19 replies to this topic

[dokuzharf]

sokak çocuğu olduğunu düşün..

yada bir gelin..

oda olmadı damat..

veyahut kömür işçisi , araba tamircisi , sokak çocuğu , aptalın teki , cumhurbaşkanı , başbakan , temizlikçi...

bana düştüğün durumun zorluğunu , mutlu olduğun anları anlat...

[elma]

ne sokak çocuğu, ne gelin ne de damat...(ilk mesaja ithafen)

O BİR YAPRAK

Tutunamadım şu yaşam denilen ağaca. Tuttuğum dallar susuz kaldı, ayrıldı ağacın gövdesinden, düşerken benide götürdü. Şimdi kırılıp düşmüş dalların arasında yeşil bir yaprağım. Ağacın gölgesi üzerimde , güneşi göremiyorum,üşüyorum,soluyorum günden güne...Küskünüm toprağa, esirgiyor bir damla hayat suyunu, susuzum...

Yağmur yağıyor sonra, her damlası bir dalga, sürüklüyor bir o yana bir bu yana. suyunu esirgmiyor yağmur ama karşılığını da istiyor. Kudretini bende deniyor o da!Boğuluyorum her damlasında...

Sonra, sonra yağmur diniyor..Diniyor dinmesine de bu defa kar başlıyor..Usulca kaplıyor her yanımı, acıtmadan incitmeden öldürüyor..Hayata açılan tüm pencerelerimi kapatıyor. Nefes alamıyorum, konuşamıyorum, sesim boğazımda bir düğüm!

ve batıyor güneş..

Gece soğuk, gece acımasız ve gecenin zulmü bir başka..Ayazı içime sıZıyor sinsice..Ağır ağır yayılıyor bedenimde, geçerken bıraktığı izler acıtıyor kalbimi..Sende mi diyorum içimden..
Dayanamıyorum ve buz tutuyorum..Cam kafesin içinde bir yaprak oluveriyorum..yenik düşüyorum tabiata...

ve birgün, çiğneyip geçiyor bir ayak. Kristal bir vazonun yere düşerken çıkardığı gibi bir ses yankılanıyor dünyada, param parça oluyorum.
ve insanoğluna da yenik düşüyorum...

Herşey bitti sandınız değil mi?

Hayır, bitmedi. Parçalarım toprağın kalbine iniyor ve bir ağacın gövdesinde yeniden can buluyor. Şimdi ağacın tepesindeyim, güneş sadece benim içiyor doğuyor, yağmurlar kayıp gidiyor kaygan bedenimden, karlar güneşin işkencesinde su damlası olup toprağın bağrına düşüyorlar ve biri bin parça!

şimdi yukardayım sizi izliyorum, sizin beni izlediğiniz gibi..

[pıtırcık]

gelin olarak anlatayım çok aşık olduğum birinden romantik bi teklif alarak başlamalı sonranişan sonra beyazlar içinde çamlıcada düğün arkadaşlarım sevdiklerim hepsi orda yedi katlı beyaz bir pasta romantik müzikler düğünden sonra biyerde yemek yemek ama çok güzel bi yer olsun sonrada parise balayına hepsi olabilir belkide ama balayı olmaz herhalde zengin olması lazım çünkü

[Betüs]

insan her duruma alisir ve eger karamsar degilse mutlulugu her sekilde yakalar
ben verilen kagit parcasina bile mutlu olabiliyorum ama resim yaparken daha ayricali bi mutluluk tadarim

neyse dönelim konuya
ben gelin olsaydin gicik olsun diye gerdege girmezdim iste bu bana mutluluk verirdi

[matahari]

peki,anlatıyım sana.....

ben ''aptalın teki'' ni seçtim....

Ben aptalın tekiyim...Ne varlığımın amacı, ne gelişme kaygısı, ne de ekmek kavgası ne de ne de farkederek yaşama ayrıcalığı umrumda...çünkü aptalın tekiyim...

Çocuklarım var, ama geçirdikleri bunalımları bilmiyorum,hissetmiyorum..Onların karınlarını doyurup çamaşırlarını yıkıyorum..küçük olanları da sevip okşuyorum o kadar...diğerlerinin topluma hazırlanma aşamalarını bilmem ki ben...çünkü aptalın tekiyim.....

Kocamı da bazen seviyorum bazen sevmiyorum..eğer bana dayak atmadığı bir günü kapamışsam sevdiğim zaman oluyor...yine sinirle gelip dövmüşse beni sevmediğim zaman..onunla ilişkimiz bu...çünkü aptalın tekiyim...

halaoğlum kızını evlendiriyor..düğüne giderken birisinin benimle gelmesi şart...bilmiyorum ki hangi araca nerden bineceğimi,nasıl gideceğimi...çünkü aptalın tekiyim..

Para sıkıntısı çekiyoruz çoğu zaman,ama çalışıp para kazanabileceğim bir meslek aklımdan bile geçmemiş ki bunca zaman..çünkü aptalın tekiyim...

Kriz diyorlar,terör diyorlar ne demek istiyorlar anlamıyorum ki...çünkü aptalın tekiyim...

Komşumuz var. X hanım..benimle paylaşıyor aptallığımı ve anlatabildiğince akıllılığını...onu çok seviyorum...aptal olduğum için bazen bana imrendiğini söylüyor...ve ekliyor...

''akıllı olup,hayatın farkında olup, bunca dert ve sıkıntı ile yaşayacağına ,böyle aptal kal,basit ve mutlu yaşa'' diyor .....

onu seviyorum ve benimle böyle konuştuğu zaman ona boş boş bakıyorum sadece..keşke onu anlasam da boş bakmasam..

Ama ben aptalın tekiyim....

Edited by matahari3470, 22.04.2009 - 04:28.

[shy]

Hiç sevmiyorum bu tür yazıları.Çalışmayan evde oturan ev hanımlarını aptal yerine koyan veya çalışan kadınları ev hanımlarından üstün tutan yazıları...

Beğenmedim

[Summer Wine]

yuh diyesim geldi yaa annem de evde oturuyor aptal mı yani kim yazdıysa cidden saçmalamış....

[CIZIRTI]

çok saçma olmuş yazı hadi kendinden örnek verirde insan, yaşam şartlarını bilmediği insanlar hakkında nasıl bu kadar genelleme yapıpta aptal kalıbına oturtabilirki aynen bende beğenmedim yazıyı.

[tandem]

bence yazı yeterince anlaşılmamış
olaya direk aptal kelimesi üzerine odaklanmadan biraz daha farklı bakılması gerektiğini düşünüyorum...

[K@LPSİZ]

Matahari burada ev kadınlarına aptal dememiş iyi okursanız anlarsınız..

[Muziçko]

kii anlamaya çalışsakda yazıyı görmek istediğimiz gibi yorumlamasak ders çıkarılacak o kadar nokta var sadece 'aptal'ı kaale almamak gerek ..neyse anlayan anladı bu kadarı da yeter ..

Edited by MuZi, 22.04.2009 - 15:48.

[Rabbit]

kendine güveni olmayan kendine duvarlar örmüş ve bunlara bahane olarak bir ev kadını olmasına baglayan bir kadnın cümleleri. yazık.oysa ki temelidir anne ailenin. bir cocugun yetişmesi kültürü görgüsü bilgisi sevgisi öncelikle anneden gelir. ister evinde otursun isterse işinde calışsın hiç farketmez kendini bu kadar kücümseyen bir anne düşünmek dahi istemiyorum.

[Rose&Rain]

Para kazanıp kazanmamak aptallığın ölçütü olamaz. Ev hanımları para kazanmıyor olabilirler ama koskoca evi çekip çeviriyorlar üstelik bunu tek başlarına yapıyorlar. Bütün işleri organize ediyorlar, bir nevi yönetici işte ki bu hiç de yabana atılır bir şey değil herkes üstesinden gelemez. Baya baya maharet ve "akıl" ister. Bu yazıda ev hanımlarını bir şeyden anlamayan asalak gibi tabir etmişsiniz. Ayıp!

[Eylül]

Ev hanımı diye bir şey geçmiyorki konuda bunalım var niye öyle algıladınız.çalışan kadınlarımızın aynı sıkıntıları olmuyormu sanki bunlardan daha çok sıkıntıları var bunalım daha fazla iletişim kopukluğu ve paylaşamamak...

[matahari]

Yorum sahiplerine ithafen cevap hakkımı kullanmak istiyorum...

Öncelikle şaşkınlığımı,üzüntümü ve hayretimi bilmeniz gerekiyor...
Ben bu yazımda toplumda varolan belli bir karakteri anlatmadım..Hayali bir kahraman anlattım..
Anlatmış olduğum sadece bir tek kahraman da değil zaten...
Hem bir kişi,hem de bir çok kişinin anlatısıdır bu..Hiçlik yanındaki heplik gibi..
Tekliğin yanındaki çokluk gibi..Bu hayal kahramanım bireysel olduğu kadar
toplumsal da bir karakter..

Tabi bu hayal kahramanım(larım),
yaşam standartlarını bildiğim,gördüğüm insanlar hakkında elde ettiği yaşam tecrübesi ile de alakalı..

Satır aralarını fark etmediniz mi?

Satırların arasındaki boşluklar size hiç mi bişey anlatmadı?
Sizlerden(olumsuz yorum yapanlardır kastım) bu yorumları yapmadan önce,
suçlayıp kınamadan önce,ahkam kesip yargılamadan önce, yazdığımı anlamaya çalışmanızı,
sorgulamanızı beklerdim...Bu aptalı lütfen yaşadığımız ya da bildiğimiz toplumda aramayın,
onu bir konuma ya da mevkiye oturtmayın...Çünkü o benim hayalimden çıkan,
hayal ürünüm olan bir kahraman(lar)dır..

BU APTAL YA DA APTALLAR BENİM HAYALİMDE YAŞAYAN APTAL YA DA APTALLARDIR..

Dikkat edin BEN ona bir sıfat VERMEDİM,onu bir konuma OTURTMADIM...
Bunu acımasızca SİZLER yaptınız...Ona ''ev hanımı'' ve ''anne'' dediniz..
.Bu konumları ona SİZ yakıştırdınız..

Farkettiniz mi,bu durumda bu yönlendirmeyi yaparak yazıma kendinize göre anlam katmaya
çalışarak anlamsızlaştırdınız.Satır aralarındaki boşluklar hayal kahramanımın
evine yakın bir fabrikada çalışan çocuksuz bir çalışan olabileceği,
ya da birkaç çocuk annesi bir apartman görevlisi olabileceğinin göstergesidir.
Geniş düşünebilmenizi beklerdim sizden..
Yazının bütünlüğü ise tek bir kahraman da olabileceğinin göstergesidir..

Aramızda fikir ayrılıkları tabi ki olacaktır...
Asıl saçma! olan şey hepimizin aynı şekilde düşünmesini beklemektir...
Bu tür ayrılıklarda,fikir alış-verişleri saygı çerçevesinde gerçekleşiyorsa,
bu bireysel olgunluk ve sosyal adalet demektir..
Burada olduğu gibi anlamaya çalışmadan yapılan yorumlar,
haksız ithamlar (Ayıp!,yuh,saçmalamış...gibi)kişileri üzmekten başka bir işe yaramaz ki;
birarada yaşama ve hayatın bir köşesini paylaşma arzusu bunu kaldırmaz..
Ben hayali kahramanımı(larımı) kınamaz yermez ve önemlisi sempatiyle ondan(lardan)
bahsederken,bana ayıp ya da yuh diyip nasıl suçlayabiliyorsunuz,
saçmaladığımdan söz edebiliyorsunuz?

Ben 39 yaşımda,ÇALIŞMAYAN bir ANNE iken ,değerli ve kıymetli olduğumun bilincinde iken,
nasıl ''anne''leri ve ''çalışmayan''ları sizin yazımı yorumladığınız gibi basitleştirip,yerip, kınayabilirim???...
Bu çelişki olmaz mı?tabi ki olur...
Düşünün anlamadan,anlamaya çalışmadan yaptığınız yorumların haksızlığını..
Benim hayal ürünümü nasıl buralara çekebildiniz şaşırıyorum..

Anlayan ve algısı oldukça açık olup,geniş düşünebilen arkadaşlarım, sizi de ciddi anlamda tebrik edip,teşekkürlerimi sunuyorum...

Edited by matahari3470, 22.04.2009 - 19:10.

[WaLe]

dokuzum anlatım istiyor bizden eleştiri değil. Kısacası eleştiri değil hikaye alalım.. : )

[DKNH]

içinde bulundugum durumun getirilerinden farklı değil örneklendirimlerin yasadıkları
onlar kadar kaybediyorum inciniyorum yok oluyorum
bazen ellerimden bir hayat kayıp gidiyor ben bitiyorum
bazen saatlerce yaşasın hayatta kalsın diye ugrasıyorum
sonucta boş küvözleri yumrukluyorum tekmeliyorum
bu kadar küçükken ne kadar güçlü olduklarını görüyorum bazen yaşama sarılmalarını
küçücük parmaklarını tutuyorum ellerimle yaşama isteklerine tapıyorum
kendi çapımda ben de aptalın tekiyim
bazen hiç olmayacak boş hayallere kapılıyorum
kanını değiştirince yaşar hevesine kapılıyorum
uyguladıgım tedaviler bir işe yarayacak sanıyorum
ben aptalın tekiyim hala bir seylerin güzel iyi dogru dürüst olabilecegine inanıyorum
ve ben aptalın tekiyim insanlar kendilerinden önce başkalarını düşünebilirler diye düşünüyorum

[epru']

bende aptallığı seçicem ve kahraman olarak da kendimi etiketlerken hiciv yapmadan gidecem..(!)


aptalım bende..

35 saat nette online kalabilen bi aptalım hem de..,sırt üstü düşüp de burnunu incitebilen, salağın sevimli olanıyım..yürüyen merdivende bile mahsur kalabilirim..bi de oturup buna gülebilirim.. aptalım ya ben,kinaye aramam salt giderim..
en tepeden bakar insanlar bana.. nasıl da hümanizmden uzaklar..nasıl da burnu büyük nasıl da küçük dağları yaratırlar...nasıl küçümser nasıl irlenirler..iki kelam laf edip aptal olduğuma kanaat getirince nasılda topuklayarak kaçarlar..100 metre öteden tanırlar beni misal..akabinde yollarını değiştirirler..selamı sabahı keserler..insan zekası konusunda vazgeçilmez şekilciler ya aptala tahammül edemezler..


ama idrak edemezler zeki olmanın yoruculuğunu..tüm samimiyetimle söylüyorum,aptallık ve cehalet kelimenin tam anlamıyla mutluluk getirir..mutlak mutluluk hem de..sorgu yok..sual yok..kıyas yok..şekilcilik yok..standartlar dahilinde yaşamakdan memnun olmama,hayatında ki insanlarda sıkılma lüksü yok..olan var gerisi yok...

anafikir=> ben aptalım

a) bu benim suçum değildi
b ) keşke insanlara ana fikri ispatlamak için bu kaa uğraşmasaydım..





oldu mu ? oldu. bi an aptal oldum

[dokuzharf]

Huzur nedir bilmem ben.
İstememde huzur olsun dünyada.
Hep kan aksın, çocuklar ölsün, analar babalar girsin birbirine..

Yıllardır içinizdeyim, bile bile aranıza alıp hayatta tutmaya çalışıyorsunuz.

Benim yüzümden çocuklar ölüyor. Binlercesi..
Hem de suçsuz yere.
Dayanma güçleri yok buna , ama sizler onları düşünmüyorsunuz.
Aç kalıyorlar sizin yüzünüzden, kardeşleri gözlerinin önünde ölüveriyor, anneleri babaları..

Babalar ölüyor sayemde , ama siz yaşatıyorsunuz , öldürmüyorsunuz beni, her daim aklınızdayım.
Geride gözü yaşlı bir eşler ve çocuklar bırakıyorsunuz.
O öldükten sonra geride kalanlara anlatmıyorsunuz benim ne kötü olduğumu.

Anneler..
Ah o anneler..
Her daim iyi olsun, kötülük olmasın istiyorlar dünyada.
Ama siz onlar kadar olmuyor beni yaşatıyorsunuz.
Oğulları ölüyor sayemde , kızları..
Siz anneleri de öldürüyorsunuz..
Geride yetimler bırakıyorsunuz.
Annesiz , anne sıcaklığı nedir bilmiyor çocuklar.
Gözü yaşlı anneler yol bekliyor , acaba ne oldu ? döner mi benim oğlum diye düşündürüp acılar çektiriyorsunuz.,
Oğlum, kızım ölmesin diye dualar ettiriyorsunuz..
Gözü yaşlı anneler ben yaşıyorum diye ağıtlar yakıyor ama siz onlara kulak asmıyorsunuz..

Yaşatıyorsunuz beni..
Ne zaman ortaya çıksam karanlık oluveriyor gökyüzü..
Korku bürünüyor kalplerde, titremekte olan çocuklar, gençler, kızlar, yaşlılar görüyorum.
Çok zaman geçmiyor ki çoğu ölüyor.

Ben çıktığımda ortaya , açlık başlıyor , sefalet.
Ortada ne yapacağını bilmeden dolaşan çocuklar oluyor.
Yaşlılar bir yere sığınmak istiyorda beceremiyorlar, kaçamıyorlar ölümden..

Paralar harcıyorsunuz benim için..
İstemiyorsunuz karşı tarafa güvenmeyi de , ben çıkarsam bir gün diye paralar harcıyorsunuz..
Stratejiler gerçekleştiriyorsunuz bir şekilde benim çıkmam için.
Kiminiz benden nemalanmak istiyor ama siz ona dur demiyorsunuz.

Benden korktuğunuzu biliyorum.
Fakat korktuğunuz beni sizlerin yarattığını bir türlü anlamıyorsunuz.
Bana lanetler yağdırıyorsunuz , çıkma bir daha ortaya diye ama , ben sizin yüzünüzden ortaya çıkıyorum.

Kanlar akıyor, bombalar patlıyor, kurşunlar rüzgarla dans ediyor ben çıktığımda..
Ama beni sizler istiyorsunuz..

Adımı "savaş" koydunuz, beni bu göreve siz getirdiniz..
Bu yüzden huzur nedir bilmem ben.
İstememde huzur olsun dünyada.
Hep kan aksın, çocuklar ölsün, analar babalar girsin birbirine..

Hep benli günlere....

[matahari]

İçim bomboş,kupkuruyum diyorsun ya sık sık , işte o zaman cızz ediveriyo varlığım...


Hüznün beni de hüzünlendirirken çırpınıyorum,içinde filizlenmek istiyorum,ama olmuyor..
Biraz nefes...tek istediğim bu senden...

Sadece biraz nefes..

O zaman görebileceksin,varlığımı hissedebileceksin..
Şu balkon kenarına kolunu dayıyıp önündeki küçük masada tükettiğin sigaraların
dumanı gibi gözüne gözüne girmeye çalışıyorum...Ne yapsam nafile..
Bana ait tüm girişleri kapamışsın..Ama yılmıyorum...Hem istesem de yılamamki..

İsmim ''UMUT'' benim..

Masanın yanında duran radyodan fallar tutuyorsun,işine gelmeyen olunca da
''yok bu değil'' diyorsun ,görüyorum..Bilerek atıyorsun uçurumun kenarına beni...
Ama her şarkıda acıyı arasan da,biliyorum bırakacaksın bir zaman sonra..
Elin gidicek ve oyun havalarını arıyor olucaksın..
Mutlluğu yaşamak istyeceksin,acıyı değil..
Bunu düşünmekten geri duramam ki..

İsmim ''UMUT'' benim..


Fiziki bir varlığım olsa tutup kolundan sahile indiricem seni..
Bak güneş henüz doğuyor ufuktan,yeni doğan gün ,
yeni bir şans diyicem sana..Bırakmıyorsun ki nüfuz ediyim damarlarına,beyin kıvrımlarına..
Ama bir gün giricem içine..Bundan vazgeçemem ki..

İsmim ''UMUT'' benim..

Açmaya korktuğun dostluk kapılarını açman için korkmaman gerektiğini göstericem sana...
Her yediğin küçüklü büyüklü dost kazığını ders edinip, yeni dostluklar kurabileceğini
hatırlatıcam sana..Denemek lazım diyivericeksin sen de..

Gidilecek yolların,yaşayacak mutlulukların olduğunu bileceksin...
Açılacak kapıların olduğunu göreceksin..

Ve ben sürekli yanında olmaya devam edicem varlığımı hissetsen de,hissetmesende...
Beni istesen de istemesen de...
Ben etrafında fır dönmekten pes edemem ki...

İsmim ''UMUT'' benim....


Beni yoksaydığın görmezden geldiğin günler sona erince,ki sona erecek biliyorum,neşeyle ,
tebessümle daha bir çoklukla var olacaksın hayatta..

Yine eskiden olduğu gibi ben de varım diyeceksin...

Bunu biliyorum çünkü; İsmim ''UMUT'' benim..

Ezeliyetten geldim ebediyete kadar varolacağım,herbirinizde...