bu konuya 530 yanıt verildi

[Bulutsuzluk]

Eyvallah dokuzum,en güzelidir harflerim. Göz görmek istesin yeter ki,kapandığında da amacına ulaşır elbet.

Göz yaşına karışma hususunda emekleme safhasını geçtiğimi düşünüyorum da,henüz yakalamak için gözyaşını daha çok pişmem gerekir.

28'inden 29'una doğru hızla seyrelmekteyim. Kendime yeni adetler buldum. Word'e biriktirdiğim kelimelerimin sayısı yaş 35'e varmadan bitecek gibi ;=)

Kısa zamanlı sessizliğimin verdiği rahatsızlığımdan dolayı özür dilerim.
Saygılar özümüzdeki yabancılara.

[DaaAnnK]

Söylenmesi gereken pek çok sözden ziyade tercihim sessiz kalmaktan yana sevgili günsüz. Bir pasif direniş bendeki kime ve neye olduğunu bile bilmememe rağmen. Kelimelerin kifayetsizliği demiş ya şair tıpkı onun gibi bir serzeniş bu. Zaman hızla akıp gidiyor saatin kum taneciklerini durdurmak namümkün.Seyretmektense tanecikleri ,onlardan biri olmak neden zor akıp gitmek birbirimizin üzerinden.Kah altta kalmak kah üste çıkıp kaymak dostların yüreğinden. Bu kadar zor olmasa gereken empati kurmak, bu kadar zor olmasa gerek bir tanecik olmak.

[Bulutsuzluk]

Açıklaması vardır bu susmaların,sonrası dalmaların,gitip-gelmelerin. Açıklaması yoktur ifadelerin,sebebsiz gülmelerin,saça düşen kırların.

Açıklayanı vardır elbet,sabah yelinin,öğleye doğru yerini beğenmeyip ensemizi yakan güneşin,gece sesini bozan köpek ulumalarının.

Açıklanmaya değer namzet doğruların peşinde koşan bizlerin,ömrüne karşılık gizli gerçeğin içindesin ne yazık ki sevgili günsüz.

Dostlara selam olsun. Göz yaşınız, gözyaşımdır bilesiniz.

[dramaqueen]

Yalnız 4 tarafı değil,tabanı ve tavanı da duvarlarla örtülmüş bir odada kaçıyorduk,kendimizden..Toprağı öpülesi kadar sevilen hayalet adam,keşfedilesi bu yürekten geçememişti,duvarlardan geçebildiği gibi...sigaramı yakar,beni yıkar,zehrini içime akıtırdı..Ve gitti...Hiç dönmemecesine,saydamlığını yitirerek gitti..gözyaşlarını,gözyaşlarıma akıtarak,bilinen zamanda bilinmeyen nedenlerle,gitti..Ve ben bittim..ve ben bittim dedim ama yanıldım...Mutlu yanılgılarım ve ben artık bir aradayız...aaa tabiki bir de sen sevgili günsüz..

[TekTabanca]

Her Gidiş Bir Başlangıç



Her adımım bir gidiş,
Geriye dönüşüm, başlangıç oluyor.
Bir yanım aşkla yanıyor Tanrı'ma, bir yanım hala sana!
Umutlarım asırlarca uzak, hayalim ürkek aklıma.
Susuşlar güzeldir çoğu zaman,
Keşke bende susabilseydim bu aşka.
Ben, yeni tanıştım günahlarımla,
Alışamadım henüz daha.
Alışamadım bir de yalanlara.
İçimdeki fırtınanın şiddetini hiç soma!
Her adımım bir bitiş,
Geriye dönüşüm, başlangıç oluyor sevdana...
Ahh bu yüreğim, hep savaştı aklımla.
Anlatamadım içmi dışıma!
Yalnızlığımdan çıkan kalabalığıma karıştı hayallerim.
İhtiyarlamış gözlerim yazılanlara,
Bir kurşun sıkamadım alnımın yazısına!
Bir kalem tutuşturdular elime,
Silgim bitti, kalem hala elimde...
Olmayan varlığına bağlandım aşktan da öte!
Sevdanın her rengini yandım.
Şimdi, izbe odalara kapattım beni,
Ne haber bülteni, dünyada olan biten.
Ne gazete yazıları, ne Tv de ağlaşan kadınlar,
Ne televole malzemesi kağıttan bebekler var!
Bir acı var içimde yakıp kavuran!
Çığlıkları var çocukların öksüzlüğünden
Yaşam pimi çekilmiş bomba gibi duruyor sesimde,
Sussam sesime,konuşsam benime yazık.
Ah diyorum ah, ihtiyarlamış gençliğim,
Kurulan barıkatları yıkamasam da,
Teslimiyeti acizlik, gururu zafer saymadım.

Hafize Hanaylı

[Complexİvy]

Umudum Var...
Birsen Ateş

Fırtınalar karanlık geceleri sever,
Benim sevdiğim gibi...
Bazen karanlık gecenin ışığı,
Bazen de en sıcak yanıydı,
Onunla yaşanacak hayatın
mutluluğu...

Her gece dağılırım koca şehire,
Bir çok bedende yaşarım,
Hüzünleri hissederek,
Yalnızlığım...
Yolunu kaybetmiş güvercin gibi,
Kalabalık içinde kaybolan
çocuk benim...
Ama hala umutluyum,
her gecenin sabahı var....

[Bulutsuzluk]

Kendime bugün,Necip Fazıl'ın şiiriyle izin verdim. Bir anda masmavi damarlarımdan akıp giden kanın rengiyle;

"Yeryüzünde yalnız benim serseri
Yeryüzünde yalnız ben derbederim." sözüne bağlı kalarak. Bedenimi, kah anamın şevkatli kucağına atarak çocukluğumu, kah yüzümde ilk beliren sakalın tanesiyle hava attığım erkeksi olgunluga taşımaya çalıştım. Böylesi düşüncelere aşermeye meyilli biri olarak ne çocuk olabildim. Ne de erkek olmanın verdiği olgunluğu görebildim aynada.

Karar vermek için bir süre beklemem gerekiyordu. O zamanın gelip,benden öteye geçtiğinin farkında olmadan kendime kızdım. Ne zaman sabretmeye güdülensem,içimdeki şeytan oyun bozanlığa itiyor beni.

"Herkesin dünyada varsa bir yeri
Ben de bütün dünya benimdir derim." sözüyle korku içinde kesilen ağaçların ateşe atılmasıyla,üstünde bir iş görmenin zevkini yaşayan bir elin içinde ki hareketin aynı şey olmadığını anlamam da zor olmadı. Döndükçe,dönmüyorduk aslında. Bu dünya kimsenin değil.

" Yıllarca gezdirdim hoyrat başımı.
Aradım bir ömür arkadaşımı." gülmek için bir bahanem de var artık. Öyle ya ne ümitle takvim sayfalarını kopartırdık oysa. Ulaşılacak menzile sağduyu gerekiyordu yetinmek için. En iyi arkadaşımın kendim olduğunu bilmem için kaç kere yanılmam gerekiyordu. Aramaktan vazgeçtim.

" Ölsem yok dikecek mezar taşımı.
Halime ben bile isyan ederim. " çile çekmek için güzel bir gün diye kendimi azat etmişken,tek tesellimin bu şiirle son bulmasından korkmaya başlamıştım ki;

"Gönlüm ne dertlidir,ne de bahtiyar.
Ne kendisine yar,ne kimseye yar." derdime derman bulmak için kök salmam gerekiyordu. Ve belalı başımın çaresizliğiyle,baş ucumda biten bir başka kökden medet ummaya başlamıştım. Son senfoni; henüz başlamamıştı oysa,henüz yeni alışırken hayata.

" Bir rüya uğruna ben diyar,diyar.
Gölgemin peşinden yürür giderim." kendime iyi bakmam gerekiyordu,rahat nefes alabilmem için. Eskimeye yüz tutmuş acıların peşinde koşan aceleci bir telaştan başka,geriye buğulu gözlerde yitirilen ve kırık lambalarıyla etrafında üşüşen sineklerin yola bıraktığı iz kalıyordu. Oysa,her gece bunun kendi gölgem olduğuna da inanmaya başlamıştım.


Tekrar başa dönecek olursak,zaman hiç de adil değil. İznim bitti,kahretsin.

Hiçbirşey adına söylenilmiş herşeydir kelimeler. Buradaki miş'li geçmiş zaman şimdiden de geçmiş olacak sevgili günsüz.

Eyvallah.

[TekTabanca]

Bekir Coskun'dan KADINLAR gittiklerinde arkalarında daha büyük boşluklar bırakırlar. Onlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde "yetim-öksüz" kalan çok olur: Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler, özenle saklanmış küçülmüş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler... Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar. Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların. Sık sık boynunu büker "sarıkız". O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz, değerini kimse anlayamaz krom hac tasının. Balkon artık sessizdir, koridor kimsesiz. Hep böyle olur; bir kadın gittiğinde; övgüler, uyarılar, yakınmalar, dualar yetim kalır. Kapı eşiğindeki "Dikkat et..." duyulmaz, annesi gitmiştir "geç kalma"nın. Kadınlar, arkalarında büyük boşluklar bırakarak giderler. Bir kadın gittiğinde pek çok kişi gitmiştir aslında. Ve bir kadın gittiğinde pek çok "yetim" bırakmıştır arkasında. Bir kadın gittiğinde... Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında; bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci... Bir anne gider... Bir dost... Bir arkadaş... Bir sevgili... Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde. ama bir kadın kolay kolay gitmez,yuvasını dağıtmaz,sevgilisini terk etmezz,,,bunu ona yaptıran erkeklerdir,,onu terk etme noktasına getiren...

[Bulutsuzluk]

Zamansız acıların,yerli-yersiz dalmaların,gidip-gelmelerin,her sıkıştığında taşlara vurduğun bedenin ile zifiri karanlık da yuvası bozulmuş bir kuşun intikamını güdersin insanlara.

Acıtmıyor insanlara vurduğun her gaga vuruşun.
Acıtmıyor duyarsızlıklar dehlizindeki ayak diremelerin.

Sevgili günsüz, biz insanlardan kalan son armagandır bozulan yuvan.

[Bulutsuzluk]

Elini çek üstümden yarım kalmışlığım,
Seni bir yerden tanıyor gözlerim.
Titrek ellerin,kısık gözlerin,
Anlamsız terk edişin,
Sonunda kendine benzettin beni.

İnadına laf olsun sevgili günsüz.

[TekTabanca]

HERKES HAKETTIGI GIBI YASIYOR!!!!!. VE SEN.... HALA ICIMDESIN..KALBIMIN DERINLIKLERINDE OYLE YER EDINMIŞSIN KI KENDINE...TÜM KAPILARIM SANA ACILIYOR VE TÜM KAÇIŞLARIM YINE SANA.....NE KADAR UZAKSAM O KADAR YAKINIM VE BILIYORMUSUN SENI HALA DELICESINE SEVIYORUM....BELKI UMRUNDA DEGIL AMA YINEDE SEVIYORUMM......

[Bulutsuzluk]

Sana dair kendi adıma lehte kararlar vermeme rağmen, yetindiğimden fazla yetmeler arasında boğuluyorum. Ve yetim kalıyor bedenim. Sonucuyla birikte derinliğine indiğimde verdiğim kararların günahını çektiğini anlıyorum.
Herkesin hakettiği gibi yaşadığı yürekler acısı kararlarda,zamansız bir acı dank eder beynimde. Yine sana bulanırım.

[Bulutsuzluk]

Hep aynı şarkıda bulurum seni.
Beynindeki orospunun ziyankarlığı,
Ne zaman kendine dönse.
Hep aynı şarkıda kaybederim.

[Bulutsuzluk]

Ne zaman galaksi ışıklarının,inatla yüzüme yansıması ve üstüme basar gibi ışıklarıyla belirttiğini düşünsem üstümde. Sokak boyu adımladığım yolların izinde terkedilmiş hissi uyanır cismimde. Bu hayalden kurtulmak umuduyla,elimden geldiğince mum ışığıyla aydınlatırken evimi,anımsatması bile yetiyor ışığın kahrolası aynadaki beni. Ve kör bir aynada kendime baktıkça,aklıma hep yitirdiklerim geliyor.


Anımsamak için bahanem de var artık.

[Bulutsuzluk]

Ah sen,senine boyuna sen

Uzadıkça ömrüm sen
Kısaldıkça kendim.

Döndükçe sen
Durdukça kendim.

Kıyılmayacak bir dudağın hasretinde sen
Acılara düştükçe kendim.

Ah sen,senin dışında sen

Ben olmayacak kadar sen,
Senin içinde ben diye bilecek kadar kendim.

Hatrına adımladığım yollar sen,
Yorulan kendim.

Sabahın ilk ışığında sen,
Yorgunlugunda gecenin kendim.

Unutulacak olan sen,
Kahreden kendim olamayacak kadar ben.

Ah sen,beni rezil bir şiir de bırakıp giden sen.

Ne yazık ki bu acı hepimizin.

[Bulutsuzluk]

Bazen,-son zamanların alışkanlığıyla - yakıyorum sigaranın ucunu,kendi başına bırakıyorum. Ve sonucunda yanan sigaranın sessiz-sedasız kendini tükettiği,sonucun dışında söndüğüyle karşılaşıyorum.
Durup-dururken kendimi sigaraya eş tutuyorum. Bazen yakıldığı gibi bir solukta yanıp-sönüyor. Bazen de - son zamanların istemsiz alışkanlığıyla- saatlerce dalıp gidiyorum.

Neticede hangisi olmaya karar verememişken henüz,hani karar verdiğimde içimdeki şeytanın uyanmasından korkuyorum.

Biliyorum sevgili günsüz yine anlaşılmadım. Ve bu beni o kadar mutlu kılıyor ki...

[Bulutsuzluk]

Kaldığı yerden şehvete bulanmış günahlar,olmak ile olmamak arasında giden 5'er dakikalık nefs,direnen maneviyat alabildiğine zamana yenik düştü ne yazık ki.

Demincek Orhan Gencebay'ın elinde şiire bulanmış sazından sanki bu sözler dökülüyordu.

Not: Bir Neyzen'imiz bir de Orhan Gencebayımız kaldı bize.

[MegolamaniaC]

çok uzun zamandır kördüğüm olmuştum. şimdilerde ise gülmeye yöneldim ama biliyorum bu düğüm hiç çözülmedi... nasıl çözülüriçim nasıl netleşirim bilemiyorum.herşey çok karışık duygularım darmadağın ama görmezlikten geliyorum kendimi.yalnız kalayım derken ben bile unuttum beni.zaman belki herşeyi çözer ne dersin sevgili günsüz? daha da dibe vuramam değil mi?

[MegolamaniaC]

Ölümüne terkettik,
Yok etmeye sevdik birbirimizi
Şaşırmasın hiç kimse;
geç kalan depresyon vurgunları benimki
Geçer birazdan unutmaya adarım gülüşlerimi
Bir yürek acısı vurgununa kadar ta ki
Zaman içinde yine ölür ruhumun en tatlı o acı zevki

[Bulutsuzluk]

Kapalı duvarlar arasında kalan yarım akıllı ziyankarlığı ve kendini beğenmiş bir toplumun sandığından başka birşey olduğu gerçeğini, bir kez olsun yüzüne vurmaya kıyamayan bir vicdan ile yaşamaya inat edeceğim.
Bunların çevirisi ise; bugüne dek aldığın nefesin boşa gittiği ile ilgili ortaya çıkan boşlukta mevcut.
Anlamak için okumak,sonrasında sabır ve anladığını yorumlamak için de akıl gerekir. Bunlar için de küf tutmuş bedenini,bir adım öteye geçirebilmek için de,aynaya bakıp kendini tanımakdan geçer. Sonrası zaman içerisinde silsile şeklinde çevrende daire oluşturarak seni bütüne tamamlar.

İnsanlarda tahammül edemediğim tek husus,ne olduklarına karar verememeleri.
Tahammül dediysem,ısrarcı da değilim olgunluğuma ulaşmak adına verdiğim mücadelemde. En azından dengeli olabilmek de insan'a has bir durum. Dengesizlik de öyle.

İnatla,saygılar özümüzdeki yabancılara.