bu konuya 397 yanıt verildi

[Elric]

I love every single tear you cry..

[Emily]

Bir sağanakta terkettim İstanbul'u.Tam 7 saat boyunca bir saniye bile durmadan eşlik etti yağmur yolculuğuma.Bir derin hüzün taşıdım bu şehre yüreğimde misafir.
Şehrime dair özlemlerim, farkettim ki ne kadar da katlanılır geldi gözüme senden sonra...
Artık senli ve sensizliğime göre algılar olmuşum zamanları.Yoksan zaman kayıp, keyif eksik ve geceler uykusuzlukla bütün..
Ayak izlerin yok bu şehrin sokaklarnda.Benimkiler de silinmiş ki bihaberim..
Sen yoksun yağmur var yine..
Rüzgar gönderiyorum nefesimi bana yollayasın diye..
Yağmur ve ben; soluksuz..








Dipnot:Sevgili bulutsuzluk, istediğini kullanabilirsin elbette ki senin bunu istemen beni onurlandırır ancak..

[Restless]

herşey ne kadar kolaydı senin için.zehir zemberek geceleri bana bırakıp gittin,nerdesin şimdi,bu çığlıklar,feryatlar senin için.beni yalnızlığımla bırakıp gittin.dönersin diye umudum yok!dönmiyceksin biliyorum.gelmeyeceğini bile bile seni bekliyorum.bazen bir damla gözyaşımda bazen hıçkırıklarımda bazende rüyalarımda buluyorum seni.bana haram oldugunu bile bile seninle cehennemi istiyorum.nerde kiminle napıyorsun?mutlu musun?yoksa sende sende seviyormusun?unutamıyormusun?cevap wer artık.duy.bir kez olsun cevap versessiz çığlıklarıma! su serp nolur alevlenen yüreğime.gel ne olur gel yalvarırım bırakıp gittiğin güne lanet olsun artık gel gel...

[Emily]

Döndüm..Yine biraz yağmurla..
Çok ağır geldim kendime..Evim mi büyümüş ben mi küçüldüm bilmem de ufacık kaldım odada.Çok tek, çok bir başıma..Çok sensiz ve çok üşüdüm birden..
Yoksun ve çok soğuk buralar..

[Serra]

baharın yine gelecektir...

[Emily]

Ertesini düşünmediğim,önemsemediğim günlerden çıkıp gelmiştim oysa ki.Gelecek kavramını yitirdiğim, bir dakika bile olsa sonrasına sahip olmadığım zamanlarımı geride bırakmıştım düşünmeden.O kadar zamansız o kadar değersizdi ki her bir anlam,yakmıyordu canımı,yalnızlık giymiştim üzerime ,paylaşmanın tadına varıyordum kendimce..
Paylaşılamıyormuş işte yalnızlık hiç bir şeyle eğer aşkla geliyorsa.Ne yer doluyor ne söz yetiyor ne de içim ısınıyor artık...Anladım; yalnızlık,üstüme giydiğimi sandığım değilmiş meğer..Aşkla gelen, paylaşıma açık kapıları bir bir kilitliyormuş sormadan hem de..
Aşk, umutla kardeş, hayallere gebeymiş...Aşk, gelecek demekmiş,ancak anladım ben..
Geleceksiz günlerin kişisi ben, bekliyorum gelecek o günü umutla bugünlerde...Hangi gün olduğunu bilmediğim, belirsiz ama benim olacak zaman dilimimi..Umutlar yeşeriyor içimde bir yerlerde tüm karanlığıma rağmen..Ötesini düşünmediğim dakikaları saatlerle değiştirdim günlere böldüm...
Bekliyorum sadece...
Bekliyorum,
Sessizce....
Ama paylaşılmıyormuş işte yalnızlık hiçbir şeyle eğer aşkla geliyorsa...

[suustuneyaziyazmak]

Edebi içerikli mükemmel yazılar yazıp, sonrada servis yaparak okuyucuların sonsuz keyif almalarını sağlamak gerçekten bu forumda Bulutsuzluk üstadımıza ait bir sanaat olduğunu kabullenmek muhakkaktır. Böyle bir yeteneğimin olmamasına rağmen yalnızlık denince yazacak birşeyler mutlaka bulacağıma inanıp bu yazıyı yazmaya kalkıştım.
Yaklaşık sekiz yıldır bütünleştim ben de yalnızlıkla, ne o beni terketti ne de ben onu bırakabildim, sanki ekmeğim, suyum ve yoldaşım olmuştu. Birçok kez nedir bu müptelası olduğum yalnızlık diye tanımlamak istedim kendimce, herseferinde bir kalem bir kağıt alıp tanımını yaptım yalnızlığın. Ve anladımki birilerine duyulan bir hasret, bir özlem ve bir sevdaydı bana göre yalnızlık. Dört duvar arasında doruğuna çıkarsın yalnızlık acısının. Aynada gördüğüm yüzden başka bir yüze hasretti benim için yalnızlık, yaşadığım ızdırabı hafifletmek için bazen türkü mırıldanırım, mırıldanırken duyduğum sesten başka bir sesin özlemiydi yalnızlık, sevebileceğim ve yalnızlığımı paylaşabileceğim birilerinin varlığının aklımı meşgul etmesiydi yalnızlık.
Ama bana bir faydası vardı yalnızlığın, o da yalnızlıktan kurtulup plan yapmam için en ideal ortam yalnızlıktı bana göre...........
Sanırım planlarım tutmadı.......
Çünkü hala yalnızım.....


Dipnot: Sevgili Bulutsuzluk gibi yazamadığım kesin, birçok hata da yapmışım biliyorum ama az çok kendimi anlatabildim galiba...

[Emily]

Kimse anlamayacak , tek bir kişi bile hatta belki....belki..
Anlatmaya çabalamayacağım bundan böyle hiç kimselere. Anlaşılmayacağını bildiğim yorumlar için nefesimi boşa paralamaktan yorulduğumu farkettim..Söylenenlerin tavsiyelerin hep birbirine eş olduğu bir dünyada daha fazla gayret sarfetmenin anlamsızlığı sert bir tokat gibi çarpıyor ruhuma..
Ruh acısını dindirmenin imkansızlığındayım şimdi..Başlangıçların mı sonları sonların mı başlangıçları doğurduğunun ayırdımını kaybedeli oldu epey zaman sanki..
İnanmakla başlıyordu herşey dediğim anda bitmişti aslında herşey belki de....
Kimse anlamayacak , tek bir kişi bile hatta en çok da...
İçim dışım kelimelerle dolu lakin konuşmak gelmiyor artık içimden..Kelimelerimi birleştirip cümleleştirmek terapi olmaktan çok,yara açmaya başlıyor ruhumda son zamanlarda..Zamanlarımı kaybettim belli ki..Geçmişimi geleceğimde yitirmiş olabilir miyim..Kendimi kendimden kovalı ne kadar olmuştur ki...Sorular beynimin her bir hücresinde dolanıyor..Çözümleri ,cevapları yine kayıp..
Kayboldum ben..Ne arıyor ne de umursuyorum gibi....Herşey gibi gibi zaten..
Gitmek geliyor içimden çok uzaklara..Kendimden kaçabileceğim mesafede uzaklıklar bulabilir miyim yeryüzünde..?
Bir gece ansızın kaybolsam ve hiç bulunmasam...Kimseler anlamasa tıpkı söylediklerimin anlaşılmaması gibi...
Herşey gibileşse ben benleşmesem bir uzak mesafede yitip gitsem...
Sadece yitsem....

[Emily]

Gitmek mi yoksa kalmak mı ...
Seçim yapmak bir külçe gibi ağır geliyor kalbime..
Gidenlere kızgınlığım yıllarca sürdü, kolayı seçtiklerini düşünerek.Meğer gitmek sanıldığı kadar kolay değilmiş..

Gitmek mi yoksa kalmak mı..
Gitsem nereye kalsam niye...

Hiç gitmedim ben.Kalan olmanın acısını, yüreğini nasıl ezdiğini,bir parçanın kopartılarak senden alınmasının nasıl derin bir hasar bıraktığını bildiğimden mi gidemiyorum.. Kalanlarım, ne kadar kalacak bilemediğimden mi...

İçimde sonsuz uzaklığa doğru yolculuğa çıkma isteği o kadar yoğun öylesine zorluyor ki.. Kendinden korkabilir mi bir insan.. Kendinden kaçabilir mi..
Kendini bulabilmek adına kendini sonsuzluğa bırakabilir mi...Bıraksa bulabilir mi..
Bulsa biter mi...Peki ya affedilebilir mi kalanlarınca...?

Gitmek mi kalmak mı..
Kalmak değiştirir gitmek yıkar devirir mi..
Kendinden çok sevdiğin biri, gitmeleri istemeyecek hatta hafızandan silecek kadar kalmana sebep teşkil edebilir mi..

Gitmek mi kalmak mı...
Gitmek....
Kalmak....

[Emily]

Gittiğinde başlamıştı yağmurlar..Seni bana yine bir yağmurun getireceğini biliyordum..Bak yine sağanak başladı İstanbul'da ve yedi buçuk saat kaldı şunun şurasında..Sayılı zaman ya bu, çabuk geçmesi gerekiyordu.Ben mi çok sık bakıyorum saate yoksa zaman mı oyun oynuyor bilmiyorum hiç..
Dün içimde oluşan o tarifi imkansız çoşku bugün yerini hüzne bıraktı..Yağmurdan dedim kendime, ne zaman yağmur yağsa gidişin geliyordu hatırıma.O otobüsten inerken görene dek inanamayacağım gelişine belki de..Sabah ki korkum biraz da suçlulukla birleşip üzerine de yağmur damlaları birikince hüzne misafir oldu yüreğim..
Akşam olsun yedi olsun ama çabuk olsun...Dakikalar saatler kadar ağır geliyor ve zaman akmıyor yerinde sayıyor gibi...
Akşam olsun hadi bir an önce..Sabrımın son haddindeyim öyle ki delirebilirim her an hasretten..
Nerdesin....özlediiim...çook....

[Serra]

gidişler mi yıprattı yoksa kalışlarım mı?
ne kadar kaçtıysam o kadar sarıldı bana yalnızlığım...elimden tuttu...hiç bırakmadı..
ne kadar nefret edermiş gibi yapsam da ondan; o benim ebedi dostum...
beni terketmeyen tek dostum..
kimseyle paylaşamam ki...

[Emily]

Evdeyim,yalnızım, saat yine gecenin bir körü olmuş..Halbuki bayram bugün.Sabah erken kalkmalı, ailenin elleri öpülmeli, sarılmalı sıcacık....Çünkü bugün bayram ve erken kalkmalı çocuklar,öyle öğrenmiştik Barış Abi'den biz..

Anne, bak kızın uzağında kaldı yine.Bu sefer telefonun yakınlaştıramadığı kadar uzak hem de.Bilseydim bir kaç sene sonra istesem de gelemeyeceğimi, üniversitedeyken gelmemezlik yapar mıydım hiç..Bilseydim, ailecek bir arada olamayacağız bir daha, finallerim var önemli der miydim hiç..Demezdim inan...

En son ne zaman bir arada olabildik hepimiz, hangi yılda hangi bayramdı hatırlayamıyorum bile.Hepimiz'e ne oldu anne.. ?

Ablamın beni oturtup uzun uzun saçlarımı taradığı,ısrarla beni giydirmeye çalışırken inat ediyorum diye kızmalarına babamın müdahalesini, senin hadi gelin artık kahvaltıya diye seslenmeni,her bayram sabahı evin içindeki o koşturmayı özledim anne ben..Ama çook seneler geçti üstünden değil mi, hatırlayamadığım kadar çok...

Kalbin zorluyor seni artık çok fakat hep iyiyim diyorsun bana bilmiyor muyum sanıyorsun?Sabah aradığımda git uyu dinlen diyeceksin, keşke gelebilseydin demek yerine.Yine beni düşüneceksin önce..Sırf bu yüzden dayanacaksın değil mi anne,sen de bırakıp gitmeyeceksin kızını.Ölüme bile direneceksin benim için..Bana direndiğin gibi..Sensiz bayram yaşatmayacaksın bana değil mi...

Senden, ablamdan uzakta, çok yalnız kaldım anne ben yine bu bayramda. Ağlamayacağım merak etmeyesin, güçlüdür senin kızın en az senin kadar..

Biliyorum ki, yıllardır olduğu gibi bu bayramda da babam aramayacak beni yine..
Dert etmeyeceğim ben de değil mi...

Bayramımız kutlu olsun anne...

[Bulutsuzluk]

Bayram günleri nedense hep bana,insanların aynı çatı altında biriktirdiği gözyaşına ortak olma olgusunu hatırlatır.

Bayram günleri nedense hep bana,beraberinde işlediğimiz günahların affına sığınma arifesinden sonraki curcunaya alıştırır.

Bayram günleri arkasından mendil salladığımız dostların tekrar geri döneceğini ve tekrar sandığa kilitlediğimiz mendilleri hatırlatır tekrar sallamak için. Ki bu durum her duruma müsaittir. Çünkü vakitli bir geliştir sandığımdan çıkarttım.

Ve bayram günleri biraz daha eskidiğimizi anımsatır diğer bayramı düşündüğümde.

Anacığım Allah seni başımdan eksik etmesin nokulların harkulade olmuş yine.

Belki yalnız değiliz sandığımız gibi. Belki de yalnızlığın rengi yoktur sandığımızdan öte.

[Serra]

değiştirdimya hayatımı..bi bayrammım da var artık yaşasın diye cibbanlar çalıyordum içimde...
hani nerde ki bayram..?
benim ben olduğumu bilmeyen insnlar yanımdan süzerek geçerken
sevdiğim yanımda yokken (bayram sevdiğinin yanında olmasuymış ya)
hanig bayram için mutlu olacağim?

iyi bayramlar sevgilim...
yi bayramlar harabe...

[Emily]

Keşke dile gelip tavsiye verebilsen..Keşke ne yapmam gerektiğini bir söyleyebilsen.. Sıkıştım..Ne gel diyebiliyorum ne de yanına gidebiliyorum..Gel ,ameliyata girerken de çıktığında da yanında olmam gerek diye bağırmak istiyorum ama biliyorum olamayacağımı.
Gel diyemiyorum.Gelme dedim gibi anlaşılıyor....Gidemiyorum da getiremiyorum da..Bir çıkış göster bana..

Kim durur yanı başında, kim bakar benim gibi..Gözlerini açtığında kimseyi göremezse sızlamaz mı içi...

Tanrım, meleklerini esirgeme annemden..Onu korumaları için acilen gönder lütfen, benden almaları için değil....Lütfen..!!

[Emily]

Bekliyorum..Elimden tek gelen bu ve beklemek insana aklını kaybettirebilecek kadar korkutucu bir ruh hali sağlıyor.
Bir çalsa telefonum, bir alsam şu haberi içime serin sular akacak. Beyin hücrelerimin bana oynadığı akıl almaz komplo terorilerim son bulacak.
Bir çalsa telefonum bana söylediği o son cümle hafızamdan geri dönüşümsüz silinecek..
Bir çalsa..
Beklemedeyim ve nefretteyim tam da bundan..

[Emily]

Beklemedeyim ve nefretteyim tam da bundan..

Günler geçiyor, olaylar değişiyor..Ama bekleme halim hiç değişmeden tekdüze kalıyor..Yanıbaşımda sürekli beni bekleyen bir zebani gibi dimdik duruyor...

Kış geldi bak..Daha çok üşütüyor beklemek..Bundan nefret bile ısıtmıyor içimi...

Beklemedeyim hala ve daha çok nefretteyim bu çaresiz bekleyişten..

[onurstyle]

YALNIZLIK & ONUR..

BOZULMAZ Bİ İKİLİ..
LAKİN YALNIZLIK ÇÖZÜLÜR AMA ONUR ÇÖZÜLMEZ..
LAKİN YALNIZLIK PAYLAŞILIR AMA ONUR PAYLAŞILMAZ ...

BENCE YALNIZLIK ÇOÐU ZAMAN Bİ SEÇİMDİR..

[Serra]

yalnızlık acıtır diye bişi duydum geçenlerde. bi şarkı sözü müydü neydi tam hatırlamıyorum. yalnızlık acıtmıyor artık canımı emel. acısını bile hissedemiyorum artık biliyor musun?
sadece gözlerimden akam yaşlar yakıyor ki yanaklarımı; buna dayanamıyorum.. geçen gün aynaya bakarak ağladım ve farkettim.. ağlamak yakışıyor bana. demek ki tanrı; yakışanı veriyor bize...

[Emily]

Herşey üst üste gelir bazen hani..Hiç bir şeyin tek minicik bir şeyin bile yolunda gideceğine dair beslenebilecek tüm ümitler azalır..Yalnız da kalırız sanki çokça.. Dostlar doldurmaz içindeki soğuk nefesi, aile uzaklıktır... Herşey yalandır dünya kocaman bir yalnızlığa bürünür gözümüzde..

Yaşlar ve duvarlar vardır gecelerde tek sığınak olarak başucumuzda..
Bu yaşlar yanakları sızlattığından çok daha fazla incitir kalbimizi de kendimize bile itiraf etmeyiz yalnızlığın sebep oluşunu..

Acılarla beslenir yüreklerimiz..Çekilen tüm yürek sızıları, akan yaşların damla sayıları kadar çok mutluluk olarak döner bir gün bize..Tanrı, sabredene dert verirmiş derler ya, Tanrı en güzel hediyelerini de bu kadar sabredip acılarını boyunlarında taşıyarak yaşamda yol alanlara verecektir...

Zaman serracım..Zaman gelicek Tanrı sana asıl yakışanı, ödülün olarak , hiç beklemediğin en umutsuz olduğun anda avuçlarına bırakıvericek..İnanmaktan vazgeçmek yok..!