bu konuya 530 yanıt verildi

[inan]

Dünyaya neden geldik; selvi boylar, lale yanaklar niçin bezendi? Aleme geldik de dünyaya bir şey mi eklendi; gidiyoruz; bir şey mi eksiliyor? Neden geliyoruz, niçin gitmedeyiz? Biri gitti mi, yerine başkası geliyor. Ne gelmemizden bir maksat belirmede, ne gitmemizin sebebi bilinmede. Hiçbir şey dileğimizce olmuyor. Felekler, her gece, nice ömür gömleği biçmede, nice gömleğin de yenini, yakasını yırtmada. Bizden önce de gece vardı, gündüz vardı: gökler dönüyordu: bizden sonra da bu düzen sürüp gidecek. Ama biz toprak olacağız, tozup gideceğiz. Gidenlerden biri olsun gelmiyor ki soralım: Ne var o alemde? Yazın gelişi, kışın gidişi, Cem'le Key'i yerlere sermiş. Nice başlar, ayaklar, zaman ateşiyle yanıp kül oluyor, ama dumanları bile tütmüyor. Böyle bir aleme gelip gitmemiz nedir ki? Bir sinek gelmiş, konmuş, sonra da uçup gitmiş. Yeşillikteki çiğ tanesi gibi, sanki bir gececik oturmuşuz, sonra yok olup gitmişiz. Dünya yel üstüne kurulmuş; varlığımız, iki yokluk arasında; çevremizdekiler de hiç, biz de hiçiz. Alem, bir fanus-ı hayal. Güneş, bu fanusun lambası, dünya, sırça fanus. Bizse, içinde dönüp duran, geçip giden şekilleriz ancak. Yahut da kuklacı, bir kuklayı çıkarıp oynatmakta; sonra onu sandığa atmakta, öbürünü çıkarmakta.


Hayyam

[abidik]

her sabah yeni bir gun doğarken
bir gunde eksilir ömürden
her şafak bir hırsız gibidir
elin de bir fenerle gelen

HAYYAM

[inan]

Aşk olsun sözlerin,meşk dolsun boş kadehim
ister öldür, ister sat gözlerimi,sensiz birakma yeter ki..
Sevsem ölürsün,sevgiye şüphesiz tüter bafra cigaram..
Ağlamak, her virgülden sonra içine çekmek son nefesini
İşitmek, tecelli eden her bedende seni..
Sıralamak,göreceli hiç bir şey kalmaması adına uzatmak bütün yalanları..
Aşk olsun sözlerin,meşk dolsun boş kadehim..
Defteri dürülmüş sözlerimin neyzen ne çare!
Ezberledim elinin tüm kıvrımlarını,mühürü dilimde, tam tersine tek müşterisi kulak..
Cümlemin eline tut ,baş harfin yine boynunu bükmüş, şaşırmışmı ne?
Hadi doldur kadehimi ,aşk olsun sözlerin..

[Bulutsuzluk]

Sol elimde akşamdan kalma,berduş ben. Sağ elimde kendimi tutan sol elimi irdeleyen hakikat. Kendini bildi bileli gerçeğe yüz tutmuş bilinmezliğe,sanki yarım kalmış hikayede bir çocuğu öksüz bırakmış gibi mecbur hissedip durmasından olsa gerek,devriye adımlarla turladığı sokakların kir-pas içinde kalmasının hüznü ve yarım bıraktığı uykusuyla dünden kalma esintisini de katarak hakikate koşuyordu. Artık sol elinde berduş kalmış ben’i unutmuştu. Ve hakikatin izinde,benzi solmuş esrarlı gecelere kafa tutarcasına yürüyordu.

Şimdilik...

Bafradır cigarası.

[WaLe]

Selam günlük;

Bulutumun arkasından benim yazdıklarım yavan gelir sana ama napalım bu da senin kaderin çapsız çapsız kalem kullananlarada kucak açmalısın hem değil mi?

Sevmezsin beni bilirim bende seni sevmem açık söyleyim niye burda olduğumu sorgulama yazasım geldi işte.

Sıradan bir pazar değildi önce, erken kalktım bir kere, kitap okudum (iki gündür iiyi okuyorum söylemesi ayıp kitaplarla barış imzaladık diyebilirim) iki film seyrettim, Günün en güzel yanı aynı saatte yudumladığım limonlu çayım. Çok keyifli günlük..Möcük

[inan]

Saat yine seni özlediğim dünkü vakti gösteriyor.
dudaklarım gözlerinin renginde
farzet ki yalanını sevdim,
kaybolmak adına küçük avuçunda.
farklı ebatlara içine çekmek senin nefesini
yıldızı hangi yöne cevirirsen cevir yine yıldızdır.
gözlerim hangi yöne bakarsa baksan yine ''sen''sin.
nerden başlayacağını bilmeden bilinen her şey'e.
yazıyor ama nafile , ne yazılana gidecek nede yazan'a,
ve saat yine yalnızlığı gösteriyor, terk ediliş vakti.


Günlüğünde pek tadı kalmamış , beşer şaşar.

Bu mesaj inan tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 04.04.2007 - 20:20

[Lavinia]

çooooooooookkkk mutluyummmm günsüz
hastalıktan kıvranır ve kendime acır vaziyette yatakta dönüp dururken kapının zili çaldı veeeee evet hepsi karşımdaydı dostlarımmm gelmişlerdi beni yalnız bırakmamak için hepsi yanımdaydı.kendimi uzun zamandır ilk defa bu kadar iyi hissettim ellerinde renkli bir yığın malzeme evi süslediler .ben yatakta şaşkın şaşkın izlerken masa hazırlandı ve bir arada olabildiğimiz için sadece bunun için eğlendik insanın neden dostları olması gerektiğini,mutluluk için bir gülümsemenin bile yeteceğini daha bir iyi kavradım.ve en önemlisi her şeye rağmen yaşamak gerektiğini anımsadım,bir umuttur yaşamak diyen dostlarım sayesinde:) iyi ki varsınız dostlarımmm...

[Bulutsuzluk]

Ben beni,benim gibileri
Senin dışında gelişen her bir şeyi
Sürüsüyle beraber kirlenmiş gerçeği
Zalimi,ahlaksızı,ihtiyarı,genci,
Dalında asılı mahzun düşünceyi
Yanık melodiye ayak uyduramayan bizleri
Kervana katsam da kaybedemem ki.


Bulunduğumuz konumun ne bir adım ötesi,ne de gerisi mevcutken. Henüz gün ışığına alışık olmayan göz bebeğimden akan hasret, mevcudiyetime ağır geliyorsa,bunun tek sebebi baktığımız yerin gerçekten de olmadığıdır hissi olsa gerek sevgili günsüz.

Bazımız şansız olduğunu düşüne dursun,aşkın güzelliğini görecek gözlerine şükretmeden bir daldan bir dala konar. Ve bazı şansızlar vardır ki; onlar hiç görmedikleri bu dünyayı bizden daha aşkla koklarlar. Aramızdaki tek fark, bize bakabilmeyi lütuf eden tanrının cezasıdır.


Sana dokunmama bahane arayan geçmişim,senden o kadar çok uzakta ki;sana dokunmak için yanıp tutuşan hevesimi,alnımda beliren ıslaklıkla,gözden aşağı bildiğimiz yaş olarak inmeye yeltenmekte. Oysa bilemediğimiz ne alın teri,ne de kendimizden sakladığımız göz yaşı…

Geceden dönüşen gündüze her daim ayak uydurmak zor olsa gerek.Dünya, bir zaman güneşi bulutun arkasına saklıyor. Bazı zaman da,hep aynı yüzün sıkılganlığında bulutu feda ediyordu güneşe. Vakitsiz öten horozların ötmesine mani olmasa da görecemiz,sakinleri olduğumuz bu semtin yabancısı da değildik. Öyle ki;ensemizi kavuran güneşe lanet okuyan bizlerin,utangaçlığında güneşin,bulutsuzluğa dönüşen haline hazırlıksız yakalanırız. Kim bilir en büyük zaafımız belki de ivedilik.

[Bulutsuzluk]

Şimdi o kadar çok yakın olmak isterdim ki sana,öylece kıpırdamadan, korkularımdan arınıp,kısa bir süreliğine ölebilirim. Ve şimdi o kadar çok yakınım ki sana,ayrılığımızdan bu yana hiç bu kadar korkmadım.

[Bulutsuzluk]

Sevdam,sevdana yenik düştüğü an ben yoktum aslında. Herkesin bildiği kadarıyla aklımın belirli köşelerinde biriktirdiğim senli-benli duygular benim yokluğumda belirmişti. Hani,zamanın birinde kalp çalmak değilse de niyetimiz,ayrılığa dair ne varsa yasal bir edebiyatta sevgiliyi dile getirmiştik. İşte benim yokluğum burada başlıyordu. Ne seni anlatabiliyor. Ne de anlattıklarım bana yetiyordu.

Sonrasında sözleri içerisinden çıkartılmış bir İstanbul müziğini dinliyorum. Aklıma sen geliyorsun. Korkuyorum. Hiç bu kadar hiç olmamıştım. Hiç bu kadar sana yaklaşmamıştım. Meğer sana ulaşmanın yolu,yoklukmuş da bizden saklamış kader.

Kader’in de bize bir çift sözü olacaktır elbet. Ağzında suya hasret,geçen yazdan kalma otu, şehrin en yaşlı ve büyük ağcının tepesine götürme gayretinde ki kırlangıcın hikayesi diye başlasa sözüne,ama konuşamaz ki…

Kısa ve dar yollardan geçer ayrılık. Ve bizi erken bulur. Gözlerini kapayıp-açıncaya kadar mıdır doğum ile ölüm arasında ki mesafe. Biliyorum,ayrılık daha çok ömür sürecek kalplerde. Ve zaman,bir başka sayfada daha ömürlü olmanın hayaliyle yitirilecek.

Dağ başlarından dikine denize akan suların bir çıkış noktası var ki elbet. Böyle bir dengeyle oluşan yüreğimin,sol yanına vuran heyecanın da bir sebebi var. İlk kez anlamını bilmediğim kelimeler telaffuz ediyor beynimde. Ve,ben buna engel olayım derken,bir çok şeyi yitirdim kendimden. Sırasıyla aşkı,nefreti ve seni…

[albashara]

sevgili günsüz,
İçimdeki kelimeler artık dışarı çıkmıcak.Ne kadar güzel di mi en sonunda bende sustum...

[inan]

Düşünüldüğüm kadar , düşünmeyi özleyen sol yanım.
Kaybetmek mazeret değil bulamayan için, ''hiç'' olmayanı bulmaktı.
Tükenmiş cümleler birbirini taklit eder gibi. Tastiklenmiş anlık sevişme aralarında ihmale gelmeyen aşk. Ah şu özlemek yokmu, yine cümle içerisinde bir ''Ah'' çektiriyor. kör olası kör şeytan gözün çıksın.

[kara]

Ah şu özlemek yokmu, yine cümle içerisinde bir ''Ah'' çektiriyor.

ah şu özlemek yok mu?!
bin ah çektiriyor her şeyde...
içten içe yiyip bitirirken sabrımı...
ah diye diye geçiyor ne yazık ki günlerim...

bitireceğim hasreti bir gün...

[Serra]

kendimi hissetmemeyi seviyorum.
şükürler olsun Tanrı'm.. en azından hislerimi aldın..

[Bulutsuzluk]

Sen yine kendiliğinden dönüşen zamana yenik düş.
Düştüğünde ah diyecek kadar pişman ol.
Olduğunda tanımsız acıları anlatabilmeyi dene.
Bakalım ne çıkacak ortaya.

[Bulutsuzluk]

Büyüdükçe küçülüyor bedenler. Özledikçe unutuyorsun sevgilinin yüzünü. Mahçup kaldıkça çabalıyor söz vermelerin. Ardın sıra sallanan mendillerin sayısında ve renginde değişiklikler,aradıklarında bulamadığın gerçekler artık bildiğin gibi değil sevgili günsüz.

[IssIz]

özledikçe unutabilmeyi diliyorum...ya da unutabilmek özlemeyi....

[inan]

Yasa dışı alengirli yazılar.
Ne kadar dizginleyebilirsin bir şehirden başka bir şehire giden fahişeleri(beyininde).
Dudakların kuru.
Gözlerin hala ''aynı'' ıslak.
Sözler verilmeyi beklemeden,
Unuttuğumu yazdım, unutmadıklarım cebimde.
Nokta sana emanet .
Zihin cimlastiği! alt alta ne kadar bir boka benzemesede, yan yana koyduğumda ''seni'' sayıklıyor her ''şey''.

[Bulutsuzluk]

Bir gün hiç bilmediğin ve sadece sevgiye vakit ayrılmış yaşamın içinde bulduğunda kendini,hani alışık değilse iç dünyan. Bunu dışarıya vuracak ikinci ısmarlama bedenini sunarsın böylesi bir yere.
Bazen,elinde olmayan sebeblerden ötürü, kirlenmiş yaşama ayak uydurmuş bedenin,böylesi bir yerin hayaline nasıl bir etki yaptığını merak ediyorum da. Uykudan alamıyorum kendimi. Bu günlerde en iyi yaptığım şey beklemek sevgili günsüz :=)

[Bulutsuzluk]

Gözlerimi açtığımda bedenimde ilk duyduğum heyecan acaba bulunduğum semtin en sakin yerinde,kendime has deliliklerimi görecek insanların olup-olmadığı idi. Tabi bunu isterken nereden esinlendiğimi de merak ediyorsunuzdur. Söyliyeyim.
Bulunduğum şehrin en duygusal insanı ve içinde biriktiklerini ancak gün batımında haykırmayı alışkanlık haline getiren sevgili arkadaşım ile en güzel nerede günü batırırz dediğimiz yaka desem değil,koy desem hiç değil... Pek de önemi olmadığından olsa gerek yalnız bırakılan yerden güneşin batışını seyrederken. Belleğimden silmek istediğim tüm rezilliği avazım çıktığı kadar haykırarak bitirdiğim o günden sonra,günün ilk ışığında ( tamam kabul ediyorum burasını abarttım ) kalkıp yine aynı şeyi yapmak istedim.
Tabi bir şeyi ne kadar çok istersen (o) şey belirsiz bir zamana doğru gider. Ben yine de pes etmedim ve bugün arkadaşımın söz konusu yere gidemem,işim yoğun'lu olumsuz telefon konuşmasının ardından inatla sora sora ki cidden pek de önemi olmadığına şimdi daha çok inandığım yeri zor bela buldum. Oraya vardığımda bir elin parmağını geçmeyen,dünden sayıca kalabalık,yine de benim huzuruma kaçırmayacak sayıda bir insan topluluğuyla güneşi olduğu yere emanet ettim. Ve uzun aradan sonra bolça küfrettim. Huzurumu kaçırmasından korktuğum topluluğun naralarımdan rahatsız olduklarını saymazsak bugün uzun bir aradan sonra böylesi güzel bir gün geçirmedim sevgili günsüz.