bu konuya 187 yanıt verildi

[Minnie]

hiiiii cok güzeller senin gibi tatlı sıcak birinden zaten sıradan birsey cıkmazdı.. Çok güzel emegine yüreğine saglıkk

[DKNH]

Kavga ettik biraz önce ...
Ne var ne yoksa eteklerimizde döktük ortaya !
Bütün kimsesizliğimi ,
Onu özlerken çektiğim onca acıyı ,
Eskiyen yanlarımı fırlattım üstüne bir bir ..
Darmadağın oldu her yer !
Bir iki vazo kırıldı ,
Bir cam çatladı sanırım ,
Bir de koltuğun ayağı ...
-Kırılan hayallerimin yanında lafı olur mu -
Nasıl kaybettiysen kendimi ,
Tozu dumana kata kata akıttım gözyaşlarımı ..
Toz ..
Duman ..
Gözyaşı ..
Çamur oldu her yer ..
Utandım !
Hazır hissedince başlamalı temizlemeye dedim , öylece bıraktım ..

Ben düzene sokmaya çalışırken kalp atışlarımı derin nefesler ala ala ,
O konuşmaya başladı birden , bağıra bağıra !

- Hep burdaydım ben aslında , her an yanı başında - diye haykırdı ...
- Açsaydın gözlerini , gerçekten görmek isteseydin görürdün beni -
- Emrine amadeydim , avuçlarının arasındaydım , istediğin gibi her an gözlerinde kalmamı sen sağlamalıydın -
Dedi ve sustu .......

Sustum bende !
Sus pus oldu çoktan tuzla buz olan varlığım ..
Sustu !
Sustum bende !

Kavga ettik biraz önce ...
Ne var ne yoksa eteklerimizde döktük ortaya !

Ne kadar zaman geçti aradan , hatırlamıyorum ..
O zamandan bu zamana neler yaptım bilmiyorum !
Çok mı kırdım onu , kızdı mı hapsettim diye anımsayamıyorum ...
En son hatırladığım o derin sessizliğin içinde kaybolduğum ...

Şimdi susun sizde !
Hepiniz .. Herşey ..

[DKNH]

Zamanı delen kanatlı bir izdüşümdüm, hep bir doğum ertesi, uçtuğumda yılgın bir rüzgâr delerdi görüngülerimi.

-Alçaktan gitmenin en büyük zararı yüksektekilerin sizi görememesinden ziyade, alçaktakilerin size yukardan bakmasıdır.

Biliyordum böyle söyleyeceğini zamanın, susuyordum, susuyorduk; ama zamanı gelince konuştuklarımız yankısından geri dönecekti, bilmiyordum, bilmiyorduk; sonra sanki sustum, sanki sustuk.


Sessizlikten ne çok korkarım bilirsin..
Sustuğun zaman isyanlar başlar gönlümde..

Ki Aylardır..
Adın _______"suskun"..
Adım _______"sabır"..

Yüreğimi yoksun gerçekliğiyle iyileştirmeye çalışıyorlar
Dedilerdi yalnızlık cinayet..
Ki aylardır adın suskun
Katili olur muyuz dersin bu yağmurun

Varlığın gün yüzü görmemişken böyle
Nereye bu yolculuk?
Bilmem ki..
...
Şimdi ben yalnızım belki ama sen yoksun!
Ben baştan aşağı bir "ah"..
Sen tepeden tırnağa "günah"..
Ve aşk yerden göğe boş şu günlerde...

Ki Aylardır ..
Adın______ "suskun" ..
Adım______ "sabır" .


!!!! Birden bire hiç bir yere gitmeyen yolların kavsagında buluyorum kendimi
durup yolun ortasında şaşkın bakınıyorum saga sola
derin dipden gelen bir dalganın kucagında yıgılıp kalıyorum sonsuz maviliklerin içine
atamıyorum birden kendimi soguk sessiz belirsiz karanlıklara
susuyorum içimden gelen tüm çıglıklarımla tüm sagırlara susuyorum... sustum !!!!

[DKNH]

Son bir sigara içeceğim yazacaklarım bitince
herşeyin ötesinde kendi benligime birseyleri artı hanesinde kazandırmalı zaman
oysa sabırsızım sanırdım kendimi beklemeyi de biliyormusum sabretmeyi de
bir savaş davetiydi, hadi gel biraz daha çarpışalım karar verememişiz kimin kazandıgına
bitmez nöbetlerin sonu gelmez nedenlerin sebebi değilmiş gibi
bir merhabayı çok gördün yanımdan öylece geçtin gittin dediginde
ben kulaklarımdaki küpelerin yarattıgı akustigi dinliyordum
insan....
herşeye katlanabilirim sanıyor herşeye dayanabilirim
hayaletlerle başedemeyecegini algıda seçemiyor
bir zamanlar çok önemli dediginin
ne kadar anlamsız kalabilecegine kendi gözüyle görmeden inanmıyor
boş
boşş
bomboş
hiç
hiç bir şey olmamıs gibi
zor gelenlere katlanmaya dayanmaya çalısıyor da
gözünün önünü görmüyor işte
hayat
hayat sen ne garipsin
istenmeyeni istedin diye kim ne diyebilir ki
bencillik
yok o değil adı
tümdengelim de vardı bunun tanımı
unuttum şimdi
hayatın getirdigi yerden yaşama devam etmek gerek
verdikleriyle yetinmek sorgulamamak
ne çok taktım bu aralar bu kelimeye
zihnimden geçen binlerce soru varken sormamaktan galiba
başkalarından duyup bildiklerimi tek bir agızdan duyarsam kaçarım korkusundan
ögrenmesem de olur bilmesem de zaten bildigim kadarı yeterince yaralıyor
boş yere
boş yere diye bir şey yok biraz daha kan kaybetmesin yaram
şimdi
buhran değil
aklı başa alıp
en başa alıp
her şeye eyvallah
parmaklara sigara kokusu sinmesi zamanı
bu masal da burda bitmiş...
bir masal da burada bitmiş...

[DKNH]

yolda gelirken radyoda dinledigim sarkının
sadece sarkıcısını anımsadım eve gelince
sarkı sözlerinin ne oldugu konusunda en ufak bir fikrim bile yok
sevdigim bir sarkı nasılsa hatırlarım demiştim hatırlayamadım
bir sürü yerde aradım bulamadım teknolojinin de faydası olmadı yani
yıllar geçtikçe hafıza yaşlanıyor bak kabul ettim
unutulmaz denilenler de unutulur mu acaba
hangi acı sonsuza dek yaşanır mesela
yeni bir yılın buruklugu var şimdi damagımda
en sevilen dostun yaptıgı peynirli böregin tadına bakamamak
o yeni bir yıla tek başına girerken farklı telaşlar yaşamak
uzaktaki hasta bir arkadasa üzülmek
ama yorgunluktan kalkıp arayacak halim yok
bir sarkının düşündürdüklerini anlatmaya kalkınca hep güzel seyler anımsadım
mutlu eden yüzü gülümseten
küçük ayrıntılar minicik kalp çırpıntıları
sogugu iliklerinde hissedince insan d vitamini ihtiyacını hatırlıyor
neydi o şarkının sözleri
neydi o şarkının sözlerii

[DKNH]

Is/Sızımdın sen . . .

Köhne bir aşkın kırıklarını toplarken bulmuştum seni.
Ve seni bulmuşken tam da , kendimi kaybetmiştim sende. Yüreğine yaslanmıştım küçücük yüreğimle.
İmkan/Sızımdın sen. . .
Sızımdın, imkansızdın .

Geldiğinde yağmur vardı , ıslaktım.Düşlerime kelepçelenmiştim. D/üşüyordum.
Yağmur vardı. . . Islaktım.
Bir sızının tam ortasındaydın sen. . . ıs/Sızımdın...

Herkesten uzakta dinlendiğim bir liman gibiydin.Düşler ülkesine giden gemilerim senden kalkardı hep... Düş'tün , düş'tük. . .

Yoksun şimdi . . .
Aslında varoldun mu hiç bilmiyorum.O kadar yakınsın ki bana ama o kadar uzaksın ki aslında. . . Çelişki kuyusuna düşmüş bir özlem galiba benimkisi...

Rüya gibiydin . . . Yaşarken gerçektin.Uyandığımda anladım düş olduğunu . . .
Rüya gibiydin . . .
Hayra yormak istediğim bir rüya . . .

Is/sızımdın sen. . .
Issızdın.
Yüreğin yakındı bana bilirdim.
Ama uzak-tı adın.

Issız(ım)dın.
Ve bilirim hep ıs/sızım kaLacaksın . . .

[DKNH]

Senin sevdiğin gibi topladım saçlarımı.Aynaya baktığımda ağlamamaya çalıştım.Ama olmadı...Hergü nkü gibi,bügünde hayatın yan etkileri devam etti üzerimde....

Bir elimde özlemlerim,bir elimde yitirdiklerimin enkazları...Sabun köpüğü gibi kayıp gitti avuçlarımdan sevinçlerim.Yine başaramadım anne.Yine sevmek boğazımda düğümlendi...Ne yaptımsa gideremedim acısını...

Sadece bir gün istemiştim... Mutlu olmak için bir gün çokmuydu sence.Bir kelebeğin ömrü kadar kısa sürsede inadına yaşamak istemiştim.Oysa ne büyük bir özlemle kucaklamıştım,beklemey i bile onunla sevmiştim.Şimdi yarım kalmışlıkların gölgesinde ince ince sızlıyor içim...Benim mutluluklarım camdan...En ufak bir esintide parçalanıyor.Kı rıkları yüreğimi kanatıyor.Bana mutlu olmak yaramıyor anne...

Bir mezar taşı kadar soğuk bedenim...İçimde kasırgalar,fırtı nalar kopuyor.Daha ne kadar dayanabilirim sence.Senin ördüğün hırka var üzerimde.Hep sıcak tutar demiştin verirken gülümseyerek.. .Yüreğim üşüyor ısıtamıyorum...

Sevmek bana yaramıyor anne...

[DKNH]

Üşüdüğüm zaman
kimin hayaline sokuluyorum zannediyorsun?
Kimin kimin parmaklarını hissediyorum arasında saçlarımın?

Üşüdüğüm zaman
Üşüdüğüm zaman, katı bir mum gibiyken yani;
tam ortamdan geçen ipin ucunda kim yanıyor titreyerek?
Kim eriyor içimde,
kimm taşıyor benden ve kiimm sıcak gözyaşı damlaları halinde süzülüyor bedenimden?

Üşüdüğüm zaman
Üşüdüğüm zaman bir yandan hayalini bulup ona sokulmaya çalışırken; bir yandan da hayal olup senin bulabileceğin yerlerde dolaşmadığımı mı zannediyorsun?
Ve sana Ve sanaa; başını yaslayabileceğ in bir omuz getirmediğimi mi zannediyorsun?

Üşüdüğüm zaman
Üşüdüğüm zaman senin de bir yerlerde üşüdüğünü
Ve sen, tam ortamdan geçen ipin ucunda titreyerek yanarken; ben de senin içinde “çattııırrçutur” yandığımı bilmediğimi mi zannediyorsun?

Üşüdüğüm zaman
Üşüdüğüm zaman, kimin hayaline sokuluyorum zannediyorsun?

[DKNH]

Söz Bitti..Şimdi Susma Zamanı…
Oysa ne zordu seni tam da bulmusken kaybetmek
Ne zordu ağlamamak için dudaklarımı ısırırken veda sözlerini dinlemek

Biz sevgiliden başka dosttuk, arkadaştık ya bi nevi Sırdaştık, insandık ya önceleri
Değilmiş !

Rüzgarı kıskanır mı insan hiç tenine deyip geçiyor diye
Yağmur damlalarından nefret eder mi yanaklarından süzülüp dudaklarına yerleşiyor diye
Edermiş meğer !

Sana benden başkası dokunamaz kiSımsıcak sarılamaz ki
Ellerini tutmak isteyemez ki; canı benim canımın istediği gibi
Beklentisizce sevemez ki, bekleyemez ki seni
Sahi, doldurabilir mi yerimi biri ?

Oysa biz değil miydik defalarca söz veren birbirimize
Biz değil miydik kalbimizde birbirimizden başkası olmayacağına yemin eden
Tek bir ruh, tek bir kalp
O biz değil miydik sahi ?

Bocalıyorum yokluğunda
Neye elimi uzatsam boşlukta buluyorum kendimi
Baktığım hiç bir yüz seninkine benzemiyor,
hiç bir renk hayatımı senin rengin kadar ferahlatmıyor
Hiç bir söz senin bir tek sözün kadar değer bulmuyor
Olmuyor ! Ne yerin doluyor, ne boşluğunun acısı hafifliyor
İçimde bir yerlerde öyle büyüksün, öyle hızla çoğalıyorsun ki yetişemiyorum sana Yaşadıklarımız öyle ardı ardına geliyorki aklıma;
unuttum desemde beceremiyorum aslında

Artık tek basıma dinliyorum gözlerimin içine baka baka söylediğin o sarkıları
Tek başıma bakıp eski resimlere, gülümsemeye çabalıyorum buruk bir tebessümle

Oysa simdi ne bir resmin kalmalı elimde, ne bir anı beynimde
Susmalıyım !
Çünkü her konuştuğumda seni seviyorum dememek için ısırıyorum dudaklarımı

[DKNH]

Güvendiğimiz dağlara kar yağar, oysa kar beyazdır, huzurdur. Güvendiğimiz dağlara yalandır yağan ve gri. Bende gri karışıktır. Siyahtan biraz da beyazdan çalar rengini, pusludur, istir, kirdir. Siyah daha koyudur ve en dürüst. Neden?
Gökyüzü ile yarışıyordu düşüncelerim, ruhum. Önce grilik nereye çökecekti. Odama elbet. Bana ve hüzün renkli gözlerime. Yine dalmış gitmiştim. Gittiğim yerler yalnızlık. Neden yalnızlık? Zaman zaman en rahat olduğum yer. Kimse kalmak istemese de, en kalabalıkta bile kaçamak yapar. Bir acı saplanır aniden. Gülerken aklına düşüverir; bir aldatılmışlık, o an gözler eğilir, bir şerit hakim olur, geçiverir anılar kısacık. İçinde ne büyük kayıplar vardır. Herkesin vardır. Kimileri için itiraf etmek küçüklüktür. Değildir oysa. Ne zaman nerelerde yitirdim anımsıyorum; güvenimi.

Büyüdüğümdü.

Anlamaya başladığımda herşeyi. Hissetmeye.

Hiç kimse beceremiyordu aslında yalanları. Kandıramıyordu. İnanmış görünmeyi öğrendik, çünkü böyle gerekti. Yoksa herkesi kaybedecektik. Herkes değildi aslında dürüst olmayan; Bazıları, birkaçı. Onların kalmalarına da biz izin veriyorduk -aldanmış görünerek-. Onlar bunun farkında bile değillerdi. Daha az acıyla tutunmak içindi, gülümseyişler. Nasıl davranırsak -belki- öyle olurlardı. Hoş değişmezdi hiçbir insanoğlu.

Olsundu, bazıları biryerlerde anlardı, yaptıklarını, yaptıklarından vazgeçmeleri gerektiğini. Kimileri de bizlerden gidince anlamışlardır başka birilerinde. Başka birileri şanslıydılar.

Cümlelerim düşüyor, yamuk yumuk sözlerim. Anlaşılmak istemiyorum. Anlatmak hiç. Beni, yaşanmışları, acı verenleri, bazılarınızı, birşeyleri anlamaya davet etmeyi çok isterdim. Bundan da uzun zaman önce vazgeçtim. Bir insan yapacaklarını yapmışsa, yaptıklarının acıttığını ona anlatmak kocaman bir sıfırdır. Bilincinde olsa zaten yapmayacakları şeylerdir.

Neden söylemekle yorayım ki, onu-beni-bizi.

Güvenmek isteriz çünkü kimyamızda var, herkes birbirine güven duymak ister, bazılarımızın buna daha çok ihtiyacı vardır. Bir insana nasıl güvenilir? Açık sözlü olmasını bekleriz, ihtiyacımız olduğunda yanımızda olmasını isteriz, zaman zaman sorunların üstesinden gelmek için birilerine ihtiyacımız vardır. Çalışırken, severken ve aşkta.

Öyle bir zamandayızdır ki, yaşam sahnedir. Oyuncular mükemmeli oynar, işte dersin harika bir insan. Güvenirsin. Dostluk başlar, aşk başlar. Tam inancının en kutsal yerinde başından aşağı kaynar sular boşalıverir. Güvenemeyeceğini anladığın andır. Birkaç cümle ile kendini ele verir. Kaybolursun. İnce ince kar başlar, gri.

Kendini sorguladığında peki? Aynada kendinle yüzleştiğinde, ben güvenilecek bir insan mıyım'a cevabın "kesinlikle evet" ise, o kadar yıpratıcı olur karşılaştığımız güvensiz insanlar. Güvenemediğimiz insanlar, belki kendilerine bile güvenleri yoktur onların ki bize nasıl güven versinler. Bir o kadar da zordur yeni insanlara kapılarımızı açmak.

Güvenimizi kaybetmek yalanla başlar, samimiyetsiz sözlerde filizlenir. Aşkı ele alalım, kendi yaşadığımız ya da tanığı olduğumuz sarsılmış ilişkilere bakalım. İlk başta aklımızı çelen ona güven duymak değil midir? Bir insan bir insana güvenmek için ondan neler bekler? Söylediği sözlerin arkasında kalıyorsa kayıplar başlar.

Hani tek taraflı aşklar vardır. Bir taraf aşka adanmıştır, diğeri de aşka ait malzemeler için yaşar. Sadece olmuş olması içindir bazı ilişkiler. Onu -alana- elde edene kadardır tüm roller. Ne kadar kolaydır başka hayatlara misafir olmak, sevgiyle açılmış kapılarda izler bırakırlar. Kirli ve soğuk. Ve gerçek aşktan, aşıktan, çok büyük birşey çalarlar!

GÜVEN!

Oyunlar oynamaya alışmış kişiler için güven ne kadar gereksiz ise, diğeri için büyük kayıptır, yitirildiğinde yerine konması imkansız.

Ağır günler başlar, herkesten uzak kalınmış günler. Kimileri bunu uzman doktorlar yardımı ile çözmeye çabalar. Beş harfli küçük bir kelime, hayatlarımızda ne büyük bir olgudur aslında.

Sözleri söylemeden düşünmek gerek, uzun cümleler hemen kısalacaksa ve yerine gelmeyecekse susmak gerek. Sırf kendi baharımız için başkalarının mevsimlerini tahmin edemeyeceğimiz şekilde kışa dönüştürmemek gerek. Çalmamak gerek güvenleri, en çok da dokunmamak.

Sahneden inmek istiyorum zaman zaman, perde ben yokken kapansın, çünkü alkış olmayacak.

``Bana söyleyemediğin bir şey varsa, tek başına düşündüğün şeyler varsa, o zaman yüreğinde ne arıyorum ben?``


Siyah daha koyudur ve en dürüst. Neden?

Çünkü kendidir, sadece siyah.

[AstraL]

Yüreğim ardımda,
Yüreğimde sen...
Geliyorum bir yerlere, bir yerlerdense gidiyorum.

Ardımdan gelen bu aşkı sahiplenmek öyle huzur verici ki.

Yol yol uzuyoruz,
Ardımızda ne bir siren sesi,
Ne bir karabasan gürültüsü...






Sen gittiğinden beridir, portre fotoğrafım yok benim. Sadece gidişime şahit yol resimleri...

Yol yol sana uzuyorum...

Bağlayacağım yüreğine yüreğimi kör düğümlerle...
Kararlıyım!
Çünkü;
...

[DKNH]

Yüreğim ardımda,
Yüreğimde sen...
Geliyorum bir yerlere, bir yerlerdense gidiyorum.

Ardımdan gelen bu aşkı sahiplenmek öyle huzur verici ki.

Sen gittiğinden beridir, portre fotoğrafım yok benim. Sadece gidişime şahit yol resimleri...

Bağlayacağım yüreğine yüreğimi kör düğümlerle...
Kararlıyım!
Çünkü;
...

bir bunu bir de ağlayacaksan konusmayalımı çok seviyorum biliyor musun
aglayacaksan konusmayalım a baslık acsana

[DKNH]

vazgeçtim ben
söylediklerimle yaptıklarımı çarpıştıracak ne vardı
bu kadar özgüven bana bile fazla
bir beden büyük
üstümde igreti durdu
sevmedim zaten
kaptırmamalıydım bu kadar
sınırda vazgecmesini bilmeliydim
bazen inada bindirmemek lazım
tek basına oynanmıyor bütün dramlar
gram acı yok
tam dönmüş geri gidiyordum ben
bilegimden tuttu elin
bırak şimdi

[DKNH]

Bile bile girdim bu oyuna. Ne olursa olsun hep dışında kalacağımı bile bile, beni oyununa al istedim.

Bir kenarda durup senin yaşamını izleyerek sessizce sıramı bekledim. Ve hep sevdim seni. Sen gülerken, ağlarken, severken, kanarken, kanatırken, orada öylece durup sevdim seni. Elimden de başka birşey gelmedi.

Hiç şikayet etmedim senden. Hiç şikayet etmedim sevginden. Hiç şikayet etmedim sevgisizliğinden. Asla sevilmek için sıramın gelmeyeceğinden.

Bilerek girdim bu oyuna. Ve çıkıp gitmeyi, seni bırakmayı, seni artık sevmemeyi göze alamayacağıma göre şikayet etmeye de hakkım yoktu.

Kendimce sebepler buldum. Kendimce haklar verdim, kendimce haklar aldım kendimden. Sadece küçük bir ihtimal için kendimce senin oyunlarınla savaştım.Senin hayatın tüm gerçekliğiyle sürüp giderken gözlerimin önünde, ben kendime yalanlardan bir yaşam yarattım.

Hiç şikayet etmedim. Hiç suçlu aramadım. Çünkü ben bunları sadece kendim için yaşadım.

Kendim için sevdim seni. Seni sevmek beni yaşama yakın tuttuğu için. Seni sevdikçe kendime bağlandığım için. Seni sevdikçe herşeyi sevdiğim için.

Ben bunları kendim için yaptım.

Hiç bir zaman bir hayatım olmayacağını bile bile. Senden bir hayat istemeye hakkım olmadığını düşüne düşüne. İçten içe beni çok sevmeni isteyerek ve bunun hiç olmayacağını bilerek sevdim seni.

Elimden de başka bir şey gelmedi.

Sonra yoruldum orada öylece durmaktan. Dahil olmadığım bir yaşamı izleyerek içindeymişim gibi davranmaktan. Yoruldum dışarıda kalmaktan. Buna hakkım yoktu farkındaydım. Çünkü ben bunları kendime, kendim yaptım.

Zor zamanlarında elinden tutarken bunun bir anlamı olmadığını bile bile yaptım. Sen ağlarken kanayan yüreğimin yalvarışlarını duymayacağını bile bile sarıldım sana. Sen hayattan vazgeçerken umurunda olmadığını bile bile yalvardım. Sadece bir an için seni mutlu edebilirsem, dünyanın en mutlu insanı olduğum için çırpındım seni mutlu etmek için.

Sadece kendim için.

Aciz bir aşktı bu. Bencil bir aşktı bu. Çaresiz ve imkansız bir aşktı bu.

Ama yine de çok büyük bir aşkla yaşadım bunları.

Sadece kendim için yaşadım.

Yoruldum sonra. Sen de benim için birşeyler yap istemeye başladım. Benim için yapacak hiç birşeyin olmadığını bile bile istedim.

Mesela sevebilirdin beni.

Seni sevdiğim kadar olmasa da sevebilirdin, az da olsa, bir anlık da olsa, gücün ne kadarına yetiyorsa mesela?

[DKNH]

Yüzleri aklıma kazıdım bütün yüzsüzlüklerine rağmen ..
Sığındığım her limanda reddedildim, eskimiş filikalarımla. .
Çıkarı için birbirini yiyenler arasında çıkmazlardayım. .
Dudaklarımda yeniden başladığım sigaram,bi duman daha aldım ölüme inat ..
Payıma düşeni aldım hayattan biraz hüzün,birazcık gözyaşı..
Acıyı tattı hücrelerimin herbiri,tek tanığım fersiz bi sokak lambası ..
Soruların muhattabı olmaktan bıkmışken,içimde volta atan soru işaretleriyle doluyum..
Aynada baktığım çökmüş bu yüz benim mi.. ?
Bu kaçıncı eziyet ettiğim kül tablası.. ?
Sigaramdan çektiğim kaçıncı nefes.. ?
Kaçıncı kendime küsüşüm..?
Avucumu kanattığım kaçıncı kalem..?
Saçmaladığım kaçıncı kelam..?
Kaçıncı intihar provam..?

Yüksek dozda yalnızlık aldım bu gece..
Sessizce ölmek istiyorum ..!

[DKNH]

İçimin tenhalaştığı saatler...Suçlarım ağladı bu gece...
Dilim battı içime...
Geçmedi geçmiş... Geldi çattı yine...
Susamazdım...
Özrü kabul edilmiyor kimsesizliğimin...
Kimse kendini üstlenmiyor bu masalda...
Oyunu ben bozmadım oysa, yalnızca düş kurdum çocukça...
Yine de...
Affedin, gözlerinden yaralanmış bu sızıyı...
Affedin, geçmişime asılmış bu sizi...
Kendi kalabalığından kaçan kentler gibiyim bu gece...
Zemheri bir yaşayış düşürmüşüm gözlerime...
Gerisini susuyorum...
Masallardan düşüyorum bu gece...
Bir martının gözlerinde üşüyorum...
Sonrası yok...
Biliyorum...
İstasyonlar ıslaktır...
Kentler çamurlu..
Sesler soluktur biraz, birazda yorgun...
Susmaksa çoğuldur...
"gitmek" derse biri; içim kanar...
Ve işte "gitmek" diyor ötelerden biri...
Kanıyorum...
"gitmek, çoğaltmıyor hiç bir masalı" diyorum... Susuyor...
"kalmak ölümü yaşatmıyor" diyorum... Gülümsüyor...
"gitmeliyim" diyorum... "kalmalısın" demiyor... !
"gitmek" diyor biri...
"gitmek; kalmanın en erdemli yoludur..."
İçim acıyor... !
Bir gün onunda değermiş yüzü düşlere...
Aynalarda ölüm...
Gülüşü kırılırmış gözbebeklerinde. ..
İşte o gün "gitmek" denen bitermiş...
Bir gün... Bir gün o güldüğünde, ölüm şehri terk edermiş...
O güldüğünde, masallar hep mutlu sonla bitermiş...
Gitmeliyim.. . Ağır yaralı ruhumu alıp yanıma, ölüm tehlikesi olan düşlere iz sürmeliyim...
Gitmeliyim.. . Sol yanımdan başlayıp şehri terk etmeliyim...
Gitmeliyim.. . Yüzüme düşmeden gülüşün, hüznümü yitirmeliyim. ..
İçimin sessizliğinde arındırıp gözlerimin derinliğini, kuytu köşelere astım kimsesizliğimi. ..
Şehrin karanlığından başladım kendimi içmeye...
Bir tutam huzurdu belki ölüm...
Bir tutam sevinç...
Adımı kininizle yıkadım... Aklar mı nefretiniz gülüşümü?
Hadi!
Bunca suskunluğunuzun üstüne, suçlarınızı yükleyin gözlerime...
Hadi!
Suçsuzluğumu susturun yine...
Hadi!
Düşsüzlüğümü ağlatın her gece...
Alın buda elma şekerim... Alın buda gülüşüm... Alın buda masalım...
Hepsi diyeti gözlerinize bakmamın...
Hepsi bedeli böylesine susmamın...
Kent soysuzuyum biliyorum...
Yine de...
Hiçbirinizden af dilemiyorum. ..
Varsınız...
Varsınız ve masalsınız...
Belki de en az bir masal kadar yalansınız...
Ve ben; böylesine yalanken bile, seviyorum sizi !!!
Harabe gülüşlerim vardı, masal diye okudunuz...
İlişmedim kimseye...
İçimde bir yangın vardı, sığındım gözlerinize.. .
Hepsi bu...
Suçsa masalsızlığım, kendim/sizliğ im vebalse çoğulluğunuza, bir "sus" daha dayayın şakağıma...
Gözlerimi kapattığımda göremediğim her düşün katilisiniz siz...
Doğmayacak çocuklarımın yetimliği, ölmeyecek gençliğimin ecelisiniz..
Kırgın değilim kimseye...
Kırgın olmasında kimse...
Kırılacak kadar var olmadım ki sizde...
Hazırım ödemeye hüznümün suçunu, kesin kirpiklerimin boşluğunu...
Sökün içimi benden, bir "siz" damlar belki gözlerimden.. .
Neyin bedeli bu?
Kirpiğimin suçunu gülüşümle ödüyorum...
Alınmayın sakın size değil bu ıslaklığım...
Kirpiklerime şiir düştü ondan böyleyim...
Çok geçmez geçer bu kimsesizliğim. ..
Vebalinizi alır bir masal üstümden...
Öder hakkınızı ölüm üzülmeyin...
Yazık ki kırgın değilim...
Yazık ki yine kendime biriktim...
Bakmayın sitemime...
Bakmayın kinime...
Dedim ya...
Kırgın değilim size...
Sadece biriktim bir şiirin ilk harfinde...
Özrümün kabahatini affedin...
Kimsesizliğime verip yanılmışlığımı, yangınımı beni azad edin sesinizden.. .
Ki ben sessizdim...
Sessizim...
Neden değdi kirpiğim gülüşünüze?
İçimi yıkadım geldim işte...
Suçsuz değilim...
Suçlarım kaldı sizden arta...
Onu da çok görmeyin masalıma

[DKNH]

az önce kalktım en sevdiğin koltuktan
sen saatlerce aynı sokagı segrederken ne düşünüyor acabalarım vardı
şimdi ben fark etmedim nasıl geçmiş zaman
oturmusum dakikalarca saat olmuş
beklemekten vazgeçme zamanı geldiğini anladım
boşaydı çabam
uyku yok bu gece
fırtınanın korkunçlugu var
kulaklarımda uguldayan rüzgarın sesi
cama vuran damlalar ürkütüyor
gecenin sessizliğini sevmem sanırdım bu daha kötüymüş
bu şehrin en kötü yanı herşeyinin abartı boyutunda olması
eglencesi keyfi kederi sıcagı yagısı hep abartı
düşünmeye baslayınca uzakta olanı hepten çekilmiyor
yaşanmışlıkların sızısı yasanılırsaların sancısını siliyor
masalların en güzel tarafı sonunu istedigince değiştirebilirsin
ya da yasanmadıgına kendin karar verirsin
masal bu yaa sustum bittii

[alsancakE24]

İlk sayfayı bitirdim; dolu doluydu...
Devam edeceğim

Saygı emeklerinize dost.

[DKNH]

Derin yaralar var kefenlere sardığım ruhumda
Kuytu köşelerde beklediğim ey aşk
Zamansız terk edişlere düştüm
Kanadıkça yaram toprağında üşüdüm

Saldığım köklerim dipsizlerde yolunu şaşırmakta
Ne bir ışık ne bir sesleniş
Duyduğum çığlıksı bir yakarış
Ta içimden gelen ağlayış

Ne kadar sarılsam da geçmişe hepsi yavaşca kaybolmakta
Tanımsız yüzler var hafızamda
Kim olduğunu bilmediğim
kime ait olduğunu hissetmediğim bedenler
yanı başımda uzanmakta

Derin yaralar var kefenlere sardığım ruhumda
Oysa ne izler var kabuk bağladıklarımın altında…

[DKNH]

Bİraz Hayal Biraz Umut

Sen uzaktan daha güzelsin sevdiğim
Tıpkı İstanbul gibi...
Sabahı başka, gecesi başka
Yaşıyorum yokluğunda ben bu şehri
Sen varlığımdan habersiz
Geceleri sabaha bağlıyorsun?
Oysa ben yanıbaşında adımlıyorum sahilleri... .....

Gecenin ikisi şimdi....
Elimde şarap şişesi avare dolaşıyorum
Ve yalan söylüyor tüm falcı kadınlar
Oysa ben,
Sadece seni istiyorum!
Nerede olduğunu bilmiyorlar. .....

Nasıl olur bilir misin sana erişememek?
Kayalıklarda laf olsun diye olta atıyorken denize
Arkamdan usulca yaklaşıp,
Omzuma dokunabilmeni düşlemek?
Biraz hayal.....
Biraz umut.....
İşte böyle bir şey seni sevmek...

Üç vakte kadar gelir dedi gariban kadın
İnanmasam da verdim son paramı......
Amansız bir bekleyiş bu benimki
Falcılar bir kenara sevdiğim;
Kaç mevsim geçti de, kapatamadı yaramı..