şirinler yahu.

'hayır, yemiyor, yemez' diye birşey yok bak, hatta yer yer 'bırak biraz da 'onlar'
yesin' şeysi var.

aklıma şey geldi yine, hiç unutmam 100 yıl kadar önce

pek de yakın olmadığım bir arkadaşa hesap veriyorum

yediğime dair. sık sık söylediğim birşeyi ona da söyledim, sebebi boşver, sonuç
daha önemli değil mi, ben bu adamı sevmiyom artık, birlikte kalmak istemiyom.
bu da bana şunu buyurdu: 'canım, kim kocasını seviyorki.'


ki bunların rezil bir evliliği vardı, hakkaten kepaze bi'şey, buna karşın benden
100 yıl kadar sonra boşandı salak.

ordan da buraya atladım evek, atlarım ben, atlayabiliyom; çok iyi uzun atlarım.
