Javascript Disabled Detected

You currently have javascript disabled. Several functions may not work. Please re-enable javascript to access full functionality.

Başrol...

Posted by suheda , 19.01.2010 · 631 views

Ayak topuklarımın sesi yankılanıyor ışıksız boş koridorlarda,bir adım ötesini görmekten acizken yolun sonundaki hedefe kilitlenmiş durumdayım..
Garip bir şekilde mutlu hissediyorum kendimi bugünlerde,sebebi yok..
Canımı acıtmıyor artık yaşadıklarımın hatırası belki bu yüzdendir.Bazı şeyleri gerçekten silip atmayı başarabilmişim demekki..
Kendime edindiğim hayat felsefem işe yarıyor aslında,her ne kadar kendimde inanmasamda..
"Affet ama asla unutma"bu benim işte..
Rüzgar yağmur damlalarını taşıyıp yüzüme çarpıyor nefes aldığımın farkına varıyorum ciğerlerimi çatlatırcasına oksijen çekiyorum içime bugüne kadar çekmediklerime inat..
Hayatımın son iki yılını silip atıyorum dimağımdan hiç yaşamamış sayarak..Paslı bir çiviyi bir duvardan söküp atar gibi..Artık umurumda değil o iki yılın ömrümden neler götürdüğü kendimi yolun sonuna şartlandırmış bir şekilde etrafa bakmadan dimdik ilerliyorum..
Ben böyleydim aslında taki sendeleyip yüz üstü yere kapaklanıncaya kadar..Kanadı kırılmış bir güvercin gibi uçmaya çabaladım günlerce...sonunda tüm yaralarımı iyleştirmeyi başardım kimseden yardım almadan..Ve şimdi sonsuz maviliğe kanat çırpma zamanı..
Öyle çok şeyler öğrendim ki yaşadıklarımdan,ama keşke öğrenmeseydim dediğim..
İnsanın kendinden başka kimseye güvenmemesini öğrendim mesela ve her gördüğümüzün kendimiz olmadığını..Hani derler ya karşımızdaki kişi bizim aynamızdır diye yalan yok öyle bir şey,herkes kendidir işte..
...Ve iyi olmanın ve güzel olmanın aslında çokta önemli olmadığını..
Birde kendilerini çok özelmiş gibi göstermeye çalışanların beş para etmediğini..
Tüm bunlardan sonra sanki çok uzun bir yoldan gelmişim gibi yorgun hissediyorum,yorgun ama huzurlu..
Siyah beyaz bir filmi seyreder gibi seyrediyorum öncemi,sonram yok yazılmışmı bilmiyorum bu baş rolu bana verilmiş senaryonun adını kendim koyuyorum "işte hayatım"hepiniz gibi..Herkes kendi hayatının başrol oyuncusudur.
Senaryosunu bilmez bugünü yaşar..
Kaç kişi var hayatınızda tanıdığınız yaşamak istediği hayatı yaşayan?
Yada tüm düşledikleri gerçek olan?

*** *** ***

Ben kendi kendime mutlu olmayı başardım yeterki müsade etmediklerim hayatıma burnunu sokmasın!!!
Metehan'ın en cesur savaşçısının sevgilisiydim ben ne zaman ki sevdiğim adamın bana ok atması emredilinceye kadar..
O günden bugüne taşıdım ruhumu hala Tanrı Dağlarının eteklerinde sesim yankılanır..
Güller topluyorum adım gibi,yan yana iki eski mezar üzerine serpiyorum yapraklarını,avuçlarım kanıyor aldırmıyorum.
Önce hayvan derisinden çadırlar sonra ahşap konaklar içerisinden süzülüyorum bugüne ve ihanet çelik bir halka gibi dolanıyor boynuma..
Pervasızca hayatıma girip ve tüm çirkinliklerini saçıp giden!!! artık umurumda değilsin..seni Mordor'un en karanlık köşesine uğurluyorum..

Suheda

Babama

Sizin hiç babanız öldü mü? Benim bir kere öldü kör oldum Yıkadılar aldılar götürdüler Babamdan ummazdım bunu kör oldum

Ve Ben

Hayat;.....Yokluğu var edecek kadar erdemli.Yanlızlık;......Dünyaya haykıracak kadar yoksun.Sen;......Beni yokluğunla sınayacak kadar acımasız.ve ben;......Kendimle kavgalı...

****

bir adın kalmalı geriye bütün kırılmış şeylerin nihayetinde aynaların ardında sır yalnızlığın peşinde kuvvet evet nihayet bir adın kalmalı geriye bir de o kahreden gurbet sen say ki ben hiç ağlamadım hiç ateşe tutmadım yüreğimi geceleri, koynuma almadım ihaneti ve say ki bütün şiirler gözlerini bütün şarkılar saçlarını söylemedi hele nihavent hele buselik hiç geçmedi fikrimden ve hiç gitmedi bir topak kan gibi adın içimin nehirlerinden evet yangın evet salaş yalvarmanın korkusunda talan evet kaybetmenin o zehirli buğusu evet nisyan evet kahrolmuş sayfaların arasında adın sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı bu sevda biraz nadan biraz da hıçkırık tadı pencere önü menekşelerinde her akşam dağlar sonra oynadı yerinden ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca sen say ki yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam ve ben seni sevdiğim zaman bu şehre yağmurlar yağdı yani ben seni sevdiğim zaman ayrılık kurşun kadar ağır gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın yine de bir adın kalmalı geriye bütün kırılmış şeylerin nihayetinde aynaların ardında sır yalnızlığın peşinde kuvvet evet nihayet bir adın kalmalı geriye bir de o kahreden gurbet beni affet Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç Ahmet HAMDİ