bu konuya 241 yanıt verildi

[Gölge]

Burası ne kadar aktif di eskiden Bulutsuz nerde acep ? 

[Bulutsuzluk]

Bu sahife sevgili kübra kardeşimizin açtığı bölüm. Kendi sahifemin aktifleştirilmesini istiyorum Gölge'm. Dora ve Melih arkadaşlarımıza durumumu ilettim. Geri dönmediler ne yazık ki. Canımız sağolsun. 

[kübra]

Enbi sevdiğimm

 

 

 

 

Birlikte mısralar düşünüyoruz ama iyi ama kötü

Boynun diyorum boynunu benim kadar kimse 
değerlendiremez
Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek
İki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar
Böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar
Zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna 
diziyorlar
Bütün kara parçalarında
Afrika dahil

Burda senin cesaretinden laf açmanın tam da sırası
Kalabalık caddelerde hürlüğün şarkısına katılırkenki
Padişah gibi cesaretti o, alımlı değme kadında yok
Aklıma kadeh tutuşların geliyor
Çiçek Pasajında akşamüstleri
Asıl yoksulluk ondan sonra başlıyor
Bütün kara parçalarında
Afrika hariç değil

Cemal Süreya

[kübra]

ben bütün hüzünleri denemişim kendimde
canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını
bir bir denemişim bütün kelimeleri
yeni sözler buldum seni görmeyeli

kuliste yarasını saran soytarı gibi
seni görmeyeli
kasketim eğip üstüne acılarımın
sen yüzüne sürgün olduğum kadın
kardeşim olan gözlerini unutmadım
çık gel bir kez daha beni bozguna uğrat

sen tutar kendini incecik sevdirirdin
bir umuttum bir misillemeydin yalnızlığa
şanssızım diyemem kendi payıma
hain bir aşk bu kökü dışarda
olur böyle şeyler ara sıra
olur ara sıra

Cemal Süreya

[kübra]

... Garip işler dönüyor Olric: karışık işler.
Görünüşte olağanüstü bir durum yok. Ben Nermin’i seviyorum.
Nermin de beni seviyor. Bu durum gün gibi aydınlık;
karanlıkta kalan yalnız o “şey”. Sessizce duruyor orada,
olaylara karışmadan. Nermin, diyorsun; peki, diyor. Peki,
bildiğin gibi yap. Bana dokunma da. Aslında kötü bir
“şey”: duygusuz, acımasız. Benim dışımda hiçbir varlık
onu ilgilendirmiyor. Onu seviyorum, diyorsun: boyun eğiyor.
Ya da öyleymiş gibi yapıyor. Sevemiyorum, diyorsun:
aynı katılık. Birden ürperdi. Sevmiyorum...

Oğuz Atay , Tutunamayanlar

[Bulutsuzluk]

Çocuk, inanırmısın tüm yazdıklarımı sildim!  Niye diye bile sormayacaksın. Bu maviliği ben yaşadım önceden. Acıydı. Taa o zamanlarda arkamızda kırbacın izi halen durur'lu bir kafiye uydururak acıya koşmayı öğrendik titrek adımlarla. Tabi böyle durumlarda kelimeler girdi hayatımıza..

Sonra bir gün kendime. Pardon ama siz kimdiniz? geldi aklıma. Tüm gerçekleri haykırdım ona. 

[Bulutsuzluk]

Artık kendimi o kadar hafif hissediyorum ki,

aklımdan gitmiş kıyıya ne zaman vuracağım endişesi..

[kübra]

Aşk varmısın sen gerçekten yoksa biz insanlar aşk diye bir yalana mı kapıldık. Sevgili bulutsuzluk senin aşkla ilgili düşüncelerini hep merak etmişimdir  senin lügatında ki aşk nedir?

[kübra]

Yağmur damlaları senin verdiğin huzuru kimse veremez...

[Bulutsuzluk]

Sevgili Kübra, yüz yüze görüştüğün benin bilmezmisin lugatındaki aşk'ı..

 

Sahi sen unuttunmu bizi..

[kübra]

Sevgili bulutsuzluk bilmezmiyim sen hep başkaydın aşktın sen farklısın nasıl anlatayım bilemedim bak şimdi demek istediğimi belki bigün anlatma umuduyla..  

[Bulutsuzluk]

Yaş itibariyle çok sonra tesadüf ettiğim Oğuz Atay'ın Tutunamayanlarında sen henüz kaç yaşındaydın sorusunun cevabı senin de benim için farklı olduğunu gösterir ipucudur. Kaldı ki, ben bu güzelim eser ile çok ama çok senin yaşındayken tanışmak isterdim.  Bir de sadece okumak ile kalmayıp üstüne koyman da işin cilası.

Teşekkürler çocuk

[kübra]

öylesine uzak ki anlar
bellek durduğunda
öylesine yakın ki
o geceki üşümemi üşüyorum şimdi
o geceki ürperti şu anda ihtiyar bedenimde
ama gene de aynı üşüme, aynı titreme değil,
eksik bir şey var
o akşam da eksik bir şey vardı
tüm yaşamım boyu eksik bir şey vardı

hiçbir zaman bulup çıkaramadım
hiçbir zaman bulup çıkaramadım, değil mi?
bu eksikliği mi aramaya döndüm bu eve?
bu yaştan sonra? bulsan ne çıkar? bulsan da
artık neye yarar?
neyi doldurursun? hangi boşluğu?
boşluklardan hangisini?
hangi bir boşluğunu delik deşik yaşamının?

Ferid Edgü
Kanca 

 

   Bu şiiri defalarca okumama rağmen her seferinde farklı hissettirir...

[kübra]

Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim" dedi:
"Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda."

-Oğuz Atay, Tutunamayanlar-

[Bulutsuzluk]

Bir umuttur mesela, vakti geldiğinde o çınar ağacının yanına defnedilme beklentisi. Yine de bu beklenti, anaç topraklarda çamura bulanmış iskarpinlerin bıraktığı ayak izinin kime ait olduğunun hatırlanması ile başlar. Bu başlangıç bir başka başlangıcı doğurur ki, bir kereye mahsus şahit olduğuna dair tutanakta imzan olması şartı. İşte bu şart ise başka bir başlangıca doğru seni sürükler. Yorulduk biz bu işten, bir türlü kendimizi ikna edemedik ne yazık ki.. Olric ise, Tutunamayanlardan sonra belki bizim kadar yorulmadı.

 

Öpüyorum gözlerinden çocuk.   

[kübra]

Acaba ağaçtan, ottan ya da uçamayan böceklerden filan bir yerden sevmeye başlamış mıydım? Bir yerden sevmeye devam edebilir miydim? Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. Ya hiç sevmemişsem bugüne kadar? Bir kitaba yeniden başlamak gibi, sevmeye yeniden başlamak pek kolay sayılmazdı herhalde.
Oğuz Atay, Korkuyu Beklerken

[Bulutsuzluk]

"Anlamasan da olur. Kimse anlamasa da olur. Gerçek hürriyet budur. Ben anlıyorum. Anlatamasam da olur." 
Oğuz Atay

[kübra]

Bugünlerin bir manası olmalı.

[kübra]

Hayat devam edemiyor.

[kübra]

Sevgili bulutsuzluk nerede????