreğim ve sevgim...

_____________________


Keşke elimde olsa bişeyler. İyi dilekler yerine gerçekten kendisini verebilsem vermek istediklerimin.. Keşkeler, bitmek tükenmez keşkeler.. Olsun yine de yanında olmak güzel.Hiçbişey yapamasam da... İyi ki varsın


o----------o---------o---------o-----


Beni gördüklerim değil göremediklerim korkutuyor..


----------------------------


Sabit bir çizgide,yine sabir bir hızla,sabit bir yaşama ulaşmak için.Hangi beni feda etmem gerek bilmiyorum.Bu biraz sonu görünmeyen bi tren yolculuğu sanki.İçinde bulunmayı sevdiğim ama aslında bulunmamam gerektiğini bildiğim..


.--------o----------o---------o---------o-----

Bugün her şey güzeldi.Ya da güzel olmalıydı aslında..
Hiçbir şeyin istediğim gibi gitmeyişine mi yanayım, içimdeki sıkıntıya mı;
Uyuyamadığıma mı yanayım, uyuyamayacağıma mı
İstemediğim şeyler yapıyor oluşuma mı yanayım, yapacak oluşuma mı
Bilemedim.
Aslında..






--------o----------o---------o---------o-----

İyi misin??---
-İçim boşaltılmış gibi..
-Bazen, bütün enerjim çekilmiş gibi..
-Birdenbire düşüncelerim yok olmuş gibi..
-Hayatım gülüşlerden, gidişlerden ibaretmiş gibi..
-Kendimi en aşağılarda bulumuşum sanki..
-Mutsuzluğun dibine vurmuşum..
-Biraz ukala, biraz şımarık, biraz da safça
-Olaylara, zamana, duruma ve kendime yabancılaşmış..
İyi değilim galiba!!!


-----o----------o---------o---------o-----

[kübra]

Ne idiğü belirsiz hayatı izliyorum uzaktan.
Yalnızlık kokuyor her yer.
Masmavi gök,
Bir gün başlıyor yine.
Hayat akıyor durmadan.
Her gün aynı hayatlar yaşanıyor tekrar tekrar,
Yalnızlığım yanımda izliyorum dünyayı.
Sensizliğimin bittiği günü bekliyorum.
Seninkinden başka hayatlara dahil olamıyorum.
Bekliyorum.
Bir çocuk kadar saf,
Sıyrılalım korkulardan, umut dolsun yüreğimiz.
Hadi tut ellerimden,
Bak seni bekliyorlar...

[kübra]

Saf, temiz duygularla, cıvıl cıvıl çocuk sesleri... Kötülük nedir bilmeden eğlenmeye bakan sadece...
Küçücük yüreklerinde kocaman sevgiler barındıran bir o kadar da acıya alışabilen...
Çocuk, çocukluk...
Ne güzel şey hayata kaygısız bakabilmek...

[kübra]

Hani bir heves istersin, için kıpır kıpır koşabilmek, uçabilmek için...
Bir huzur ararsın gecenin derinliklerinde
Bazen bir sessizlik,


Laf olsun diye sevmek hayatı,



Sen çaresizliği bilir misin?
Bildiğinden daha çaresizim,
Bildiğimden daha çaresizim,
Çaresizim...

[Arjantin Cad.-ANKARA]

sen çaresizliğe mahkumsun !

[Bulutsuzluk]

Öyle bir yer var.
Mümkün.
Senin gözlerindir beni alıp götüren,
koyu maviliklerde,ışıl ışıl sessizliğe karışmış senler içinde.

Senin farkettiğinle başlar benim varlığım.
Sen ne kadar yok saydığında,
biliyordun ki,
ben hiçliğe bulanmıştım.

Nice zamandır,içimde biriktirdiğim sorulara
bir cevap ararken bulmuştum seni.
sonra kaldırıp da başını,
hep baş ucunda sakladığın,uzun gecelerin ikindi soğuguyla pencereni kapatmıştın.

İşte böyle bir geceye isabet edercesine,
dalgınlığına dahi gelmiş olsa bile,
Kaderin içinde çırpınırken ve titrek bir alevle
yazılmıştık birbirimize.

Bir ara ilk bakışta
kim sevebilirki seni diyordun
Bu rencide edici kelimeler bile
beni mutlu etmeye yetiyordu.

Zaman demiştim ya hani,
hep derdimizin sebebi,ustam,,dert ortağım.
Aynıyla seneleri asır,
kainatın düzeni hep böyle

Evet öyle bir yer var.
biliyorum.
Günün her saatinde
kalbinin tam orta yerini hayal ediyorum.

[kübra]

sen çaresizliğe mahkumsun !

çaresizliği mahkum olmakmı?


ÇARESİZSENİZ
ÇARE SİZSİNİZ

BUNU ARKADAŞLARIM SINIF PANASUNA ASMIŞLAR. KİME AİT OLDUÐUNU BİLMİYORUM AMA,
BENE KİMSE ÇARESİZLİÐE MAHKUM OLAMAZ.

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 12.02.2010 - 13:08

[kübra]

Denizim bugünlerde yok ortalarda.

Ve zaman değişecek sensiz..
Bir "gitmedir" almış başını gitmiş!
Herkesin dilinde
Ya geride kalanlar?
Her gidişte, kendimi daha da terk edilmiş hissediyorum. Üstelik, bu gitme lafı bile yeterli daraltmaya ruhumu.
Çok kolaymış gibi, çok kaldırılabilir gibi..
Konuşmak kolay tabi..


bazen düşünüyorumda denizin gitme ihtimali...

Bazı insanları çok başka seviyorum.Nedeni ne bilemiyorum, mutlak çok özel olmaları benim için.Ama ilginç yine de bazılarını bu kadar başka, bu kadar çok sevebilmek... ne güzell

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 12.02.2010 - 19:45

[kübra]

Yavaş yavaş hüzünlü bir güne doğuyor güneş kızıllıkların arasından.Her şeyden bihaber,

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 13.02.2010 - 17:05

[kübra]

Zamanları aşabildik kimimiz, kimimiz yorulduk kaldık bir yerlerde.ve bazen öyle anlar yaşadık ki, yazı-tura attık dik geldi ve bir yana düşse yazı olana, öbür yana düşse turaya döndü hayatlarımız......

ya sustuklarımı biriktiremezsem

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 14.02.2010 - 19:50

[kübra]

Varlığın ayrı dert, yokluğun ayrı



Niye

İdamlığım galiba
Suç mu oldu ki sevmek
Gözyaşları içinde
Aşkı beklemek niye

Duvarsız bir sevgidir
Birazcık da gelecek
Hayallerim seninle
Aşktan korkmak da niye

Lütfen susma biraz ses
Seviyorsan nerede
Aşk mutluluk demekse
Bu gözyaşlarım niye

Yerim deniz, derinlik



Köpük olmaya ne dersin? Kocaman olup koparız belki denizden. Kopamasak da benimle aynı umudu hissederek yaşar mısın ki? söylesene denizim gerçekten olabilir mi!

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 16.02.2010 - 20:27

[kübra]

Hayat neydi ki?
Gene birşeylere benzetmeli.
Şuan aklıma gelen şey,
Okyanustan başkası değil
Benzetmek için hayatı.
Evet, evet okyanus olsun hayat.
Ben neydim o zaman?
Bir gemi olsam mı?
Yok bu çok sıradan.
Hem gemiler güzel değil ki,
Okyanusa çıktığında,
Onun elinde kaderin.
Balık olsam mı?
O da çok şey gibi,
Yani o kadar az yer etmek istemem hayatta,
Sevmiyorum hayatın içinde yok olmayı.
Belki de sonucuna katlanmayı göze alıp,
Belki de istiyorum hayatla dolmayı.
Hem her balık o kadar küçük değildir ki.
Ama bu uygun değil bence.
Yok, olmaz balık, çok sıradan.
Ben bir buz dağı olmalıyım bu okyanusta.
Küçük olsa da olur farketmez.
Zaten görünen kısmıyla pek işimiz yok.
Görünen kısmım kimi ne ilgilendirsin ki?
Sadece önyargı yaratmakla kalmaz,
Yanıltır herkesi bu görünen kısımlar.
Evet, ben bir buz dağıyım.
Koskoca bir okyanusun,
Belki orta yerinde,
Belki biraz kuzeyinde,
Belki de biraz güneyinde.
Ne önemi var ki?
Nerde olsam tek başımayım.
Gören olur illaki,
Ama asıl önemli olan görünmeyen yanım,
Yani suyun altındaki diğer yarım.
Evet, bu okyanus benim diyarım.
İsteyen görür bu diğer yarımı.
Ama bakmak görmek farklı,
Bakmak sadece bakmak,
Görmek ise baktığını anlamak,
Düşüncede resim çizmek gibi aynı,
Çok acayip şeyler.
Yani bakan değil, gören bilir beni.
Ya da beni bilmek için dalmak lazım okyanusa,
Yani hayata dalmak lazım.
Dalmadan da görürsün aslında.
Ama o zaman okyanusun çok duru,
Çok temiz olması gerekmez mi?
Hangi hayat tamamen duru?
Gözükmeyen yanım sular altında,
Ama görünen yanım tamamen kuru.
Bakmayı bileceksin.
Ya temizleyeceksin hayatı,
Ya dalacaksın okyanusa,
Göreceksin neymiş yaşamak hayatı.
Çok acayip şeyler.
Buz dağı, gemi, balıklar...
Hayatın yükü az değil aslında.
Bir de ben varım düşün!
Koca bir buz dağı.
Evet ben bir buz dağı.
Hayat neydi ki?

denizim hayat ne sahi....

[kübra]

Platonik aşklar, habersiz çekilen fotoğraflara benzetirsem yanlış olur mu?
Farkında olmadığın için hep daha duru, saf ve güzel.



Gidişin
Bir bıçak kesiği gibi
Ani ve derin...
soğuk
Sessiz


Gerçekti.
İzde kaldı.
Yalanlar
Sözde...

Gerçek mi, yalan mı diye sordular günün birinde
Zaman dedim, uzatıp da avuçlarımı
Sadece birazcık zaman yağdı
Senden sonra ellerime...
Ve içlerinde yer edinemediğim bir hayatın
Çizgisi kaldı...


deniz yine yoksun işte.......

[kübra]

Ben içimin sol tarafında oturuyorum. Sağ yanım boşlukta…
Sen benim sol yanımdasın. Adın yoklukta…

Soruyorum şimdi sana en çok hangi yanda acır canın
Giden de mi, kalan da mı…
Hangi tarafta kalır en çok adın
Soran da mı, susan da mı…
Peki hangisinde daha çok varsın
Yürekte mi, akılda mı
Giden gider.
Sen hep geride kalan mısın
Yoksa koca bir yalan mı

Aşk…
Adın bende
Yüreğimde saklı
Yokluyorum da şimdi aklımın takvimini
Senden yana hep devrik cümleler kalmış belleğimde
Sözlüklerde bile bir karşılığın var oysa
Bir tek onun dilinde olmadı
Bir tek onun yüreğinde yok

Anladım deniz, anladım...

[kübra]

Düz bir yolda yürüyor olsaydın, tüm ilerleme isteğine rağmen hala gerisin geriye gitseydin, o zaman bu çaresiz bir durum olurdu; ama sen dik, senin de aşağıdan gördüğün gibi dik bir yamacı tırmandığına göre, adımlarının geriye kayması, bulunduğun yerin durumundan ileri gelebilir, o zaman da umutsuzluğa kapılmana gerek yoktur. F. KAFKA.....

Evet umutsuzluğa gerek yok. Ne yapabilirim ki benim dışımda, benim dahil olduklarım beni eğiyor ve bürüyorsa, ben sadece öğreniyorumdur ve bu süreçte verilecektir tüm sınavlar. Akıntıya kapılıp sürüklenmek değil akıntıya karşı yol almak değil mi önemli olan söylesene deniz bu akıntıya kapılmamak için daha ne yapmam lazım ki....

[kübra]

Bazen beyaz yalanlar söyleriz sevdiklerimize onları üzmemek kırmamak adına.Fikrini,giysisini,yeni saçını,çocuğuna davranışını falan filan...beğenmeyiz ama kırmak ta istemeyiz,susarız.Beğenmiş gibi yaparız.Yanlışını söylesek düzeltir,daha iyi olur diye düşünmeden önce,aman bana küsmesin,darılmasın endişesiyle,o bembeyaz yalanlar içinde,farkında olmadan kara kara yaralar açarız dostluklarımızın içine.


En çok sevdiklerimizin yalanları ve sevmediklerimiz gibi davranıyor olmaları yaralar bizi.Bir haykırabilsek oysa.Bir açıklayabilsek tüm dünyaya sevmediğimiz her şeyi.Seni seviyorum ama şunu şunu yapmandan hiç hoşnut değilim diyebilsek.Diyebilirken gözlerinin içine dümdüz ve hiç köşelere sapmadan bakabilsek.Dost acı söyler gerçeğiyle
,acı da olsa gerçeği,sevdiğimiz insanı kırmak pahasına söyleyebilme yürekliliğini gösterebilsek.Onu kaybederim diye korkmadan,onu yalanlardan kurtarmak adına tüm yalanlara nokta koyabilsek.

Dost kara günde belli olur diyor atalar.
Nedir ki kara gün?
Parasız kalışımız mı?
Hastanelere düşecek kadar sağlıktan yoksun oluşumuz mu?
En sıkışık anımız mı?
Evimizin yıkılması,sevdiklerimizin ölümü?çok önemli o sınavı veremeyişimiz?
Işten atılmamız?Patrondan azar işitmemiz?Borçluların kapıda birikmesi?

Oysa ne kadar da basittir üzülmüş gibi yapabilmek.!

Gözlerini devirirsin,kaşlarını çatarsın,sus pus kesilirsin,biraz canı sıkkın gibi davranırsın,olur biter.Hatta azıcık ta tiyatro,piyes falan tecrüben varsa çocukluktan kalma,okul yılları mirası falan,ağlayıp sızlamalara bile katılabilirsin birkaç damla göz yaşı eşliğinde.


Bizim için harbiden üzülen ile üzülmüş gibi yapan arasındaki farkı nasıl ayırabileceğiz?

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 22.02.2010 - 19:57

[yaramaz::..]

sevgili günsüz bugün bir şarkı dinledim çok hoşuma gitti ve sanırım hoşuma gitmesinin tek bir nedeni var.
şarkıyı yazınca sende anlayacaksın nedenini

İçimdeki hasretin yine rüzgarla
döndü dolaştı sevdiğim
yine vurdu gözlerime
gözyaşlarımı saklayamadım gizleyemedim
sensiz geçen her akşamda
yorgun bu bedenim
geri dönmeni bekledim
gidemem yapamazdım sensiz

geceler şahidim
sonu gelmez biliyorum
ben hasreti istediklerim
önüme hep bi engeldi beklediklerim
kalamazdı gözlerim
senden uzaga gitmeliyim
bilmelisin güneşim bana hiç doğmadı
sende beni silmelisin

gelmedi o bekledim bak
küllerim geçti o
dönmedi o
gelmez bekleme görmez gözleri
sevmez o
bana kalan gönlüydü ezdi geçti o
sensin sana gerek bırak ellere gitsin o

satır satır yazardım
elimde yok bi anlamı
acımla başbaşaydım
yokuşlar hep banaydı
dur dedim gitme
özledimde bende
gözlerimde yok bi perde
çaresizde bende
içimde herşeyinle
yazarım kinimle
dokunmak istemem
o eski sende yok biyerde
kör bu gözler usanmaz
hislerimse sözler
sorsa özlem
bu kalpte bende seni izler
geri dönmedikçe sen
beklerim ben özledikçe
adın dilimde yara
gönlüm bu hepde darda
ellerim semada
bakardım hep umutla
hayallerimde korku canlanırdı o an bende
sen bakardın ve bende saf bu kalple kanardım
yanardım oysa kimseler görmez ben kaçardım
dağlardım gözlerimle kendimi aradım
donardım uykularda
rüya bu sen banaydın

gelmedi o bekledim bak
küllerim geçti o
dönmedi o
gelmez bekleme görmez gözleri
sevmez o
bana kalan gönlüydü ezdi geçti o
sensin sana gerek bırak ellere gitsin o

başka birşey söylememe gerek kalmadığını düşünüyorum

Bu mesaj yaramaz::.. tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 22.02.2010 - 21:12

[kübra]

şiirin güzel olmuş da kime yazdığını anlamadım

[kübra]

Hayatın ritmini düşündüm
Yine boğuluyorum işte mutluluk denizinde

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 25.02.2010 - 21:03

[kübra]

Evet evet, bu sefer gerçekten iyiyim gerçekten

Bu mesaj kübra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 26.02.2010 - 19:59