397 replies to this topic

[Emily]

bulanık bi göldeyim sanki.göremiyorum önümü,hatta gölde olduğumu bile anlayamayacak kadar ıslağım belki de suyu algılayamıyorum.
çok değil sadece bikaç gün kaldı dönenceye...sonra derin yalnızlığım eşlik edicek bana uzunca bi müddet.bunu benim istemiş olmam içimi acıttığı gerçeğini değiştirmeyecek.hem ağlayacağım hem gitmesine izin vereceğim..zaten sevgi de böyle bişey değil miydi, bir arada olamıyorsak uzak ama mutlu olmayı da göze almak..hem de haziranda izin vericem gitmesine hem de temmuzu tek başına geçirmesine neden olarak...daha gitmeden özlesem de , daha gitmeden bana nasihatlarda bulunmaya başlamış olsa da..gidicek ve dinicek bu deli fırtına..
"anahtarı kapının üsütünde bırakma", "bak yemek yap arada, aç aç durma yine"....

yarın babalar günü anne ve biz birlikte ağlamıycas yine di mi...

[Serra]

kimseye diycek ne lafım ne serzenişim var.
herkes alıcanı aldı vericeğini unutup gitti.
yapıcak bişi kaldığını hiç zannetmiorum. çoktan yapılcak olanlar yapıldı
yeni bir gün diliyorum
istediklerimi kimsenin özgürlüğüne zarar vermeden gerçekleştirebileceğim yeni bir gün
yeni bir ev istiyorum
her metrekaresinde gözlerinden kurtulabileceğim bir ev
yeni bir dost
yeni bir ruj
yeni bir fondoten
yeni tokalar
yeni bir çift konvers
yeni bi HAYAT diliyorum
içimde bir ses "benim hala umudum var" diye gürlüyo
ama dikkate almıyorum..
ben sadece yenilerini diliyorum..
"boyun bükük önünde ağlasam sessizce
şu garip gönlüm affolur mu
bu fırtına durulurmu
benden adam olurmu
korkarım aşka zararım dokunurmu?
elveda sana yeter tamam"

[Emily]

bugünü yok sayıcam demiştim ama her bi yandan öyle gözümün içine sokuluyor ki..kaçmak imkansızlaşıyor ben çabaladıkça..

bugün babalar günü...
baba, sayende ben çıkmıyorum yatağımdan bugün..sonra tv islemek sancılı olmaya başlıyor diye pcye hapsediyorum kendimi yine..
hatırlayamıyorum en son hangi babalar gününde birlikteydik, yüzün silinecek yakında hafızamdan..beni aramıyor olman beni umursamadığın anlamına gelmezmiş öyle diyorlar,inanıyım mı baba? nerde olduğunu bile bilmemek sesini bile hatırlayamamak...
aynı şehirde olduğumuz söylentilerini dinlemek daha çok acıtıyor beni..bu kadar yakınken dahi istemiyor olabilirmişsin demek ki beni...
uzun yıllar sensiz bıraktın yetmemiş demek ki bitmemiş verdiğin ceza...ayaklarının üzerinde tek başına durmasını öğrendin,kimin kızısın sen hawking'im demiştin bi keresinde...
sormadın ki hiç ister miydim acaba..hawking'inin artık tek parmağı da tutmuyor baba..çok fazla tek kaldım,gereğinden fazla...
biliyorum çok yıllar geçicek gün gelicek ve çıkacaksın karşıma...nasıl yüzleşemediğini beni hala çok sevdiğini söyleyeceksin...içim parçalanacak ama ben seni sevmediğimi söyliycem sana o vakit...çook gecikmiş olucaksın baba, içimdeki yaraları kapatamaycak kadar geç..artık geç demek için bile çok geç hem de..
bugün babalar günü..ve ben kapatıyorum algılarımı yine bi süreliğine...tek bi damla düşmiycek gözümden senin adına...kocaman kızlar ağlamazlar derdin unuttun mu..sözümü tutucam..ağlamıycam.....

[IssIz]

benimkinin gününü hiç kutlamadık bile..şimdi de yok zaten...yani birgün sitem etmeye fırsat bile yok...aniden karşıma çıkma ihtimali de...(anaa çıksa naparım kıı)

[Emily]

bi gün aniden karşıma çıksa......
dedikleri doğruysa ve aynı şehirdeysek diye düşündüğüm oldu çoğu zaman...
ya bi gün bindiğim otobüste bi koltukta görürsem, kaç kez yollarda yüzleri tararken buldum kendimi...görsem tanır mıyım o beni tanır mı...tanımak ister mi...
istese arardı diye çok keskin bi ok saplanıyo sonra, düşünmüyorum...

bi gün aniden çıkarsa...
gidişleri ani olmuştur hep dönüşleri değil...dönerken çok bekletir bilirim..4-5 yaşımda öğretmişti ilk beklemeyi..belki de bundan sebep otobüs beklemekten bile nefret etmem..

iki yabancıyız artık babacım...ölmüş olsan daha kolay olurdu sanki..bilirdim nerdesin nasılsın...bi gün uçucaksın kollarımdan derdin de anlamazdım ben, demedin ki ben çekicem kollarımı...inanmıyorum sayende bana verilen hiç bir söze

şimdi giyicem kırmızı botlarımı sana inat, çantam da kırmızı..çıkıcam dışarı bugüne aldırmıycam..kaçmıycak bakışlarım annemdem ve akmıycak o damla gözümden...
akmıycak...akmıycaak...nasıl önemsiz olduğunu , giderken götürdüğün eksik parçamı kimse anlamıycak..her zamanki ....

[Emily]

bu gece son gecemiz ..
en son sabah evden çıkarken görücem seni, akşam eve döndüğümde karşılamıycaksın beni..ilk başta güsel gelicek belki de..yalnızım işte rahatım diycem bi an, sonra farkedicem kendimi kandırdığımı,duvarlar daha fazla dikkatimi çekicek hatta..
ama ben alışkındım di mi bunca tek başınalığa..yetinmeyi de bildim hep.kal demiyorum sana gel demiyeceğim gibi, biliyorsun..o kapıdan çıkarken sen yarın, çokça hayatımdan da gidiceksin.kırılıcam dahası, içimden bi parça eksilecek yine ama bazen elimizden gelmeyenler oluyor işte.
yoruldum çok farkında bile değilsin ki en çok sen sevdin beni halbuki.sen bile anlamadın beni bu kadar düşünürken sen bile ezdin geçtin bilmeden.
o kapıdan çıkan sen olucaksın belki yarın ama senin hayatından giden ben...
bu gece son gecemiz..
sen nasihatlarını yapıcaksın gözlerin dolarak ben aldırmaz görünücem sessizce olucak gidişini seyretmem içimde fırtınalar kopucak, daha çok severken seni sensizlikle besliycem kendimi....


sebepsiz yere gitmedin ki sen
boşluğa koydun beni bilmeden.....
bana bana hep bana ayrılıklar hep bana
gidenlerin ardından bakakalmak hep bana..

[Emily]

uyumam gerek..tedavinin parçasıydı söz vermiştim doktora, ama olmuyor işte..
ilaçlar ne kadar mutluyum hissi verebilirdi ki zaten..bir gün sürdü bak..ama bu hastalıktan da diil biliyorum en çok benden..senden..!
iyi olucam geçicek diyorum ama demekle olmuyormuş, yapıcam elbet.buna da dayanıcam geçicek bu günler de..sonra geri dönüp baktığımda vay be napmışım kendime derken gülerek anıcas bugünleri de..düzelicek aramız yine..
sen sabahları beni saçlarımı okşayarak uyandıramayacaksın, hadi kalk artık diye hafiften serzenişte bulunamaycaksın belki ama telefonla göz kulak olucaksın eminim, dayanamıyacak yüreğin gene..
şu an uyuyorsun az ötemde görüyorum..ben de uyuycam şimdi ve sabaha biticek herşey..bi iki gün zorlanıcam sonra ii olucam biliyosun di mi..
sen bi kez gördün beni kalbim kırılmışken darmadağın..benden çok parçalandın söyleyemesen de yüzüme daha fazla incitmemek için, bakışlarında gördüm ben ..bi daha olmıycak söz verdim hatırlıyosun di mi..hatırla noluur! izin vermiycem sööözz...
gözün arkada kalmasın anne..kızın yine tek başına dimdik ayakta kalıcak bu korktuğun kocaman şehirde....kimin kızıyım ben unutur muyum hiç...ben de iyileşicem anne, biliyosun sonunda bunun da üstesinden gelicem, hep geldim hep geldik....
sabah yüzüne söyleyemeyeciğim kesin ama...
hoşçakal anne....!

[Emily]

bir dost gibi davran bana
herkes bizi öyle bilsin
bugün burada bütün olanlar
saklı gizli sürüp gitsin....

fırtınalar koparsa kopsun
sürüklesin ikimizi
arzular tutuştursun bizi
razıyım sonuna senle olsun...


aklımı yolda bıraktım inan...
dım dıs dım dıs....

[Emily]

ayrı ayrı uyusak uyansak yaz gelse açılsak
ayrı ayrı iki ayrı yarımdan bir tamam olsak
sizi yalnız severken birden sen ve ben olsak
beni sensiz bırakmasan hatta sevgili olsak

mandalinalar tezgahta kokusu girse kanıma
beni uyandırsa seni kandırsa
tamamdır aşık olsaaaaakkk..!

yeniden taşınır gibi,
yeni bir yere alışır gibi,
yeni doğmuş bebek gibi
olursun diyorlar, sevenler biliyorlar...

[Emily]

anladım...
acıyla besleniyorum ben.daimi mutluluk huzur gibi kavramların ne anlama bile geldiğini bilmediğimden acıyı arıyorum heryerde.hayat mola verdiğinde kendi kendime kapatıyorum boşlukları..başka türlüsünü hiç bilmedim ki..
duvarlarım farketmeden darmadağın oldu. o kadar savunmasız kaldım ki en ufak bişiy paramparça edebilir beni şu an biliyorum.biri bana az öteye git dese kaçıp avustralyaya yerleşebilirim ..hiç olmadığım kadar alıngan, her cümlede şeytan arar oldum..duvarlarım yıkıldı..kendimle tanışmaya çalışıyorum tekrar..

anladım...
sonu yok bunun..son düşünmek de yok..düşünmek sorgulamak yok..
herkesin kızdığı "ne çok soru soruyosun" dediği sorularım sayesinde var oluyorum halbuki.O sorularımdan biri "ya varsa" olmasa devam edebilir miyim yaşamaya..
hayattan bu kadar sıkılmışken hayatı bu kadar sevmek..iki arada kalmak, ne gidebilmek ne kalabilmek...
ama "ya varsa..!"..

iyi olucam biliyorum, ,iyi neyse artık ben de ondan olucam...

[Emily]

Nightmare lying here in the dark
Scared like my dreams made their mark
I wonder
Dreamer always alone
Lost in a part of myself I can't find anymore
I wonder if it's gonna end tonight

I can't sleep alone anymore
I need you here with me
Even though I closed all the doors
There's somethin' holdin' me

manik depresif obsesif kompülsif paranoid nevrotik hepsinden bi de topundan....
kendimi kendimden çıkarasım var...sıfır kalıcağını bi bilebilsem...ah bi bilebilseydim
ooofffffff......

[Emily]

gidiyim de yatayım bari...uyku denen bişiy vardı..hani gözler şişmiyodu acımıyodu sabah..hımm sanki anımsar gibiyim ama..




bakma arkana karanlıklara elin derdi yok acın hep sana.....!
herşey senin elinde..

[faceless]

uyku en kullanılmıs kacistir sıkıntıdan... daha kestirme yollarda yok degil, ama ne ile karsilacagin bilinmez
ne demisler en kısa yol bildigin yoldur..

[Emily]

üç saat kadar uyudum kalktım işe geldim yine..insomnia belirtileri son derece bariz gibi görünse de herşey şarkılardan miras aslında..o iki şarkının arkasından dss dinlemem gerekirdi bildiğim halde kendime yine söz geçiremedim..
delirmek nasıl birşeydir merak etmiyorum artık, sanırım buluyorum ilk defa cevabı.
minik sorunum şu ki bulduğumu anlayamayabilecek olma ihtimali son derece yüksek..olsun bi kez dahi olsa bi cevap bulabilceğimi bilmek de yeter ..
anlık ruh değişimleri..tek bi saniye ile dağılan ya da içi neşeden içine sığmayan ben..çizginin bir o yanı bir bu yanına salınımlarım devam ediyor bakalım ibre nerede duracak...

o zaman şarkı söylemek lazım avaz avaz....!

[Emily]

dünya üzemez beni , ölüm korkutabilir mi...

meleklerin sözünü tutmasını bekliyorum inatla.....tutacaklar bir gün..!!

[Emily]

erken yatalım erken kalkalım bir yumurtayı sütle çırpalım ...

yeni felsefem bu, bakalım becerebilcem mi, erken yatarım hadi de şu çırpmalı yumurtalı konu mutfak olayına dahil, onu es geçeyim yaaf..kahvaltı etmiom zati..
yoksa beceremiyeceğimden diil elbet...

enteresan belki ama keyfim yerinde..galiba..
en azından takıldığım yeni bi paranoya yok, bu da beni ii yapar galiba..

neysem yatayım dinleneyim..ee 6 dakikam var söz verdik tutalım bu sefer...

her sabah güneş yeniden doğuyor ya, vardır bi anlamı herhalde..
bakalım sabah ola hayrola.....

[Emily]

bi gece dayanamadım evet saat kaç bak...
neyi beceriyorum ki ....

aman yok kelime iç dökme filan...bilsem yakardım kelimeleri çeneme de bi güsel kilit vururdum..anladım ben akıllanmam bi de adam olmam, müstehak herşey bana
...

üüüfffffffffffffffffff......bu kadar alkolü alan bana bir içen bana iki ..ööle işte..
giiidiim sııziiim iisi mi...

[faceless]

dünya üzemez beni , ölüm korkutabilir mi...

ölüm üzer ; dünya korkutur...

[Emily]

ölümler çıplak gelir , geceyi indirir gözlerine
benden geçmek kolay değil ,feryat eder ateş sözlerime..

yayılır nefesim çiçeklere, ay ışıldıa soğuk bedenimde
günah bana hiç el değil, feryat eder dilim hüzünlere..

vedalar doğru değil, sevgiler yalan değil
koşarım ben sensizliğe
bu son aldanışsa gitmek hiç mümkün değil..

görünür bana senden kalan, bilirim ki vardır şarkımı duyan
boşunadır yakarış çizilene, geçer zaman aşk sevince..

ölümler çıplak gelir, geceyi indirir gözlerine
senden çıkmak kolay değil, beterdir hayat acılar çekenlere..

vedalar doğru değil, sevgiler yalan değil
koşarım ben bensizliğe
ağlarım yağmur düşürür seni
kapım açık gir içeri..

Düş Sokağı sakinleri...

[faceless]

uykusuzluguna ithafen (ve de hosgörüne sıgınarak )



yapışkan, karanlık bir gecenin sessiz ve en kalabalik yalnız
saatinde nereye ve niye gittiğini bilmeden yürüyordu... içinde
yalnızca korku ve önlenemez bir merak duyuyor, her adım atışında
geri dönme isteği içinde büyüyor ve büyüdükçe merakına yeniliyordu...
önünü bile zar zor görebildiği dar ve kasvetli
dehlizde yürüyerek bir bilinmeze yol alıyordu ve merakina yenilince... ne geride
bıraktıklarını hatırlıyor ne de ne ile karşılaşacağını biliyordu...
kör bir cesaretle ağır ağır yol almasının aslında tek bir nedeni
vardı; bu ne olduğunu bilmediği, başlangıcı veya sonu olmayan (öyle
tahmin ediyordu) bu
karanlik dehlizden çıkmak...
beyninin her hücresi soru sinyalleri gönderirken, aniden
gözleri kör eden bir ışk huzmesi gördü... elini siper ederek
uzun bir müddet gözlerini ışığa alıştırmaya çalıştı, neden sonra
ellerini indirip gözlerini kısarak baktı ışığın geldiği yöne.
gördüğü şeye inanmak tanrıya inanmaktan daha zordu, önce ışığın
gözlerinde yaptığı karıncalanması sonucu bu garip şeyi gördüğünü
zannetti ama gözlerini ayıramadığı şey yaklaştıkca aslında bunun bir
hayal yada yanılsama olmadığı anladı... önce kulakları sağır eden
bir çığlık attı ve geri geri gitmeye çalışırken gördüğü şey inanılmaz
bir hızla yaklaşıp tam karsına dikildi ve ona bakmaya başladı...
korkusun tahmin etmek hayatini yorumlamaktan daha zordu su anda ...karşısında yarım metre boyunda bir cüce vardı ve kafası vücuduna
oranla oldukça büyüktü. büyük kafatasında yine normaline göre
oldukça büyük iki çukur daha vardı; göz çukurları... elinde tuttuğu
ve tüm delhizi gündüz gibi aydınlatan sey göz çukurlarında olmayan
gözleriydi... korkunç karanlık yüzünde her kıvrım bir anlam yüklüydü
sanki ve yüzü o ağırlığ taşıyamıyormuşçasına kırışmıştı...
ne korkusunu ne de şaşkınlığını anlatacak bir kelime vardı,
yüzü gerilmiş gözleri yuvasından uğramıştı, kan beyninde dibek
döverken korkusu tamamlandı ve vücudana bir titreme geldi...
bir şey söylemek için ağzını açtı ama sesi kendisi bile korkuttu:
- sen kimsin? burası neresi?
cüce öyle bir sırıttı ki yüzü daha da korkunçlaştı, dişleri olmayan
ağzında dişetleri bembeyazdı,öyle bir sesle konuştu ki söylediği her
şey kulak zarlarını yırtarak beynine ulaştı:
- ben senin rüyanım, bu dehlizde senin uykun... şimdi sen bu yerden her zaman geçiyorsun ama şimdi
uyumadığın için böyle korkuyorsun...
içindeki korku öyle büyüdü ki çığlıklar atarak biliçsizce koşmaya
başladı ne yöne gittigini bilmeden...
- ahmet oğlum uyan, ahmet.
gözlerini açtığında bilinci hala yerinde değildi.
annesi neredeyse beyazı görünmeyecek kadar kanlanmıs gözlerine bakarak içini çekti;
- ah oğlum şu gözlerinin haline bak, kaç gecedir uyumuyorsun yazık
değil mi kendine, sınavın varsa var ne olmuş, uyuyup dinlenmezsen
nası gireceksin sınava?
önce masasının üzerinde duran kitaplara sonra hemen önündeki rüyada gördügünü sandigi yada gördügü cüceye cok benzeyen figürlü kalemlige
daha sonra da başını kaldirip
annesine baktı ve belli belirsiz bir cümle döküldü dudaklarından;
- uyumak??


fclss