bu konuya 530 yanıt verildi

[Bulutsuzluk]

Sonra saklambaç oynarken bulursun kendini. Yeni bir rüyadan uyanmanın telaşı ile sorular başlar ardı sıra. Nice sonra saklanmadan önce koşan bedenin yorgun düşmesiyle saklanmaya karar verdiğini hatırlarsın. Sonra unuttuğun bu süreci kendine hatırlattığın için bir tebessüm atarsın, sonra saklanacak yer bulma telaşına düştüğün günler gelir aklına, sonra asiti kaçmış bu düzene ayak uydurmamak için yaptığın acemiliklerinde ağlarken bulursun kendini, sonra aynı kitabı birden fazla okumanın insana ne katabileceğini merak ederken, sonra yarım kalmış bir aşk varmıdır arayışındayken –ki ya başlamamıştır ya da bitmiştirli bir öğretiden gelen alışkanlıkları yıkarcasına bir arayış bu, sonra göz yaşına en çok yakışanın acı mı olduğu endişesinde, sonra saklandığın yeri unutursun.

[Bulutsuzluk]

Bir zaman sonra bir el uzandı bana ve avuç içinde biriktirdiği mutluluğu sunuyordu dost ağızlarda. Aslında kirlenmişti herkes gibi, ancak kirlenmek çamura bulanmak gibi durumdu onun için. -ki kendine manzarası en güzel yerden bile baktığında, endişe etmesinin bir anlamı olmadığını, olduğunda bile değişecek bir görecenin de mevcut olmadığını bilecek dahili sancıları vardı. Tek sorunu uzattığı elin ve içinde biriktirdiği mutluluğu sunduğu insanların bunu nasıl algılayıp algılayamayacağı idi. 

Saatlerce bir insanın bir başka insanın yerini alırcasına empati kurması belki de onu yoran tek gerçekti. Bu halinden şikayet ettii yoktu aslında, ancak insanlara olan sevgisini kanıtlamak gibi bir ideali vardı. Seviyordu insanları ve ne olursa olsun sevecekti. İşte empati süzgecinde biriktirdiği bilgi ve görgüsünün diğer insanlara nazaran üst seviyede olması bunun kanatı idi. Hatta çokça " hay ben bu bilgi ve görgümün içine edeyim!. " li hüznü vardı.

Geçmiş ile bağımı kopardığım günü hatırlıyorum da, o günden beri gelecekten korkarım. O gün bugün olması için gelecekten bir beklentim var. O gün bugün olması için beynimdeki tüm fazlalıkları attım. O gün bugün olması için hayal kurdum. Hep o gün bugün olması için tiz seslerde kendimi arar oldum. O gün bugünden geçmiş. Geç de olsa anladım.

Sonra çocuk, sonra ne oldu biliyormusun. Koca bir hiçlik dehlizinde buldum kendimi. Aslında bildiğim bir oyunu oynuyordum. İçinde biraz sen biraz bizden birisi vardı. Kokusu alabildiğine mavi, gözlerinde biriktirdiği is kokusu ve anlam karmaşasına bulanmış kelimeler ile heybemi doldurdum.

Sonra sıralı cümleleri acıtarak içime attım. Bir gün dile gelir dediğim içsel acımı avuntuya boğdum. Acaba kısmet kime ve ne zaman diye aklımı yordum.

-den sonra ki..

ama sen değilsin bunu bilmelisin.

Kulaklarımı sağır eden -den sonra ki, buğulu gözlerin bir izahı ve bir yerlerden alıntısı olmalı muhakkak.

Bilmelisin çünkü, kültaplasında yanan sigaranın dumanına katık ettiğim senli benli duygularım gibi değilsin artık.

Bilmelisin çünkü, kanayan yaramın bir başkasına emsal olma ihtimali var.

Bilmelisin çünkü, tüm bu alem bilindik bir yüzün arkasında saklı düşsel ülkede..

- den sonra gönle akan bir başka bahara uyanmış buldum kendimi. Dizlerinin üzerine çökmüş ve dua eder gibi ağlamakla gözlerle karşımda duruyordun. O ilk bakış geldi aklıma. Hani masum, ıslak, sensizlikte titrek bir mum alevine başkaldırış gibi aynı yatakta uyanmanın telaşı ile uyanıyordum yatağım -dan sonra..

 

 

Sevgili Romantizma, -den , -dan esintisini senden çaldığım için umarım beni afedersin.

Saygılar özümüzdeki yabancılara..

[duygusuz]

sadece bir "merhaba" demek.... zor mu günsüz, imkansız mı?..

[Bulutsuzluk]

Bir tarafta üzerime sinmiş yanlızlık,

bir tarafta anlatılacak dertlerim var.

Bir tarafta geçmişe dair ne varsa yıkıp geçtiğim,

bir tarafta üzüntülerim var.

 

Zamanlı zamansız kalbur üstü yüreğimin içine düşen tarifsiz duyguların anlamında yitip giden kelimeler,kelimeler,kelimeler..

 

Kelimeler umarsızlığa bürünmüştü bir sabah. Sonra bir iskambil kağıdında rulo edilmiş kupa kızı sitemli gözlerle bakıyordu. Bu bakış ne aslını inkar edilmiş gibi ne de uykudan yeni uyanmış.. Tam ortasında bir yerde. Bu bilinmezlik ile bana bakmaya devam ediyordu kupa kızı. Bir ara rula edilmiş halinden kurtulmak için yeltendi, Ancak ne ara alıştıysa artık kendine gömüldü yeniden.

 

Keşke bilmediğim bir acıyı şimdi yaşayabilsem. -ki ne yazık, tüm acılar benziyordu adama (kadına). ve bir daha bu acıyı çekecek gücü yoktu adamın ( kadının)..

 

Yıllar önce tasdik edilmiş,

ve altında imzası olan bir belgeyi önüne sunar gibi.

Akla gelen ilk soru.

Bu imza bana mı ait acaba?

[Bulutsuzluk]

Sevgili günsüz, ben sadık bir ziyaretçiyim değil mi? Teşekkür  ederim.

[Bulutsuzluk]

Bir zaman sonra bir geceye boğdum gözlerindeki alacalı bakışı.  Günlerden Pazar'dı. Gün be gün bozuk lisanla sana koşan sanki ben değilmiş gibi her taraf zamansızlığa bulandı. 

[Bulutsuzluk]

Dikkat ettim de sevgili günsüz, bir kelimesi olmasaymış ne idüğü belirsizliğimde, halim niceymiş.

[Bulutsuzluk]

Sonra saklambaç oynarken bulursun kendini. Yeni bir rüyadan uyanmanın telaşı ile sorular başlar ardı sıra. Nice sonra saklanmadan önce koşan bedeninin yorgun düşmesiyle saklanmaya karar verdiğini hatırlarsın. Sonra nerden geldiğini bilmediğin bu unutkanlık sürecinden bir an olsun kurtulma becerinle kendine tebessüm atarsın. Sonra saklanacak yer bulma telaşına düştüğün günler gelir aklına. Sonra asiti kaçmış bu düzene ayak uydurmamak için yaptığın acemiliklerinde ağlarken bulursun kendini. Sonra aynı kitabı birden fazla okumanın insana ne katabileceğini merak ederken, sonra yarım kalmış bir aşk varmıdır arayışındayken. -ki ya başlamamıştır ya da bitmiştirli bir öğretiden gelen alışkanlıkları yıkarcasına bir arayış ile kendine tekrar dönersin. Sonra göz yaşına en çok yakışanın acı mı olduğu endişesinde saklandığın yeri unutursun.

[Bulutsuzluk]

Elimde, dara düşmüş bir bilgi var.

Elimde, suskunluğa musallat olmuş bir beden.

Elimde, kendine tahammül edemeyen kelimeler.

Yazık yine bir kenara atılacak..

[Bulutsuzluk]

Sen de neyi keşfettim biliyormusun sevgili günsüz. Benim esirin olacağın yere, senin esirin etmişsin beni. Ama kaybedenin sen olduğunu bilemeden. Bu ön yargı değil inan. Hani belki sen haklısındır diye uzaktan seyrettim seni. Ama sen kaybetmeyi de bilemedin. Sadece garipsiyorum, avuç dolusu inayetimi anlayamadığına. Sadece garipsiyorum ben değil bizlerle dolu hayallerimi. İnan şu an tek düşündüğüm şey garipsemek seni.

[Bulutsuzluk]

Kaybolmak, iki gözün bir anda kapanması ile son bulmak. Hani senin suretini bir daha göremeyecek bir karanlığa bulanmak gibi somut..

 

Kaybolmak, içinde bulunduğun gergeften çıkmak için verdiğin uğraşlarda yenik düşmek...

 

Şimdi o kadar çok özlüyorum ki, rüzgar olup saçında biriktirdiğin papatyaları uçurmayı. Ve sonrasında yere düşen o papatyalardan beni seviyor sevmiyorlu parmak dokunuşlarını.

 

 

Gayret ettiğin senin ulaşmak istediğin. Ya beklediğin..

 

Merhaba sevgili günsüz nasılsın?