0
İnsanlarda, kendi ahlâk anlayışının dışında kalanlara bir dışlama, yargılama ve küçümseme duygusu hakimdir… Hele de bu davranışlar toplumda kurallaşmış, benimsenmiş gelenek ve görenek halini almışsa, doğrularımızı anlatıp kendimizi ifade etmemiz çok daha güçleşecek demektir.
İnsanın fıtratında, ilahi nizamın kaçınılmaz değişmezleri vardır… Onları içine sindiremeyenlerin dışlayışı gerçeklerden ürküntü duyuşları, nefislerine zor gelen kuralları hayatın dışına itip onları yok sayarak, gönüllerince arzuların akışını sürdürüp, hayatlarına yön vermeye kalkışanların, sadece bilmediklerine duydukları tepkilerdir.
Bunu bir münevverlik kalıbı içerisinde, çağın gereksinimi olarak sunuşları ham fikirli oluşlarının bir belgesidir.
İdeal, kararan bahtımızın katı duvarları arkasında bekleyen, ufkumuzu ağartacak olan aydınlıklar… Ona ulaşabilmenin tek vasfı meyus olmamak…
Sadece kendi doğrularımızın, arzu ve temayüllerinin tozlu yollarında, kendi ayak seslerini dinleyerek yürürken ardında izler bıraktığında kendini inandırışın, kafanda oluşturduğun dünyaya alternatif tanımadığın içindir.
Evreni peşine takma hayallerinin, etrafında takma hayallerin, etrafında göz kırpan gerçeklere aldırış etmeyişin, tozpembe arzularına kavuşmak adına, düşüncendeki yeknesaklığa bakmayışından kaynaklanan avuntuların…
Toplumlara saçtığını sandığın ışıkların, kâinat azamet ve nihayetsiz ihtişam genişliği veren kıvılcımlar olduğunu sanışın…
Bir gün pişmanlıklarının azabını çekerken "Maziyi tahrif eden hafızama küskünüm" dememek için, yaşamanın yollarını araştırmalısın.
Hatıralarının sindiği yapraklar, ömrün takviminden birer birer yırtılan, acımasız fırtınaların önlerine katılıp gitmiş… Geçmişi aynı nitelikteki acılarınla, çilelerinle, sevinç ve hazanlarınla seyretmek istiyorsan, görüntü pusulu ve bozuk deneyi istiyorsan, istikrar ve sabır,plan ve projelerin olmalı….
Gönül iklimlerini yaşamaya yöneldiğinde, dikenlerin arasından gül toplayacaksın, ellerin dikene dokunduğunda bütün bedenin acı duyacak… Gül, dikenlerin arasından sıyrılıp yükselen bir zirvedir. Ona sahip olmak istiyorsan yapraklarına duygularını işleyeceksin, fakat dokusunu asla bozmayacaksın.
Dolaşım, duygularda damıtılır, saflaştıkça ulvileşir, olgunlaşır ve kemal-i aşka bağlar kalbi… İnsan, işte o basamakta sahteden gerçeğe intikal eder ve gerçek aşkı tanır.
Ahmet Günbay Yıldız
Hayata Dair Notlar (s. 95-96)
