0
Sınıfın birincisiydim, ikincisi de malum Salim Abicim okul bitti kaldık yaz sınavına. Okuldan çıktık, servise gittik. Herkes karnem şöyle karnem böyle diyo, birbirine hava atıyo. Bi Allah'ın kulu da demiyo ki; "arkadaş zayıfı olan vardır,hava atmayalım" Servis eve yaklaştıkça ben yusuf yusuf. Evde baba bekliyo, ne almışsın ne yapmışsın sorguya çekilicez. Neyse servisten indik, Ecevit abimde yanımda ama o Kuran kursundan geliyo, ortaokul felan okutmadı baba. İçten içe gülüyo tabii, Ali zıçtın olm dayağı yicen babadan diye de söyleniyo. Efendim eve girdik, anne kapıda , baba da içerde. Annem bi göz işareti "nasıl karne " der gibisinden. ben tabii kötü bi kafa sallaması sağa sola doğru. İçeri girdik, baba bakıyo gözümün içine "getir bakalım oğlum karneni" deyiverdi. Ben karneyi kapalı şekilde verdim , karneye bakmadan "kaç tane zayıfın var oğlum ?". Ben ses çıkarmıyom ama suratımdan anlaşılıyo çok zayıf olduğu. Babam karneyi açtı , 1 - 1 - 1 - 2 diye devam ederken döndü suratıma ; " elalemin çocukları adam olur, siz git be git eşşek oluyosunuz it oğlu itler" dedi. 
Ben napayım hala ayakta öyle suskun, surat kızarmış şekilde bekliyorum. Kalktı ayağa bir tane vurdu ki ben neredeyse yıkılıcam yere, "yok hanım yok, bizim çocuklar adam olmaz" deyip çıktı odadan.Ne zaman karne lafı duysam "anam diyom, yine bir yerlerde birileri dayak yiyecek."
shy'a özendim
