bu konuya 27 yanıt verildi

[_RomantizmA_]

"Yaşamak için kendime bir dünya inşa etmek zorundaydım.Anlıyorum ki zalim ve kıyıcı bir gerçeklikten kurtulmanın tek çaresi ,reel dünyadan kitapların dünyasına sığınmak..."
Cemil Meriç

[_RomantizmA_]

"Evladım bu ülkede sağcı , solcu ; ilerici , gerici yoktur... Namuslular ve namussuzlar vardır... Siz namuslulardan olunuz... Göreceksiniz, çok kalabalık olacaksınız..."

Cemil Meriç

Ülkem için İnanılmaz bir değer Cemil Meriç; bulunmaz nimet...

[dokuzharf]

Yazar ve mütercim. 12 Aralık 1916'da Hatay Reyhanlı'da doğdu. Ailesi Balkan Savaşı sırasında Yunanistan'dan göçmüştü. Fransız idaresindeki Hatay'da Fransız eğitim sistemi uygulayan Antakya Sultanisi'nde okudu. Bir süre ilkokul öğretmenliği ve nahiye müdürlüğü, Tercüme kaleminde reis muavinliği yaptı.



1940'da İstanbul Üniversitesi'ne girip Fransız Dili ve Edebiyatı öğrenimi gördü. 1941'den başlayarak İnsan, Yücel, Gün, Ayin Bibliyografyası dergilerinde yazmaya başladı. 1942 ve 45 yılları arasında Elazığ lisesinde, 1952 ve 54 yılları arasında ise İstanbul`da Fransızca öğretmeni olarak çalıştı. Daha sonra İstanbul üniversitesi Edebiyat fakültesinde yabancı diller okutmanlığı görevinde bulundu, Sosyoloji bölümünde dersler verdi. Mükemmel düzeyde Fransızca okuyup yazan Meriç, İngilizceyi anlıyor, Arapçayı, kendi ifadesiyle, 'söküyor'du.

1955'de gözlerindeki miyobunun artması sonucu görmez oldu, ama olağan üstü çalışma ve üretme temposu düşmedi. Talebelerinin yardımıyla çalışmalarını ölümüne kadar sürdürdü. 1974 yılında İstanbul üniversitesinden emekli oldu ve yıllarının birikimini ardarda kitaplaştırmaya girişti. 1984'te, önce beyin kanaması, ardından felç geçirdi, 13 Haziran 1987'de vefat etti.

Cemil Meriç`in ilk yazısı Hatay`da Yeni Gün Gazetesi`nde çıktı (1928). Sonra Yirminci Asır, Yeni İnsan, Türk Edebiyatı, Yeni Devir, Pınar, Doğuş ve Edebiyat dergilerinde yazılar yazdı. Hisar dergisinde 'Fildisi Kuleden' başlığıyla sürekli denemeler yazdı. Meriç, gençlik yıllarında Fransızcadan tercümeye başladı. Hanore de Balzac ve Victor Hugo`dan yaptığı tercümelerle kuvvetli bir mütercim olduğunu gösterdi. Bati medeniyetinin temelini araştırdı. Dil meseleleri üzerinde önemle durdu. Dilin, bir milletin özü olduğunu savundu ve sansüre, anarşik edebiyata şiddetle çattı.

-----

"Düşünce adamı bir zümrenin emir kulu değildir. Hiçbir merkezden talimat almaz. Bir partiye bağlı olmayabilir. Ama tarihe angajedir. Yani vatandaş olarak vazifeleri vardır: belli savaşları kabul etmesi, belli tehlikeleri göze alması lazımdır. Bir devrin şuuru olmak zorundadır o. Başlıca vazifesi: bütün hakikatleri yoklamak, bütün yalanların maskesini yırtmak, kalabalığa doğruyu göstermek. Bazen yangın kulesindeki nöbetçi olacaktır, bazen engine açılan geminin kılavuzu. Sokakta insanlar boğazlanırken, düşüncenin asaletine sığınarak elini kolunu bağlamak, düşünceye ihanettir."
Cemil Meriç

"pamuk ipliğinden biraz daha sağlam tek bağ: düşünce birliği.oda rüzgarın her an tehdit ettiği bir kandil. Düşünce birliği, düşünen insanlar arasında olur."
Cemil Meriç

Ne garip bir oyuncak şu insan.yürür,konuşur ve acı çeker .70 kilodur.kendisine ve çevresine ait hiçbirşey bilmez.bir nevi ıstırap makinası.iplerini başkaları çeker.hantal ve şapşal bir robot.neye sevinir bilinmez.sınırsız olan yalnız hayalleri ve acı kabiliyeti.etten bir kafes,ve aciz içinde çırpınan bir ruh.vücut araba,akıl arabacı.ama gözleri bağlı arbacının.arabaya hükmeden atlar
Cemil Meriç


Eserleri

İlk telif eseri Balzac üzerine küçük bir incelemeydi. Hint Edebiyâtı(daha sonra "Bir Dünyanın Eşiğinde" başlığıyla iki kez daha basıldı), Saint Simon- Ilk Sosyolog, Ilk Sosyalist-, Bir Dünyânın Eşiğinde, Bu Ülke, Mağaradakiler, Bir Fâciânın Hikâyesi, Işık Doğudan Gelir ve Kültürden İrfana başlıca eserleridir. Bu Ülke (1974, 5 baskı), Umrandan Uygarlığa (1974, 2 baskı), Mağaradakiler (1978, 2 baskı), Kırk Ambar (1980), Bir Facianın Hikâyesi (1981), Işık Doğudan Gelir (1984), Kültürden İrfana (1985). Balzac'tan yaptığı çevirilerin ilki 1943´te yayımlandı. Fransız edebiyatından yaptığı çevirilerin yanı sıra, Uriel Heyd'in Ziya Gökalp, Türk Milliyetçiliğinin Temelleri (1980), Thornton Wilder'in Köprüden Düsenler (1981) ve Maxime Rodinson'un Bati'yi Büyüleyen İslâm (1983) adlı eserlerini de Türkçe'ye kazandırdı. İletisim Yayınları Cemil Meriç'in 'Bütün Eserleri'ni toplu halde basarken, daha önce yayımlanmamış üç kitabını daha yayımlandı: Jurnal 1 (1992), Jurnal 2 (1993), Sosyoloji Notları ve Konferanslar (1993). 'Bütün Eserleri' dizisinden 'gözden geçirilmiş yeni baskı'sı yapılan kitaplar ise şunlardır: Bu Ülke (1983), Bir Dünyanın Eşiğinde (1994), Saint-Simon, İlk Sosyolog İlk Sosyalist (1995), Ümrandan Uygarlığa (1996), Mağaradakiler (1997), Kırk Ambar - Cilt 1 - Rümuz-ül Edeb (1998).



Aldığı ödüller: Umrandan Uygarlığa (1974), Kırk Ambar (1983) isimli eserleriyle iki defâ Türkiye Millî Kültür Vakfı ödülünü kazandı. Kırk Ambar adlı eseriyle "Türkiye Millî Kültür Vakfı" ödülü, Ankara Yazarlar Birliği Derneği'nin"Yılın Yazarı", Kayseri Sanatçılar Derneği'nce, "İnceleme", Kültürden İrfana adlı eseriyle, Türkiye Yazarlar Birliği "Yılın Fikir Eserleri" ödüllerini aldı...

Basılmayan Eserleri

Bir Facianın Hikayesi
Altın Gözlü Kız, (Çev.) İST. 1943. Kenan Mat. 184 s.
Balzac, Honore de. Otuzundaki Kadın, Çev.
Balzac, Honore de. Onüçlerin Romanı, Çev.
Balzac, Honore de. Kibar Fahişelerin İhtişam ve Sefaleti. Çev.
Hugo, Victor. (1802-1885), Hernani, Çev.
Vilder, Thornton (Niven, 1897-1973), Köprüden Düşenler, Çev.
Rodinson, Maxime, Batıyı Büyüleyen İslam, Çev.
Sosyalizm ve Sosyoloji Tarihinde Pierre Joseph Proudhon (1809-1865)
Dillerin Yapısı ve Gelişmesi, (Hazırlayanlar, Cemil Meriç- Berke Vardar)







_RomantizmA_'nın bu mesajına ithafen..

[WaLe]

Türkiye'nin Ruhu - Cemil Meric Belgeseli.

[_RomantizmA_]

O belgeseli 12 bölüm olarak izledim... mükemmeldi...

Bu Işık gençliğe mutlaka anlatılmalı... gençlik bu zenginlikle yetiştirilmeli... Bu ülkede o kadar sosyoloji bölümü var bu insanın, bu cevherin anlatılmaması, araştırılmaması ayrı bir karanlık bu ülke için...

Hani bazen diyoruz ya... Sil baştan düzenleyip, karanlıklarımızdan sıyrılarak koyulmak lazım ülke olarak,işte o sil baştan bölümünün başı ve yapılması gerekenlerdir CEMİL MERİÇ bu ülke için...


Hayatını hep bildiği fikirlerle, belki bazen karanlığa haykıran, bazen duyulmadan yanlıştasınız diye geçiren bu aydın... Ve haykırıyordu:
-'' Objektiflik namussuzluktur... Ben tarafım ; hakikatin tarafıyım...''
Hep taraftı, namustan taraf... ne ağ anladı ne sol onu, ne zaman şıkışsalar kullanılan oldu cemil Meriç... anlaşılma zamanıdır umarım...

Çocuklarımız bilmiyor... İsmail YK'ları verdiğimiz bu gençlik kendi değerini bilmiyor... Ki orta yaş bildiğini sanıyor... Şirinlik olsun diye onun bunun çakma değerini ders olarak okutan üniversitelerimiz, CEMİL MERİÇ diye bir ışığa karşı gözlerini kapatıyor, okullar aynı, halk aynı...


Harabe.net üyesi ve Wale teşekkürler sonsuz...

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 23.12.2009 - 23:31

[_RomantizmA_]

4buçuk dakikasını izlensin yeter... Hepsi o... Mükemmel ötesiydi...

Bunu anlamaalarda öğrencilerie izleteceğim... Bu ülke Kur'andan sonra başucu kitabımız olmalı; bu ülkenin her bireyi anladığında o kitabı dünyaya yeniden adalet sağlayıcı olacak olan bizleriz...


Ne mutlu Cemil Meriç benim ülkemin ışığı, bu ışık benim ülkemde parlamış...

Dedimya uyanma vakti geçiyor... ve dediği gibi... "İnsan en değersiz şeyini kaybettiğinde şeyşeyini kaybettiğini anlar"... Yeniden ruhumuzu kazanmak dileğiyle... Anlamak dileğiyle...

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 24.12.2009 - 00:50

[_RomantizmA_]

burayı
Burayı okuyun...

26. 27. dakikalar... Mükemmel...

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 23.12.2009 - 23:46

[WaLe]

"Bu ülke" bizi bize tanıtır. Gözlerinizi açar. Vicdanınızı yaralar, Aslında hafızası silinmiş şuursuz bir kof olduğumuzu tokat gibi yüzümüze çarpar.

Okumak cesaret ister baştan söyleyim.

Bu mesaj WaLe tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 24.12.2009 - 00:19

[_RomantizmA_]

Obskurantizm (Bilmesinlercilik): Bilgi, muğlaklaştırılır, müphemleştirilir, üstü örtülür ki ona sahip olanlarla bil(e)meyenler arasında bir hiyerarşi oluşsun ve bilenler tarafından dilediğince kullanılabilsin.

[_RomantizmA_]

"Denize atılan bir şişe her kitap. Asırlar, kumsalda oynayan çocuk. İçine gönlünü boşalttığın şişeyi belki açarlar, belki açmazlar."

Cemil MERİÇ

[_RomantizmA_]

"Pamuk ipliğinden biraz daha sağlam tek bağ: düşünce birliği. O da rüzgarın her an tehdit ettiği bir kandil. Düşünce birliği, düşünen insanlar arasında olur.
-İnsanların kaçta kaçı düşünür?”


Cemil Meriç (Bu Ülke, s. 54)

[_RomantizmA_]

"Kıt' aları ipek bir kumaş gibi keser biçerdik.Kelleler damlardı kılıcımızdan. Bir biz vardık cihanda, bir de küffar ...

Zafer sabahlarını kovalayan bozgun akşamları. İhtiyar dev, mazideki ihtişamından utanır oldu. Sonra utanç, unutkanlığa bıraktı yerini, "Ben Avrupalıyım" demeğe başladı, "Asya bir cüzzamlılar diyarıdır." Avrupalı dostları, acıyarak baktılar ihtiyara, ve kulağına:-"Hayır delikanlı", diye fısıldadılar, "sen bir az-gelişmişsin." Ve Hıristiyan Batı'nın göğsümüze iliştirdiği bu idam yaftasını bir "nişân-ı zîşân " gibi gururla benimsedi aydınlarımız."

Cemil meriç

[_RomantizmA_]

"İnsanlar görüyorum., yangından kaçar gibi kaçıyorlar vazifeden. Önlerinde uçurum. Bir uçurum ki memleketimin insanları ile dolu., bir uçurum ki uçsuz bucaksız..

Belki biz de koşuyorduk uçuruma. Belki eteklerimiz bir dikene takıldı, belki biz de uçurumdayız. Ama bu uçurum da kat kat.. Yüz yıllardan beri kâbusa, geceye ve lağıma akan bir ırmak gibi insanlar dökülmüş bu uçuruma. İnsanlar ve İnsanlık. İnsanlık sarhoş, İnsanlık büyülenmiş, İnsanlık kör; görmüyor uçurumu, görmüyor.

Bu kozmik hâileyi ibret aynasından seyredemezsin. Devran çoktan parçaladı aynanı. Sen de kafilenin içindesin. Sen kafanla, sen etinle, rüyalarınla, sen "posterite"nle içindesin. Bu ateşten çemberi aşamıyorsun. "

Cemil Meriç


Aynaya bakın! Kendimize, bu deha bizden çıktı bizi anlatıyor... Rahmet olsun...

[_RomantizmA_]

"Ne garip bir oyuncak şu insan!

Yürür, konuşur ve acı çeker.. 70 kilodur. Kendisine ve çevresine ait hiçbir şey bilmez. Bir nevi ıstırap makinesi İplerini başkaları çeker. Hantal ve şapşal bir robot.

Neye sevinir bilinmez. Sınırsız olan hayalleri ve acı kabiliyeti. Etten bir kafes ve aciz içinde kıvranan bir ruh. Vücut araba, akıl arabacı. Ama gözleri bağlı arabacının, arabaya hükmeden atlar...

Buda haklı: Varolmak için yok olmak lazım, parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin. Bütün musiki, bütün şiir, bütün aşk, bu bir çuval kemik, bu asi ten, bu aptalca endişeler ne olacak? Ne olacağını bilen var mı? Kader hep oynayamayacağı roller yükler insana ve ıslıklar.

Alkışlar sahtekarların..."


Cemil Meriç

Bu mesaj _RomantizmA_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 24.04.2010 - 22:35

[_RomantizmA_]

"İnsan şehriyle biner trene; şehri, yani zaafları, alışkanlıkları, zilletleriyle.
Her kitapta kendimizi okuruz. Kendimizle yatarız her kadında. Kitaplar, kadınlar, şehirler, metruk kervansaraylar gibi boş. Onları dolduran senin kafan, senin gönlün.."

Cemil Meriç

[_RomantizmA_]

"Tanrı, yıldızlarla oynayan bir çocuk.

Senin yıldızların kelimeler, söyle raksetsinler, alev saçlarıyla sonsuz bahçesinde hayallerinin.

Kelime ormanda uyuyan dilber, sair uzaklardan gelen şehzade.

Öyle seveceksin ki kelimeleri sana yetecekler.

Yıldızlar Tanrı’ya yetmiş mi?

Kelimeler benim sudaki gölgem, okşayamam onları, öpemem. Bir davet olarak güzel kelime ve dualarda muhterem. Gönülden gönüle köprü, asırdan asıra merdiven.

Kelime, kendimi seyrettiğim dere. Kelime sonsuz, kelime adem."

Bu Ülke-Cemil Meriç

[_RomantizmA_]

"Akıl susmuş ve mefhumlar cehennem! Bir raks içinde tepinip duruyor. Sloganlar yönetiyor insanları. İdeolojiler yol gösteren birer harita değil, idrâke giydirilen deli gömlekleri. Aydın dilini yutmuş; namlular konuşuyor. Bir kıyametin arifesinde miyiz acaba? Dünyayı Şeytan mı yönetiyor? Düzeni büyücüler mi bozdu? Bu kördüğümü çözecek İskender nerede? "

Cemil Meriç



//Yönetime giden not: Ben şurayı Cemil Meriç fan gibi kullanmaya başlamıştım farkettim, artık burada paylaşırım... Ordaki Cemil Meriç alıntılarını da bu başlığa taşıyabilir miyiz?

[Poseidon]

"Bu ülke" bizi bize tanıtır. Gözlerinizi açar. Vicdanınızı yaralar, Aslında hafızası silinmiş şuursuz bir kof olduğumuzu tokat gibi yüzümüze çarpar.

Okumak cesaret ister baştan söyleyim.

Abi sana bir şey sorucam; Üstad Osmanlı için neder...? Osmanlı onun için ne ifade eder bir bilgin var mı...?


Hazır yazmışken bende bir kaç şey karalayım.... Üstad der ki ''İbn Haldun o semasında tek yıldız''.. Cemil Meriç okuyun okutun...

Ancak İbn Haldun'un Mukaddime adlı eserini alın ve bunu hıfz edin... ( Biliyorum okumayacaksınız ama) Cümle Cümle bu adamı yaşayın... O zaman Cemil Meriç'i daha iyi anlarsınız...

İbn Haldun kim mi...? O kadar da hazıra konmak yok açın bakın kimmiş...?

[_RomantizmA_]

""Konya yolculuklarımda ilk defa olarak başkası ile temas ettim. Başkası, yani, kendi insanim. Kaderin karşıma çıkardığı genç üniversiteli "sen bizden değilsin" dedi. "Sen bizden değilsin"! Evet, ben onlardan değilim. Ama onlar kimdi? Uçurumun kenarında uyanıyordum. Demek boşuna çile çekmiş, boşuna yorulmuştum. Bu hüküm hakikatin ta kendisi idi. Tanzimattan bu yana Türk aydınının alın yazısı iki kelimede düğümleniyordu: aldanmak ve aldatmak. Senaryoyu başkaları hazırlamıştı. Biz sadece birer oyuncuyduk. Nesiller bir ütopyanın kurbanı olmuşlardı. Ama bu ütopya sonuna kadar yaşanmadıkça, gerçeği görebilir miydik? Kalabalık, kayaya yapışan bir midye şuursuzluğu ile geleneklerine sarılmış, cebin ve uyuşuk. Arada bir uyanır gibi oluyor. Sonra tekrar dalıyor derin uykusuna. Avrupa'yı tanımamak, gaflet. Avrupa'yı tanıyan, ülkesinden kopuyor. Bu lanet çemberinden nasıl kurtulacağız? Gerçeği görmek hatayı sonuna kadar yaşamakla mümkün. Yığın Avrupalılaşırken, aydınlar Türkleşmeli. Ve çalışmağa başladım. Spinoza kırk dört yaşında ölmüş. Nietzsche kırk dört yaşında delirmiş. Ben yolumu kırk dört yaşından sonra buldum. "


"Hafızasını kaybeden bu zavallı nesilleri biz mahvettik, bu cinayet hepimizin eseri, hepimizin yanı aydınların. "


"Kimi başında taçla doğar, kimi elinde kılıçla.. Ben kalemle doğmuşum. İnsanlar kıyıcıydılar, kitaplara kaçtım. Kelimelerle munisleştirmek istedim düşman bir dünyayı. Şiirle başladım edebiyata, cıvıldayan bir kuş kadar rahattım yazarken, kulaklarımda bir ses uğulduyordu, etrafımdakilerin duymadığı bir ses. Ve defterler kendiliğinden doluyordu. Sonra ilmin, ilhamı dizginleyen sert disiplini.. histen ve hissiden utanış. Nazımdan nesre, öznelden nesnele adayış. "



Cemil Meriç

[_RomantizmA_]

"Sol, geniş kalabalıkların refahını, ışığa kavuşturulmasını, fizik ve moral kalkınmasını ister. Sabırsızdır, gençtir. Zafer uğrunda birçok fedakarlıkları göze alır. Tecrübesizdir. Devrimin ve büyük reformların bütün haksızlıklara son vereceğine inanır. Sağ, sayıya değil değere önem verir. Daha önce kazanılmış hakların devamını ister. Kalabalıkları yok sayar, vesayet bulundurulmalarına taraftardır. Yerleşmiş kuvvetlerle oynanmasına razı olmaz, karamsardır. Devrimlerin faydadan çok zarar getireceğine inanırlar. İnsan, bazı bahislerde sağdır, bazılarında sol. Bu itibarla bu kelimeleri aşmak lazım."


Cemil Meriç