bu konuya 530 yanıt verildi

[IssIz]

cümlelerim anlamlıydı henüz ben kendimleyken...kendime kulaklarımı kapamamışken...konuşmak için çırpınan içimi dinleme gayretindeyken...birgün gerçekler daha parlak göründü,daha renkli,daha elle tutulur...hayallerimi,hayal kurabilme özgürlüğümü verdim,içimi susturdum ve çıplak gerçeği aldım yerine...çıplaktı,üşüdüm....

[Bulutsuzluk]

"İçimden gelseydi bile yanına bir tebessüm bırakmayı unutmazdım, bu hüzün bir başka acıtıyor, tüm acılarımı içime hapsetti." bir dosttan izahı olmayan gerçek. Acı gerçek olunca katlanılmıyor.

İzahı olan yaşamın içindeki,aldığın nefes,içtiğin su vs...

İzahı olmayan hüzün senin mevcutluğun,senin olmayanın.

Hani izahı olana çare varda. İzahı olmayan var ya,o bir başkadır başka.

[IssIz]

acı çekme konusunda mazoşistim galiba...

[Bulutsuzluk]

Bak yine resim çiziyorsun ıssız.

[IssIz]

resimler koymalı hayatla arama...resimlerimin gerçek olmayan renklerinden görmeliyim hayatı...bulanık ama güvenli,hareketsiz ama huzurlu....sonra duvarlar yükselmeli bir bir..herbiri diğerinden yükseğe...gedik açılırsa kazara,kapatılmalı resimlerimin sahte renkleriyle...öyle kıpırtısız ve huzurla.....

[elma]

Sonsuza kadar çalacak bir kapın olduğunu bilmek ve kapıları çalabilecek kadar güçlü olduğunu hissetmek, araladığın kapıdan başını dimdik sokabilmek, kapıyı açanın tebessümle karşılamsı, hayata kırgınlık var ama insanlara olmamalı günsüz günlük! Yapıştırmaya çalışmak güzel, ama izinin kalacağını asla unutma günsüzüm!

[IssIz]

sevgili günsüz,sana -m ekleyemedim,sevgilim yalnızlığım yanımda birine tahammül edemez diye..etmesin diye belki...ben mi yakasını bırakmıyorum inatla,yoksa o mu bana aşık sırılsıklam?bilemedim...
galiba sorun bende..paylaşma özürlü olan benim..sevdiklerimi paylaşmak gelmiyor içimden...istiyorum ki sadece bana ait olsunlar ya da en çok bana...bencillik mi bu?belki...ama ısrarcı değilim,en çok başkasınınsalar hep başkasının kalabilirler...
açarım avuçlarımı ve uçmaya bırakırım kelebeklerimi...

yalnızlık şimdi sadece en çok bana ait...hiç olmadığı kadar daha önce...paylaşmaya niyetim yok..o yüzden sevgili değilsin günsüz,sadece sıradan günlerimin sıradan yazıcısı...

[inan]

Dün geldi: Nedir aradığın? dedi bana:
Bensem, ne bakarsın o yana bu yana?
Kendine gel de düşün, içine iyi bak:
Ben senim, sen ben; aranıp durma boşuna!

[IssIz]

günsüz;birkaç gündür bir şarkı sözü takıldı dilime,gitmiyor..galiba şarkı sözüydü..''hayat ne garip...''başka söz hatırlamıyorum şarkıdan..sadece bu...melodisi de aklımda hatta...durup dururken aniden içimden yükseliveriyor notasıyla beraber...ve sadece bu cümle,devamı yok...

arada bazı şarkılar takılır dilimize,ben bunların, içinde bulunduğumuz psikolojiye göre seçildiğini düşünürüm...uzunca bir süre ''bir teselli ver..''diyen bir nakaratı tekrarlamıştı içimin solisti...o ara arabesk bir durumdaydım demek ki...

iyi de niye şimdi bu?hayat garip evet,yani öyle söylerler...ama ben bunu yeni farkediyor değilim...hatta uzunca bir süredir şaşırtamıyor beni hayat...önüme ne sunsa,''evet'' diyorum ''tam da söz verdiğin gibisin''...beş yaşındaydım hayatımın şaşkınlığını yaşadığımda..annem sandığım kişi annem değil çıkmıştı...ondan sonra bir daha şöyle dolu dolu şaşıramadım hiç...hayat annemi verdi,şaşkınlığımı,şaşırabilme kabiliyetimi aldı sanki...

şimdi neden hayat ''garip''olmasını gözüme sokmaya çalışıyor?''hala şaşırtabilirim,ayağını denk al''mı demek istiyor yoksa?eğer öyleyse,lütfen bu sefer çok acıtma hayat...

[Bulutsuzluk]

Korkulacak bir el izi değil bizimkisi. Yitirilecek bir göz değemesi ya da... Yerli-yersiz habersiz gidişlerin,yine mi dedirten hüsranı da. İnatla yaşadıkça,hiç olursun kazandığını sananlar ülkesinde. Bu acı ne senin,ne de bir başkasının. Bu acı hepimizin. Bükülecek bir boyun var ise onun adı geçmiş olsun.

Beni acılardan yoksun bırakma sevgili günsüz.

[Bulutsuzluk]

Ne zaman doğdun anacığım sorusuna,koca bir boşluk ile bakıyordu. Kısa bir sessizlikten sonra tütün dikmelerinde diyordu. Gitmek ile gelmek arasında bir yaşam var olric. Aha burada ulan aha burada. Kocaman bir medeniyet var.

[Bulutsuzluk]

Bazen grip olur yaz mevsiminde kelimeler. Hapşırırsın, "çok yaşa" diyecek birini bulamadığında, kahrolur kışa dönüşürsün.

Uzun uzadıya sarf edilen kelimelerin bir beden küçüğünü giydim üstüme.

[IssIz]

üşüyorum uzun süredir...insanı üşütenin başka birşey olduğunu keşfedeli beri,ısınmaya çalışmıyorum da...

[Bulutsuzluk]

Ay ışığına baktım sensiz. Sensiz ve yarım bırakılmış kadehde bıraktığın dudak izini ay ışığına tuttum. Herşey gördüm o izde. Bir tek beni göremedim. O gün bugündür,kendime yeten içsel bir avuntuyu yaşıyorum kelimelerimde. Alışa gelmiş hayatın dışında herkez gibi yaşıyorum bir daha aşık olmamak için. Ve yüksek ökçeli yalanlarla besliyorum kendimi,mendil sallamamak için gidenin ardından.

[Ece]

Sevgisiz kalmadım gittin gideli..
Aglamadım hiç sensizlikten..
Varlığın yakmadıkı ateşimi..
Yokluğunda son bulsun alevi..
SENSİZ VARIM BEN..
Yokluğunda büyüdüm..
Varlığına tahammülüm yok simdi..

[Bulutsuzluk]

Var olmak ile yok olma arasında bu gidişler,yeniden ve inatla 5 dakika yeter cennetten kovulmak için. Türlü bahaneleri vardır gerçeğin. Seversen varsındır. Yoksan bu aptal yazılarda yaşarsın.

[Bulutsuzluk]

Yanık bir melodiye bırakılan gözyaşı,aldatmaca duygular,anlamsız gereksinimler,bekleyişler,hiç bir zaman gülmeyi beceremeyen ay dede,yalanlar,yalandan zevk alan dostluklar ve tek bir farkla başa dönülen,elinin tersiyle silinmiş gözyaşı. O gün, sen seni seyrediyordun bensiz. Ben, senin içinde kendini. Aldanmak ve tiksinmek günsüzlüğün içinde başı boş gezerken,kendi içinde nerden bulduysa artık bir başka ayna ile " söyle bana benden daha insan var mı diyordu" sevgili. Hiç görmediği yoklukla ve aklını kullanmanın zevkini çıkartamadan,kendine bakıyordu gerçeği görmeden.Oysa ne zaman kullansa aklını,belki benim kadar pişman olacaktı.

O günden beri pişman olmadım sevgili günsüz. Zaman ile o günden beri aram bozuk. İşte bu yüzden inatla yalanım.

[IssIz]

pardon..

yalan söylemem bu yüzden...mi?
yalan olmam bu yüzden...mi?

-ım dan -ım a fark var abicim...

[Bulutsuzluk]

Hali hazırda, evet ben işledim bu cinayeti dedikten sonra pişmanlık duymamı istiyorsan,yanılıyorsun sevgili günsüz. Muharrikime engel olamasamda,tek suçlusu benim,benden sonrakine.


Üniversite yıllarımda ekmek arası makarna yediğimi hatırlıyorum da,ev arkadaşımın "ya bulut senin bu muharriklerin beni deli edecek" dediğinde,cahilliğim yüzüme yansımış olacak ki;ha güdü ha muharrikmiş'li kafiyeye eş anlam katmış bulunuyorum bugün.

[inan]

Fotokopi makinasına bağlı kablolarımız, hep aynı A4 kağıdında arıyoruz beyazlığı..
Üzerinde yazılanlara bakmadan ve bir o kadar garipsenmiş benliğimizi kaybederek uzanıyoruz boylu boyunca...

Bu mesaj inan tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 13.06.2006 - 16:37