No replies to this topic

[KãRdé£éN]

Bir Polanya filminde Nazi dönemi anlatılıyordu. Nazi komutanı güzel
Sevgi
bir evi komutanlık merkezi yapmıştı. Evin güzel sahibesi üst kata çıkmıştı ve
az görünüyordu. Komutan bu kadına âşık olduğunu anladı ve aralarında
şöyle bir konuşma geçti :
- Madam aşkımız beni zayıf düşürüyor.
- Hayır komutan sevginiz sizi insan yapıyor.

Sevgisizlik ağır bir yüktür ve insan bundan kurtulmak için çok kötü
şeyler yapar..
Acımak sevgi değildir üstünlüğün kabulüdür.
Hoşgörü sevgi değildir istemediğine katlanmaktır.
Bağımlılık sevgi değildir gereksinmenin karşılanmasıdır..

Sevgi değer vermesini bilmektir.
Sevgi yaşama hakkını kabul etmektir.
Sevgi varolmaktan kıvanç duymaktır.
Sevgi birlikte olmaktan sevinç duymaktır.

Sevgi eşitliğin duyumsanmasıdır.
Sevgi bütün yapay ayrımların hayattan çıkarılmasıdır.
Sevgi bilinçtir.
Sevgi insan olmaktır.


Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine parayı koyduk.
Para için yaşıyoruz
para için eğitim görüyoruz para için meslek ediniyoruz para için
çalışıyoruz para için birbirimizi çiğniyoruz para için birbirimizi
aldatıyoruz para için savaşıyoruz.

Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine üstün olmayı koyduk.
Üstün olmak için
yaşıyoruz üstün olmak için yarışıyoruz üstün olmak için kendimizden
başkasının aşağı olmasına çalışıyoruz.

Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve nefreti içimize çağırdık. Birbirimizden
nefret ediyoruz nefretle yaşıyoruz nefretle çalışıyoruz nefretle
dövüşüyoruz nefretle öldürüyoruz.

Para üstün olmak ve nefret etmek hayatımızı dolduruyor. Hayatımız da
savaşlarla dünyayı yağmalamakla birbirimizi boğazlamakla geçiyor.

Sevginiz olmadıktan sonra daha çok paranız olsa daha üstün olsanız
daha çok toprağınız eviniz arabanız malınız olsa ne olur?
Sevginiz yok ve hiçbir şeyiniz yok.
Belki de yeniden öğrenmemiz gereken budur.


{Alıntıdır}