Uyuyamıyorum sevgili sayfam =( yağmurla birlikte gök gürültüsü havada karanlık şimşekler çakınca içersi aydınlanıyor çok ürkütücü uykum filan gitti.
Tek yaşamanın en zor olan kısmı bu yani korkularınla baş başa kalmak. Sessizlik seslensen kimse yok. Kocaman kız oldum hala küçükken olduğu gibi korkuyorum yoksa şimdi uyuyordum hala..
Şimdi ne kadar çok isterdim ailem ile olmayı gerçi insanlar seçimlerini kendileri yaparlar değil mi bunu sen istedin sen seçtin katlan şimdi diyorsun duydum zaten öyle yapıyorum.
Olsun herşey gibi buda geçicek hava aydınlanıcak gök gürültüsü durucak belki güneş bile açabilir.
Babama karşı bu konuda ne kadar çok direndiğimi hatırlıyorum. Olmaz, sen yapamazsın, küçüksün, sen yumurta bile kıramazsın, hiçbir yardım yapmam dediğini tabi şimdi en uslu halim ozamanlar daha bir asiydim. Gerçi hala tam uslanmış sayılmam ani inişli çıkışlı duygulara kapılıyorum özellikle öfke anında daha kontrol mekanızması çalışmadı bende (=
Ama herşeyi başardım ev kiralamıştım babam konuşmadığı halde oraya geldi inceledi baktı durum kötü maaşımla bir buzdolabı almıştım birde kira ödüyordum elektrik su yiyecek maaş bitiyordu ne cesaretmiş bende ki de şimdi aynı durumda olsam göze alırmıyım bilmiyorum. Babamın dedikleri de hala aklımda çamaşır makinen yok leğen alırsın elinde oturup yıkarsın demişti. Ben de buzdolabımı ödeyince alırım gerekirse elimde yıkarım dünyada ilk elinde çamaşır yıkayan ben olmayacağım demiştim. Sonra içten kıyamadı herhalde gel biraz dolaşalım gezelim dedi ilk başta yok dedim sonra ısrar edince çıktık aynı gün içinde evi düzdük vs..
İlk yumurta kırışım babamın dediği gibi tüm kabuklarıyla birlikte olmuştu ama zamanla ben yemekler, sarmalar,börekler herşeyi öğrendim. Hatta yapıp babamı da davet ettim o kadar şaşırdı ki hepsini ben yaptım afiyet olsun demiştim. Ve şimdi annemden dahi daha güzel yemek yaptığımı söyler. Annem benden pilavı nasıl tane tane yapıyorsun ben de bazen düşüyor bazen düşmüyor der eee oda meslek sırrı herşey söylenir mi derim
Sadece canım istesin yapamayacağım yemek yok ama istemiyor bazen o zaman yumurta dahi kırmıyorum öyle garip huylarım var (=
Onları üzdüğüm zamanlar oldu. Umarım herzaman her koşulda vazgeçilmez olduklarını sevildiklerini biliyorlardır. Benimde kırgınlıklarım var ama bu sevmeme engel değil.
Şu an hep birlikte olsaydık uyanır uyanmaz yine abimin yanına gider uyurdum bazen anlıyordu yanına sokulmaya çalışırken noldu diyordu çok korkuyorum yanında yatabilirmiyim diyordum tamam diyordu bende iyice yaklaşıp sarılıp uyuyordum. Elektiriklerde kesilirdi yine yanına gider yatardım anlar sormazdı kafamı gömerdim onun boynuna arkasını dönünce de kızardım lütfen bana sarılırmısın diye
sabah bir uyanırdım abim yok benim yatağımda uyuyor. Sıkışıyorduk haliyle oda ben uyuyunca kalkıp yatağıma yatardı. O da gökgürültüsünde ve elektrikler kesildiğinde beni hatırlıyormudur acaba..
Ablamın yanına hiç yatmazdım çünkü ondan çekinirdim, korkulucak birşey yok neyden korkuyorsun git uyu diye geri gönderirdi oyüzden rota belliydi.
Bu arada gök gürültüsü kesildi sevgili sayfam hava da açtı uyuyabiliriz artık
Bu mesaj KãRdé£éN tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 23.09.2011 - 08:16