bu konuya 530 yanıt verildi

[Bulutsuzluk]

Dün yoktu aslında. Gözlerde yitirilen tuzlu göz yaşına esir düşen ben değildim. Sokak ortasında kafası başka alemde,bi mukamele'nin ne anlama geldiğini bilmeden her iki cümlesinde bu nacizane kelimeyi zikreden dingil de ben değildim. İnsanların birbirine karıştığı bu alemde, havada ki alacalı sisde birbirine değmeden,hilesiz insanlığa koşma telaşında ki o güzel insan da...

Ben olmak istedir oysa; pis bir gülümsemenin ardından,içinde nerden geldiğini bilmediği masumiyetiyle,avucunun tam ortasında,herkeze benzediğini düşündüğü kaderin içinde ki son insan olma duygusu.

Kahretsin bir seneyi daha eskittim içimde ki nefretle.
Yeni yılın doysun.Bırak beni,ben olayım artık!

Sevmekle başlıyor nefretim. Ve ben, bundan korktukça sevmekten kaçıyorum insanları.

Dün geceden bu geceye bıraktığım tek miras alacalı bir mavi. Henüz nerde olduğunu bilmediğim bu mavinin alacasını yakınen tanımakla beraber,üzüntünün nerden geldiğini bildiğimi sandığım umut beni kendime getirmekte. Kesin ve net. Kızlımsı bir renkti oysa alaca maviliğe bürünen hayalim.

Ne olur yarab. Kurtar beni bu yalnızlıktan. Düşünmek yerine,seni yaşamama izin ver. Ne olur.

Saygılar özümüzdeki yabancılara. Eskidim artık,biliyorum.

[Bulutsuzluk]

İnsan,hangi dilde anlatılırsa anlatılsın kendinden bahsedildiğini bilecek kadar içgüdüsel bir varlık.
İnsan,kendine dair hayatı içine edecek kadar ahmak.
İnsan,kimsenin umurunda olmayacak kadar zavallı.
Ve insan,tüm bunları kendine yakıştırabilecek kadar da bencil.


İçgüdüsel bir şehvet ile ülkemizde yeni yıla girmek isteyen,kendi dünyamızın insanını taciz edecek kadar ahmak ve içinde bulunduğu durumu göremeyecek kadar zavallı olan insanın bu duruma düşmesinin tek bir nedeni olabilir ( burada inayetimin dışına çıkamamak benim eksikliğim olsa gerek )
Bu eylemlerle bulunan insanların,mevcut betimlemelerin hepsini içinde barındıracak kadar bencil olmasına bağlıyorum.

Çünkü;İyi,faydalı,akıllı,ahlaklı,dürüst vs'leri içinde barındıran vasıflı unsurları bir kenera itip,bunlarla yetinmeyen de insan. İçgüdüsel hareketlerle aleni bir şekilde içteki duygularını dışa vurumu,dışa vurduğu bu yakışıksız hareketin ancak ahmakların yapabileceği kadar zavallı varlıklara daha ne denilebilir ki.

Benim halen umudum var.

[pennywise]

yine mi taciz olmus?

[DKNH]

bugün hiç mi ana haber bülteni segretmedin penny
insan taksimden utanıyor

[pennywise]

aylardir izlemiorum.ama gecen seferki taciz olayinda erkek arkadaslari da yanlarindaydi kizlarin.ve hiçbisey yapamamislardi dogal olarak.çok üzülmüstüm.

[Bulutsuzluk]

Ne yazık ki yine aynı çaresizlik mevcuttu.
Kahretsin o insanları.
Bu dünyada mı. Yoksa inanıp inanmadıklarını bilmediğim hesap gününde mi dietini öderler bilmiyorum ama artık son olsun istiyorum.

Bu dünyada haberlere göre kabahat kanuna göre 57 ytl para cezasına çarptırıldıklarını dinledim. Umarım yanlış haberdir.

Bu sahifeyi rezil bir konu ile kirlettiğim için de ayrıca kendimden utanıyorum.

[DKNH]

konuyu uzatarak sayfanızı kirlettigimizi düşündüm önce
sonra konuyla ilgili bir başlık açmayı
dedim ki konu hakkında değil yorum yapmak düşünmek bile mide bulandırıcı
o yüzden ayrı başlık açmaktan vazgectim
siz de kusura bakmayın başlıgınızı konudan bahsederek biz de istemeden biraz zedeledik

[Bulutsuzluk]

Lütfen böyle düşünmeyin. Anlayışınız için teşekkürler.

[Bulutsuzluk]

Bugünün bana ait olmasını istediğimden midir bilinmez,alabildiğine mavi ve güneşli bir günü anılarıma kazıdım. Anlık bir tebessüm,gereksiz teşbihler,gülümseten hikayeler,alkol ikindisine tutulmuş çelişkiler,evde eşim,dışarıda kendime benzetemediğim insanlar,umutsuzluk,utanç hiç birsi yoktu bugünden bana kalan yaşantımda. Sonra korktum. Bir kıyıdan bir başka kıyıya olan mesafe kadar kısaymış zaman. Kahrettim kendime. Oysa yüreğim bugünün bitmesini hiç istemiyordu. Sonradan anladım.
Merhaba ey güzel dünya,merhaba. Sana benzemek içindir bu kirlenmişliğim. Her kirleniş sanki beni bu şehirden alıp gitmekte. Mutlaka içinde ki güzelliği kusacağını biliyordum. O da bugüne nasipmiş. Sonunda anladım.
Avucumda unuttuğum tesbihimin taneleri soğuk havaya henüz yeni yeni alışırken,avuc içimde ki terin,alnına kondurduğum buseden sonra,dudakda bıraktığı ıslaklığa bu kadar benzemezi sahi ne kadar orantılıdır yaşamla. Anlamak için boş bir odaya koydum kendimi,kısa ve öz bir şeyler karalamaya çabaladım.Kalemim eskidi,defterim yarım kaldı. Meğer seni anlatmak,seni yaşamaktan daha zormuş.
Bölük pörçük hatırlamaya çalıştığım senli-benli duyguların,izahı olmayan öpüşmelerin,hiç yaşanmamış gibi bir başka sahifeye dalıp gitmelerin,topraktan oluşan bir bedenin su katıldığında çamura dönüşeceğini bilmemen ile ilgili inayetim,sana olan duygularımın hali hazırda taze kaldığının işaretiyken henüz,sen beni o güzelim ellerinin uzantısıyla çevirip,bir başka sahifede bıraktın.
Bıraktığın sayfaya alışan ve kitabın içinde ayrı bir hikayeyi yaşayan ben. Seni unutmaya çalıştıkça,kitabın edilgenliğinde,deniz ortasında alabora olmuş bir geminin kaptanın çaresizliğini oynuyordu. Savaşmaktan çok,zafer sarhoşluğundan muzdarip bir komutanın liderliğinde,askerlerine hücum emrini verirken ki kararlığından çok,seni kaybetmenin benim suçum olmadığını bildiğim halde,bedenimde ki hücrelere unut emrini verirken ki halimi bir görsen. Sayende bugünü unutmak için iki kere yaşadım seni.

[Bulutsuzluk]

Aklının kestiği köprüden atladı zaman
İki yakanın içindeydi an
Vurdu kalbi çeperine kaosun
Kopardı iri düğmelerini..

der gibi oldu.
Uzun aradan sonra,dünyaya dair güzellikleri kusar gibi hem haykırıyor
hem de...


Soyut bir çivi gibi çakılabilir
bir düşünce
bir nesneye
bir ok gibi saplanabilir kalbe
kıpkırmızı sarar kan
bir can bulacakmış gibi
soyut bir çivi.
Vurur bakışlarıyla kartal pençesini gökten
zıplar tavşanın dişleri.


Evet yanılır gibi oldum. Ama pişman değilim. Yüreğine sağlık dostum.
Son kez ve inatla Orhannnn!
Telefonumdaki ismin halen bu haliyle kayıtlı.

[Bulutsuzluk]

İlk gözlerinde gördüm acemiliğimi. İlk yarım yamalak yaşantımın tam ortasında seni tanıdım. Hayatında ilk olmam dileğiyle kaygısız sana koştum. Benden önce huzurunda sığınan senleri göremeyecek kadar hızlı koşuyordum. Yorulmak nedir. Bilmek mi lazım. Hiç düşünmedim. Ellerim,gözlerim hiç bir şeyim sana bu kadar benzemek istemedi.
Oysa gözlerim uzağı göremeyecek kadar derinliklere buğulanmış.Ellerim sana dokunamayacak kadar günahkar. Yaşadığım dünyaya emanet edeceğim bedenimden başkaca bırakabileceğim,bir gecede kaybolan umudumun sonrası sevgilinin baş ucuna bırakılmış bir hoşçakal namesidir.
Bana dair,başkasından kalma bir yalnızlık,nefes aldığımın kanıtıdır artık.



Uzun zaman oldu biliyorum.
İşte bu yüzden
Saygılar özümüzdeki yabancılara...

[_KajmeraN_]

bu temiz sayfayı kirletmek ve kirletmemek (yazıp/yazmamak) arasında çok düşünüdüm... İçimde kirletmelisin diyen o asi çocuk verdi tüm cesareti...

Özür dilerim Buraya bulaştırdığım kirden ötürü..

sesiniz çok yakından, en yakından, kendimden bile yakından geliyor.. sadece bunları söylemek istedim...

selametle...

[Bulutsuzluk]

hazırlıksız yakalanmak buna derler.
bi mukabele sevgili hocam.

bu arada bilmukabele olarak değiştirildiğini duydum. belki haberiniz vardır.

saygılarımla.

[Bulutsuzluk]

Yarım kalmış bir sohbetin içinde kendini arayan ressam olmak vardı. Bir sabah uyandığında,çırıp çıplak mevsimlik işçilerin güneşten erken uyanışına tanık olmak vardı. Ey özgürlük ne yandasın soranlara eşlik etmek,inançların darül harpten,nizami yaşama geçişinde köprü olmak,yanan sigaranın dumanı,dumanın gözde bıraktığı bir is,kırık bir sazın usta ellerde yanık melodiye düşmesi sonucu yer yüzüne dökülen ilk göz yaşının hatrı ve dingilliğinde boğulmuş şehvetin son nefesiyle hayata yeniden merhaba demek.


Bundan sonrası sevgili dostumun ağzından dökülen son sözleriydi. Tekrar etme şansı doğuştan prangalara bağlıydı.


ben bu gece tembellik edip kendimi düşlü düşüm düşümcülüğüne vereceğim
düşün düşüm düşüneceğim
düşlemleyeceğim
düş görüp uyanacağım
uyanıp düş göreceğim
düşlü yollarda düşüneceğim
düşümce hayal kuracağım
düştüğüm yerde kalkacağım
düş gibi bakıp düş duracağım
düşlerin düşünü düşürmeyeceğim elden
düşümce yollara düşeceğim
düşeceğim yollara düşeceğim
dün hayal olanı bugün yollara düşeceğim.

[Bulutsuzluk]

Sığınacak ne bir liman isterim.
Ne de sığınmama neden olan bir dert.

Yitik gözlerde ki inanç,anlamsız sözler,bukelamuna özenmiş bir insanlık bırakıyorum sana.
Çocuksu ellerin arasında dev bilyeler. Ta uzaklara,içinde piştiğimiz toprağa yumruk büyüklüğünde bir oyuk açarak kuytu oynadığım günleri,Öylece bırakmak zorunda kaldığım şehrimi,yarım kalmış tüm şiirleriyle sürülmüş bir geçmiş bırakıyorum sana.

Allah'ım, hissetme duyularımı karanlığın eline bırakan nefsime hakim olmam için bana güç ver.

[Bulutsuzluk]

hiçbir kural ve düzeni olmayan ya da olmak istemeyen
olduğundan ne bir fazla,ne bir eksik
korkusuz gecelerin esmer prensi kadar çaresiz
güle hasret kalıp,gülmeyi unutan sessizlik
hepsi içinde bir hiçlik
alabildiğine yalnız
doruklara sevdalanacak kadar megaloman
kendi sesinden ürperecek kadar tiz sesli
baharı özleyebilme ihtimaliyle aşık
bir hecenin bir başkaya heceye olan uzaklığını bilemeyecek kadar kifayetsiz

güneşte kavrulmayı marifet sananlardan
biraz maço,biraz bizden biri.
çelişkileriyle yüzleşmeyi kabul edemeyecek kadar çirkin,
bir de bakmışsın ki yarın ağlayacak kadar merhametli,
alkol ikindisine bulaşmış,
cumadan cumaya ezana kulak kabartan,
gideceği yeri bilmezmiş gibi inkarcı,
tuhaf,
olabildiği kadar sıradan,
aksiliklerin peşini bırakmadığını söyleyecek kadar kaderci,
sanki tek miğferi kalmış bir lal,
söyleyecek onca sözü varken…


Ah senin gibi bizler. Tamamıyla deneme tahtasından ibaretiz.

Biri yazar,biri okur.
İşte tam burada,
Tam bu saatte
Gözlerin gözlerine hap solması gibi,
Ya da bir hüznün bir başka hüznü unutturması kadar telaşlı
Gündelik bir işçinin emeksi kokusu kadar derin
Tek farkıyla ayrışmakta zaman

Ve ne zaman burada seni beklese gözlerim
Seni beklediğimi unutur
Bir başka rüyada bulurum kendimi

Oysa;
Gözlerin maviye çalma mucizesiyle eğitirken kendimi. Mavinin ne renk olduğunu unutan bendimi,celladın usulca ellerinde bırakılmış bulurum.

Bırakan ben değildim.
Unutan zaman!

Özlemişim seni sevgili günsüzüm...

[Hammurabi]

vefasız da olmamak lazım günsüz, sahibine söylersin gelince...

[Bulutsuzluk]

Sevgili Hamurum;peygamber efendimiz o güzel sözünü imzana koymakla ne iyi etmişsin.
"İnsanların hayırlısı,insanlığa faydası olanıdır" sözüyle zaten mesajın birilerine ulaşmakta ;=)
Aldım sitemini,başımın üstüne koydum. Bir kusurum olduysa affola.
Öpüyorum o güzel gözlerinden demişmiydim.
Öm'ye bak istersen.
Can'sın.
Ve bilesin.

[Hammurabi]

dosta sitem edilmez olsa olsa dert yanılır.
ne diyor bizim abdullah şekeroğlu
GÖZZZÜMSÜN

senin imzan da çok güzel

böyle insanların sözleri diğer insanlara ışıktır ışığın ne kadar parlaksa o kadar iyi görürsün önünü...

Bu mesaj Hammurabi tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 27.04.2008 - 22:02

[Bulutsuzluk]

Adını koyamadığım günlük hezeyanlara kapılıp gitme yerine,manası olmayan kelimelerin peşine takıldığım günden ta bugüne nerde,ne varsa ya da buna benzer içimde ki nefret,aşk,sevgi,yani kısacası kontrolü genelde tabi olmayan hislerin benden habersiz bedenimde bıraktığı izi,aynanın karşısına geçtiğimde görmek için onca bahane ortaya çıkarmaya çalıştıysam da,pek bir önemi yok galiba ;=)