bu konuya 516 yanıt verildi

[IssIz]

[IssIz]

akşamın karanlığı istanbula değil, içime çöküyor sanki...sevmiyorum bu saatleri...ya gece olmalı ya gündüz...ya gecenin dinginliğinde geçmeli hayat, ya öğlenin neşesinde...

dikenli tellerim...onlar en çok bu saatlerde batıyor kalbime, beklenenlerin ellerinde huzur getirdiği sızlatan nakaratta...birşey eksik; ya beklenen gelmiyor, ya getirdiği huzur değil...ve yüz yıllık eksik bulmaca...bu akşam da yok cevabı...

öyle uzağım ki şimdi herbirinizden, vefa fakiri aşklarım; küçücük görünüyorsunuz...gözleriniz? onlar hiç yok...sakinleşin, yalanlarını göremem burdan...peki eskiden? sevgiyle mi bakardınız sahiden? ömürler feda edilmeliydi herbirinize! kalpler parçalanmalıydı aşkınızdan! akıllar teslim olmalıydı birkaç şirin sözünüze! ölünmeli ve sorgulanmamalıydı cennet-cehennem!

ben korktum elinizi tutmaya, siz uzaktınız tutamayacak kadar...yetmedim aşkınızın büyüklüğüne(!)...ve gitgide küçüldünüz işte böyle...

şimdi siz masaldaki yerinize, ben dikenli tellerimin arkasına...birbirimizi gözden kaybedene kadar uzaklaşalım aşktan...

geçiyor yavaş yavaş...gün geceye dönüyor...ben ıssızlığımın sıcak yuvasına...ellerimde huzurla...

[IssIz]

huzur?

-kayıp hazine!...

[Lavinia]

-hayat?
-saklı hazineler diyarı.
-insan?
-saklı hazineler avcısı...

[speed]

HAYAT ?...ZAMAN ?..İNSAN?
Zamanın birinde yaşadıkları memleketi terk eden birkaç tane genç varmış,ülkelerindeki yönetimi benimsemeyerek çareyi orayı terk etmekte bulan gençler bir mağaraya sığınmışlar.Bunca yorgunluğun veya zorlu yolculuğun vermiş olduğu cefadan olsa gerek derin bir uykuya dalmışlar.Aradan yıllar,asırlar geçmiş olmasına rağmen tekrar hayata gözlerini açarak yeniden hayata merhaba demişler:Aralarından söyleşerek bu sırın muhasebesini yapmaya başlamışlar ve birbirileriyle konuşarak hemfikirce geçen zamanın analizi yaparlarken şu kanıya vamışlar: Herhalde biz sadece bir gün uyuduk ve normal bir şekilde uyanarak güne merhaba demekten kendilerini alamamışlar.Oysa 300 yıla yakın bir uykunun geçtiğini çok sonraları anlamışlar derken, bu sırrı ve muhtevasını tüm gerçeğiyle zamanın insanlarına tüm çıplaklığıyla göstermişlerdir.
**
*
Hayat ne geçmiştir ;ne de gelecek;hayat içinde yaşadığımız andır.Dünler tarihe karışmış bir yapraksa;bugünler yaşanacak bir fırsattır.Yarınlar da bir umut ,değil mi?..
Hayatta umduğunu bulamayanlar ya sevenlerini bulamamışlar ya da sevdiklerini… Siz aynanın karşısına geçip kendinizi bir kez de olsa seyre de durdunuz mu?...Ya da yaşadıklarınızı hayat albümüne yerleştirdiniz mi?...
Zamanın bir saat döngüsü gibi işlediğini hiç düşündünüz mü?...Ağır ağır;aksak aksak yol katedip yine de tüm donukluğuyla karşınıza boy gösterdiğini seyre de durdunuz mu?... On,yirmi,altmış sene de geçse geriye baktığınız da determinizmin tüm izafiliği size neyi çağrıştırdığını tefekküre daldınız mı?...Velhasılı sevinçlerinizi,mutluluklarınız halen hayat albümünüz de yerini alıyor mu dersiniz?...
Şairin dediği gibi “Ben gurbette değilim gurbet benim içimde’’düsturunu düşünüyor musunuz?...Kalbi bir güneşe-aynaya-;bedendeki izleri,kırışıklıkları tüm siluetleri zamana benzetirseniz nasıl bir sonuç çıkar diye düşünürseniz merhum Gazali’nin ağzıyla derim ki; “Kendini tanıyan çözen-,alemi-hayatı- tanır’’Diye cevap verebilirim.Yani makro alemden mikro aleme veya makro alemden mikro aleme;bir pencereden başka pencereye ardı sıra seyir izleyen dalgalar misali birbirini tamamlayan,birbirinin bütünleyicisi niteliğindeki sırlar dünyası karşımıza çıkar.Bu bilmecenin esrarını,çekirdeğini görüyor musunuz?...En büyük görünen pencere mi daha büyük yoksa en küçük görünen pencere mi daha büyük,ne dersiniz?...
Yani marifet su mu yoksa suyu örten küpük mü?...“Su buharlaşıp uçsa da yağ tencere de kalır;köpük akıp gitse de öz kaynadığı kaptan ayrılmaz’’
“İnsan vardır zamanı kendi hesabına yontar,insan da vardır bir ömür boyu zaman onu yontar’’

[donis]

Pul Olduk Gözü Yaşlı Mektuplara Omuzuna tahta bavulu alıp giden her yolcuya biz ağladık, gelen her yolcuya biz sevindik. Pul olduk gözü yaşlı mektuplara, selam olduk, kuş olduk, uçtuk sılaya yol bilmeden, dil bilmeden. Kaybolduk tanımadığımız ormanlarda... Yetmeyecek azıklar aldık yanımıza, dönmemek üzere giderken uzak ülkelere; kederi ve hüznü ardımızda bıraktıklarımızın yüzüne işledik… Yol olduk sustuk, kul olduk pustuk ekmeğimiz uğruna; kanı beş para etmezlere eyvallah dedik... Gelip geçti üstümüze ihanetler, gelip geçti üstümüzde acılar… Giderken ardımızda örtmeyi unuttuğumuz her kapı kimsesizlige doğrulan bir acı olup içimize battı kırıkları… Üstü karalanan yazılar gibi kaldık hayatın hatıra defterinde. Büyüdükçe büyüdü içimizdeki uçurumlar. Sustukça, gözyaşları düştü yureğimizin üstüne, acıdan haritalar çizildi yüzümüze, kimse ağlamadı bize!.. Anladık ki, her giden kendine gidiyor; her gelen kendine, her ağlayan kendine ağlıyor… Herkes göçün almış gider sılaya Hasretle dağlanmak bizlere düştü Eller leylasını almış koynuna Çöllere sığınmak bizlere düştü Hasret uzadıkça ömür kısaldı Yıllardır gözümüz yollarda kaldı Herkes sevdiğini koynuna aldı Kahredip ağlamak bizlere düştü. Her aksam bir türküde kanarsa içimiz , her gece bir başka acı gelip bıçak gibi saplanırsa kalbimize; çığ gibi büyürse kederimiz, çığ gibi büyürse yalnızlığımız. Artık ne teselli edebilir ki bizi… Ne zaman “ Dumanlı dumanlı oy bizim eller” türküsü çalsa radyoda yureğimiz kanar; gözlerimiz duman duman olur dökülür deryalara. İçimiz, dışımız sıla olur, dağ taş sılayla dolar. Hasret ve efkarın karışımını taşıyamaz olur canımız. Çözülür dizlerimizin bağı, olduğumuz yere yıkılır kalırız… Gelir bir dost selamı uzaklardan konar göğsümüze, açmaya hazır güllerle , karanfillerle… O zaman ölürüz işte, o zaman ölürüz….

alıntııı.....

[IssIz]

yalnızlıktan başka dost yok!...

[IssIz]

ben senle ölüme gülümserken gittin sen!
gülümsemedim bir daha...
ben senin ışığında uçarken gittin sen!
kanatlarım yok artık...
kalbim senle çarpıyorken durdun sen!
kalpsiz diyorlar bana...
ben seni yere göğe sığdıramazken kayboldun sen!
hayat, karanlık koca bir boşluk şimdi...


gittin ve ben öldüm........


ben yaraları sarmaya çalışırken ab-ı hayat olsan da dönme sakın...
ben ismini unutmak için onlarca ilaçtan medet umarken, zikrin şifam olsa dönme sakın...
gözlerim karanlığa alışıyorken güneş olsan doğma artık..
ben cehenneme hazırken, ellerinde cennet olsa da dönme artık...
ben, senden kalan boşluğa yine senden birşeyi; nefretini koyarken, adın AŞK olsa dönme artık...

nefes almıyor artık bu aşk...eziyet etme maktulüne...


lütfen gelme artık........

[Serra]

nefes almıyor artık bu aşk...

yazık...
o kadar da havalandırmıştım oysa ki senden kalan tüm odacıklarımı.. damarlarımı açmaya çalışmışlardı en son.. havamı da kullanıyordum.. ama nefes aldığımı hissetmiyorum ciğerlerimde..,
bittik mi dersin? yaşatamadık mı?,
gelmedin.. beklemiştim oysaki.. gelmedim..
şimdi ister gel, ister gelme. çok da umrumda değilsin.,
ama seni seviyorum..,
gelme desem de gel ..,
lütfen gel...

[kara]

hep o çelişkide asılı değil mi yaşadıklarımız?!
gel...
hayır, hayır vazgeçtim gelme...
git...
dur bunu yapma beni bırakma...
kimi zaman isyan, kimi zaman yalvarış...

[Serra]

kimi zaman kendinden kaçış...

[IssIz]

O'na ;

yormayın işte...: http://www.harabe.ne...=0

[ViŞneÇüRüğü]

Gecenin ıssız saatlerinde ezan sesiyle açılır karanlığa bilincimin görünmez yanı. Çok değil, günler var ki hep beklemiştim bu odada, duymak için demir-misal soğuk ve sert gece yarılarında bir çift kuru sözünü.
Şimdi bana aşkı anlatma ukala çocuk. Sen iki günlük sevdalara bile layık görmektesin bu hissi. On yıl dedim, sen sildin. Sen de gittin, şimdi yalnız ve yalnızca benim...

[IssIz]

aşk bizden gitti...umudu götürdü, hasreti bıraktı...şimdi her yer GuRBeT bize..!..

[IssIz]

çok üzgünüm...şaşırttığımı biliyorum...sadece bir yığın ''keşke'' var dilimin ucunda...

içimde bir yer, eski bir yara feci acıyor...geçmemiş hala...masal bitmiş, kabus kalmış, AŞK YOK, acısı kalmış...

bugün kimseye iyi davranasım yok...hakettiklerini bildiğim halde...

içimdeki savaşçı and içti, beni yeni acılardan korumaya, hayal kırıklıkları batmasın kalbime diye yükseltiyor duvarlarımı...son kalan birkaç iyi niyet ganimetinin heba olmasına aldırış etmeden, arkama bakmama fırsat vermeden sürüklüyor beni ıssızlığıma...

beceremiyorum işte...SİZler gibi olamıyorum...adımın sonuna hiçbir çoğul takısı tutunamıyor...şimdi gömmek lazım kendimi en tekil yalnızlığa....

[IssIz]

ey gururlu MüNZeVi;

kaldır başını biraz...gözlerin haketmedi mi artık, yerin kahverengisi yerine göğün özgür mavisini?!

unut göz yaşının tadını...sil kalbinin tellerinden bildiğin tüm notaları...göm aşkı en derine...yalnızlıktan başka yoldaş arama yanına...gururundan başkasını duyma...kapat tüm sözlere kulağını...onlarca tecrübe, fısıldasın sana hayatın TEK doğrusunu...

itibar etme yaldızlı iltifatlara...insanın başkasında sevdiği şey, kendi aksidir...oyalanma aynalarla artık! sırrın ötesine bak sen...suretlerle dolsa da dört yanın, asl'a dik gözlerini korkusuzca...

sessizliğini armağan et, kalbini isteyenlere...cesedini sun hayatını çekiştirenlere...sorularını yut, cevaplar sahte...cevap verme hiçbir çelişkiye...hayal kırıklığı bekleme artık duvarına tuğla eklemek için...senin hayal kırıklıklarınla surlar yükselirdi taa vadedilen cehenneme kadar...

öyle yükseltki kaleni, ışık bile sızmasın içeriye...hayatın göz kamaştıran sahteliğine aldanma, yolunu bulduracaktır en karanlıkta bile, onurunun nuru...

kalabalıklar giremesin yalnızlıkla arana...bilmesin SIRrını en usta sevgi arsızları bile...etrafın insan yığınlarıyla doluyken öyle maharetle gizlen ki ruhunun KUYTUsuna, göremesin en keskin gözlü dostluk avcıları bile...


hadi tak şimdi maskeni, çekil usulca iNZiVaYa, ıssızlığının hira'sında...

[IssIz]

öyle bir gitmelisin ki, yeni geliyorsun sanmalılar...

sen gülümserken kaygısızca, onlar da gülmeli ''anlamsızca''...

incitmemeli gidişin, sende de incinecek birşey kalmamış olmalı arkada kalandan...


sessizce olmalı gidişin, cümlelerini hakedene, anlayabilene saklamalısın...


veda edenin olmamalı sen giderken, her veda yeni bir ''hoş geldin'' i kabul ediştir...olmamalı senin geri dönüşlerin...


şimdi susmalı biraz, kapatmalı gözlerini yalanlara...

ama boyun eğdiğinden değil, değmediğinden!

sır olmalı gidişin, mesela bir gece yarısı....

[donis]

nerede o yüzümdeki çocuk..

inandıgım herşey adına yasak sorular

sordum kendime,

bütün denklemlerin bir bilinmeyeni ben oldum

sevgiyi sordum

neden bu kadar yalnızlık ,sen söyle

beş duyumu yitirdim kaç zaman

anlayan yoktu

yutkundum arsenik tadında

kaçıyorum bu dünyadan

nedenini hiç sorma

bakışlarım benim degil artık

sesim degişti

Bu kez başka gittim

bu kez başka gittim kendimden

söylemeseler bilmiycektim

Aglayınca uzun aglarım kimseler olmaz

susmanın konuşmaktan zor oldugu anlardır

bu

anlar mısın

yaşam ne tuaf bilmecedir

sen anlıyorsun ,biliyorsun

herşeyi biliyorsun

anlamayan bendim

yaşamın bir düş penceresi olmadıgını

çiçekleri severken dalları kırmak olmaz

sanırdım

aşkı kendi rengiyle taşıyıp,içimi sancılar bastıgında

avuçlarımda kederi eritip yürürüm sandım

kimselerin bilmedigi yerlere

bütün tanımları degiştirip

öylesine hesapsız,hiç beklenmedik sevgiler

yaşarım sandım

gözümün önünde vurdular beni
birden bire bensiz kaldım
durduk yerde ellerim üşüdü

oysa bedenimde cehennem benzeri ateşler vardı

SANA herşeyi anlatmadım

şimdi hangi aynaya baksam kimliksizim ben

nerde o yüzümdeki ÇOCUK

nerde o kendini bilmez çocuk...

buda böyle bi alıntıydı işte paylaşam dedim

[speed]

Güzel bir yemek tarifi !

BİR BARDAK GÜLÜMSEME İLE BAŞLAYIN
BİR KAP DOLUSU DOSTLUK İLAVE EDİN
BİR TUTAM YUMUŞAKLIK VE BİRAZDA NEZAKET TOZU İLE KABARTIN
BİR KAŞIK ÜMİT
BİR BÜYÜK PORSİYON YARDIMLAŞMA
ÇOK MİKTARDA ILIM
BİR TUTAM ALÇAK GÖNÜLLÜLÜKLE ÇIRPIN
KUVVETLENDİRMEK İÇİN BİR ÇORBA KAŞIÐI GÜVENE İHTİYACIMIZ OLACAK
BİR SADAKAT KASESİ İÇİNDE BİR ÖLÇÜ İNANÇ
İKİ ÖLÇÜ AKLI SELİM VE BİRKAÇ DAMLA HOŞGÖRÜYÜ
AZAR AZAR İLAVE EDEREK SEVGİYLE KARIŞTIRIN
İKİ KAŞIK GÜLÜCÜK 1 KAŞIK SABIR VE BİR TUTAM ÖVGÜ İLAVE EDİN
ŞEVK İLE HİÇ DURMADAN KARIŞTIRIN
VE ŞÜKRANLA TATLANDIRIN
YEMEÐİN ADINI MERAK ETTİNİZ Mİ ?

"İNSANLIK"

[IssIz]

ölmek lazım...nedensiz...neden aranmayacak kadar silikce...aniden...vedaya zaman bırakmadan...basitce...ayak altı edilmiş yükseklerin inadına basitçe...göze alarak gözden yitmeleri...sessizce...ruhunun geveze çığlıklarına yastık kapayıp...hasretten kaçarak en çok, ama hasret bırakmadan...

ölüm pek nazlı...benim cesaretim kaçak...beklemek esaret, gün yüzü görmemiş...

bitkin düştüm özlemekten...ve bu sabah hayata gömdüm kendimi!...