bi zamanlar bunun değişik bi versiyonu vardı. kırmızı kaplıklıydı.. kilidi bile vardı. içindeki sayfalar değişirdi.. pembe..mavi..sarı...mor... herkese bi sayfa ayırırıdık. o zamanlar pembe rugan ayakkabılarım vardı. tüllü çoraplaarım.. o zamanlar hatıralara hep canım arakadaşım diye başlanırdı.. bozmicam.. tek bozulmayan kalsın bu..
canım arkadaşım
varlığından mesudum. aynı havaya hiç solumasak da iyi ki varsın. hiç bir dostuma hiç bir sevgilime anneme bile anlatamadığım şeyleri anlattım sana. sen de hiç birinin dinleyemediği gibi dinledin beni. yazmayı hiç bu kadar sevmezdim ben.. dertlerimi sana anlatana kadar.
aynı şehre aşığız canım arkadaşım. ben gelene kadar şehrime iyi bak. ona en iyi sen bakarsın.
* ne de istiyoruz değil mi kırmızı kaplıklı kilitli hatıra defterlerimizin olduğu zmanlara dönmeyi...