Kimse yok, 300 yıl boyunca boşuna yaşamışım. Diyarlarda hayatımı bir hiç uğruna harcamışım, iyilik? Dürüstlük? Güzellik? Dostlar? Güldürmeyin beni, bunların hepsi koca bir yalandan ibaret.
Bu diyarlarda eskiden olan ve herkesin saygı duyduğu değerler, birer birer ölmüş gitmiş, iyi olanlar ahmak, dürüst olanlar saf, güzel olanlar kullanılabilir, dostluk ise çıkar uyuşmasına dönmüş durumda, kırmak, incitmek, aşağılamak ise dürüstlük oluvermiş bu diyarlarda. Kılıçlarım ve gücüm onlarla savaşmaya asla yetmez. Her yerdeler, herkesin içindeler. Eskiden kötülüğe hizmet eden rahipler bile bunlardan iyiydi, en azından ne yapacakları ve neye hizmet ettikleri belliydi.
Diyarlar kirleniyor, yaşam daha umutsuz bir hal alıyor. Sevginin alay ile karşılandığı bir yerde hangi güzellik saf kalmış olabilir ki? Soruyorum size, mutluluk buhar olup uçmuşken. Bu diyarlarda ne kalmış olabilir ki?
Gildarel Snowstorm